"Evimde..." dedim cevabın bir önemi varmış gibi "Ne yapıyorsun?"
Çakmağın ucundaki turuncu ateş bir saniye olsun sönmezken ağır ağır ayağa kalkıp bana doğru birkaç adım attı, onunla eş olarak geriye doğru adımladım.
"Önce ben sordum Karen."
"Evet...
Bu hikayede geçen tedavi yöntemi ve testleri tamamen hayal ürünüdür, gerçeklikle bir ilgisi yoktur.
Keyifli Okumalar Dilerim💐
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir seçim mi yapmam gerekiyordu? Ateş ve Merih arasında gerçekten seçim mi yapmam gerekiyordu? İkisini de istemediğim ya da seçmeyeceğim yeterince belliyken bu iki çocuk kendi arasında ne yaşıyordu?
"Siz kamera şakası falan mısınız?" diye sorduğumda ikisi şaşkınca bana döndü bu kez.
"Ne?" dedi Ateş ilk tepki veren kişi olma unvanını kazanarak.
"İkinizden birisini seçmek istediğimi nereden çıkardın? İkinizi de istemiyorum. Biriniz seni korumak istiyorum ayağına ağzından çıkanları bilmiyor diğeri karşılıksız yardım dahi etmiyor. Sen olsan hanginizi seçerdin Ateş?" dediğimde sertçe yutkundu, Merih her zamanki ciddiyetsizliğiyle güler gibi bir ses çıkarıp bana cevap verdi,
"Ben olsam kendimi seçerdim en azından içim dışım bir. İstediğimi de istemediğimi söylüyorum."
Ateş lafın kendisine olduğunu fark edince gözlerini devirerek Merih'e baktı.
"Evet travması olan bir kızdan, travmasını tetikleyecek şeyler istiyorsun. İçin de dışında kötü haklısın."
Derin bir nefes aldım onların ortaokul çocuğu gibi birbirine laf sokmaya çalışmasını izleyecek değildim. Hayır onların varlığıyla daha fazla başa çıkabilecek değildim.
"Gidin ikinizde."
"Ne?"
Alnımı karışladım sanki yardımı olacak gibi. Annemin ölümü bir gerçekti ama annem ölmeseydi tüm bunları yaşamayacaktım değil mi? Nefes olmasa ne annemi ne de babamı kaybedecek ve bu çocuklarla tanışmayacaktım.
"Gitmeden önce bir soru soracağım." dedi Merih ciddiyete bürünerek.
Onun bu ciddi hali hem Ateş'i hem de beni gergin bir balonun içine koyarken kollarımı temkinli bir şekilde kendime sardım sanki sorusu görünmez birer el olup bana zarar verecekti.
"Kime?" dediğimde Merih'in Ateş'in gözlerindeki bakışları gözlerime döndü.
"Sana."
Kollarımı biraz daha sıkı sardım kendime, normalde bile gergin bir insandım ve şimdi Merih'in bu ciddi hali derimi iki ucundan çekiştirilen kumaş gibi germişti. Dokunduğu an kesilecektim.
"O gün, Nefes'in anneni öldürdüğü gün..." dediğinde asıl sorusuna gelmeden ruhuma derin bir kesik açmıştı.
