Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Ashley's POV
It's been a month and still we're wating for them to wake up. Yes, one month na since noong nangyari yung abduction and since that day hindi na nagising. We're look wasted since that day. Sila mommy at tita Allieyah pilit na pinapaganda ang mood nila tita Chien at tita Mhyleen pati nila tita Ana at tita April but still it no works.
And they boys? Specially my twin, Oliver, Troy, Terrence and Axel are all look frustrated. Ni hindi nga sila makakain ng maayos eh. They all look aist I cant explain.
Nandito ngayon si Troy sa bahay pero parang wala lang sa kanya na kasama nya ako and hindi ko alam kung nasaan ang isip nya maybe nasa best friend nya, afterall bago ako si Rish naman talaga ang close nya eh.
Kinalabit ko sya at tumingin naman sya saking at nagsmile sya sakin isang nagsososorry na ngiti.
'Kung hindi okay ang pakiramdam mo okay lang naman sakin kahit na magpahinga ka eh wala namang kaso' nakangiti kong pinabasa sa kanya.
"Pag nagpahinga lang ako lalo akong mapapaisip tungkol kila Rish" nag nod naman ako "Pasensya na ha?"
'Okay lang'
TIningnan nya ako na parang may gusto syang itanong at tinaasan ko naman sya ng kilay. Alam kong meron kaya dapat nyang itanong sakin yan mahirap na baka mamaya mabaliw kakaisip ng sagot ang isang to.
"Bakit hindi ka pa nagsasalita?" he caught me off guard. "Di ba sabi ng doctor anytime soon okay na ang boses mo? It's three weeks ago since nung sinabi yan ng doctor pero hindi ka pa nagsasalita." malungkot nyang sabi at ngumiti naman ako ng malungkot.
'Hindi ako magsasalita hangga't hindi nagigising sila Dia' napatingin naman sya sakin 'Mukha lang baliwala sakin ang mga nangyayari pero Troy sa totoo lang gusto kong sumigaw sa sobrang sakit' tumingin ako sa may garden 'Hindi ko talaga alam ang gagawin ko pag hindi na lumaban sila Rish and I know na makakayanan naman nila yun' sula ko pa.
Wala syang sinabi instead ay niyakap nya ako and then I found a place where I can cry. Sa loob ng isang buwan hindi ako nagpakita ng luha sa kanila I act like I am a brave girl that it's okay for me na naging ganun ang best friend ko but they didn't know that I want to cry out loud.
"Anong nangyari?" napatigil naman ako sa pag iyak ng marinig ko ang boses ng kambal ko at tumakbo papalapit sakin "May masakit ba sayo Ash? Sabihin mo anong masakit? Ayokong pati sayo may mangyaring masama" I saw a sadness and pain at my twins eyes kaya mas lalo akong naiyak.
"Ayan pinaiyak mo lalo" pang aasar naman ni Troy, niyakap ko naman ang kambal ko.
"Ano bang problema?" malumanay na tanong ni Troy pero hindi ko sya sinagot dahil si Troy ang sumagot sa kanya.
"Sabi nya sakin hindi sya magsasalita hangga't hindi okay ang kalagayan nila Rish" malungkot na sabi ni Troy at hinigpitan naman ni kambal ang pagyakap nya sakin.
