MELEZ KIZ

MELEZ KIZ 52.BÖLÜM

"Hayır Zach." diye böldüm konuşmasını.

"O zehirli bir okla öldürüldü.Geri dönüşü...yok."

Gerçeği ilk defa böylesine kabul etmiştim.Halbuki 5 dakika önce yaşadığına inanıyordum.Nasıl bir şeydi bu ? Canımı acıtıyordu.

Elleri güçsüzce kucağıma düştüğünde,yaşıyor olma ihtimalini anlatmayı düşünüyordum.Bu onu rahatlatırdı ancak bu sefer de onu göremezse çıldırırdı.Lucy kaçmıştı,belki de hiç dönmezdi.

Ellerini yüzüne örtüp derin nefesler almaya başladığında kolumu omzuna atıp kendime çektim onu.Başını omzuma yasladı ve sıkıntıyla iç çekti.

"Onu neden kurtarmadın ?"

Titreyen sesiyle zar zor duyulan sorusuyla omzunu sıvazlayan elim yavaşça dururken göz ucuyla ona baktım.

"Kurtaramazdım Zach."

Başını hızla kaldırırken kaşlarımı kaldırıp ona baktım.Benden uzaklaşıp ayaklandı ve parmaklarını saçlarına geçirdi.

"Denedin mi ki ? Belki de o can verirken sen kendi canının derdindeydin,değil mi ? Belki de yalnız öldü !"

Ne demeye çalışıyordu o ? Son anlarında yanında olmuş,yalnız bırakmamıştım onu.Ne diye bencil olduğumu ifade ediyordu ki ?

Ayaklanıp karşısına geçerken "Bizi korumayı bırakıp onu mu korusaydım yani ?" dediğimde kaşlarını çattı.

"Bir şeyden kaçıyorduk ve o vuruldu,anladın mı ? Bir şey yapamazdım !"

Çok fazla sinirlenmiştim ve kendimi durduramıyordum.Derin nefesler alırken parmaklarımı saçlarımdan geçirdim.

"Ayrıca yalnız ölmedi.Gözleri kapanana kadar değil yanından ayrılmak,gözlerimi dahi ayırmadım."

Sinir bozucu bir sessizlik olduğunda gözlerimi kapatıp yüzümü ellerim arasına aldım.

Zach beni şaşırtarak yanıma yaklaştı ve sıkıca sarıldı.İkimizinde ihtiyacı buydu.

Kollarımı beline sararken titreyen sesiyle "Onu seviyordum." diye mırıldandı.

O da seni seviyordu.

(1 hafta sonra.)

"Sadece biraz kafanı dağıtmanı istiyorum.İtiraz etmesen hani ?"

Amaçsızca yemeği eşelemeyi bırakıp çatalı masaya koydum.

"Sence de daha çok erken değil mi Cody ?"

Bakışları birkaç saniye saatte oyalansa da bana döndüğünde gülümsüyordu.

"Bu güzel.Vakit geçirmek için daha çok zamanımız var demektir."

Kolumu masaya yaslarken elimi de yumruk yapıp yanağıma yasladım.Yüzüm ona dönüktü ve karşımda komik mimikler yaparak beni güldürmeye başlamıştı.

En son girdiği haline kahkaha atarken "Şapşal." diye mırıldandım.Bugünlerde beni güldürmeyi hobi saymıştı sanki.Nerdeyse her anını bana şebeklik yaparak geçiriyordu.Belki de bir süre Lucy'i aklımdan çıkarmamı istiyordu.Gerçi bunu ben de anlamıştım.Yaşadığına inancım tamdı ve kendini iyi hissettiğinde bize gelecekti.Bunu biliyordum.

Yüzünü hızla yüzüme yaklaştırıp dudaklarıma uzun nefesli bir öpücük bıraktığında sersemce gülümsedim.Düşüncelerimden aniden sıyrılmayı sevmezdim ama böylesi de fena değildi.

Gülümsememe karşılık olarak gülümsedi ve yavaşça "Şapşal." diye fısıldadı,dudakları hâlâ dudaklarımın üzerindeyken.

Elimi yanağına yerleştirdim.Öpücük verme sırası bendeydi.Geri çekildiğimde fısıldayarak "Gidiyor muyuz ?" diye sordu,başımı salladım.