°The Killer Of Love°

Κεφάλαιο 9

"Βρε βρε βρε και με παρέα βλέπω Tomlinson." λέει και κάνει βήματα για να μας πλησιάσει. Εκείνη σηκώνει το κεφάλι της και με κοιτάει βουρκωμένη.

Ωωω όχι....

[...]

Lucy's pov

Δε-δεν μπορεί. Αποκλείεται. Τα μάτια μου βουρκώνουν και ύστερα μαγνιτίζονται με του Loui. Έχουμε σαστίσει. Κανένας δεν μιλάει. Η σιωπή κυρίαρχει. Εκείνη η στιγμή πριν περίπου 7 χρόνια πριν περνάει γρήγορα από το μυαλό μου. Ξανά και ξανά. Το σώμα του να πέφτει κάτω και εγώ να ουρλιάζω. Γιατί; Γιατί να γίνεται αυτό; Τα υγρά από τα μάτια μου ξεφεύγουν και γρήγορα κυλάνε προς το υπόλοιπο πρόσωπό μου.

"Τι θες;" ίσα που βγαίνει η φωνή του Loui.

"Loui,Loui,Loui" λέει όσο μας πλησιάζει. Σταματάει και στέκεται ακριβώς μπροστά μου.

"Γιατί κλαις γλυκά;" λέει όσο το χέρι του χαϊδεύει το μάγουλό μου.

"Μην την αγγίζεις" απαιτεί ο Louis.

"Γιατί Tomlinson, σου θίξαμε το γκομενάκι."

"Σκάσε."

Εκείνος γελάει ελαφρά και ύστερα με κοιτάζει με ένα πονηρό χαμόγελο. Τα μάτια μου κλείνουν ώσπου ακούω τη φωνή του.

"Εκείνος ο Zack, όχι όχι εκείνος ο Zayn τι κάνει; Καιρό έχω να τον δω." λέει και ακούγοντας το όνομά του τα μάτια μου ανοίγουν.

"Σταματά!" επεμβαίνει ο Louis.

"Ωω έλα Tomlinson απλός θέλω να μάθω. Ήταν καλό παιδί." λέει τονίζοντας περισσότερο το "ήταν".

Γαμώτο τι θέλει;

Χωρίς να το διαχειριστώ το χέρι μου γίνεται «ένα» με το μάγουλο του. Τον χαστούκισα. Πριν από 7 χρόνια αν μου λέγαται ότι θα χαστούκιζα άνθρωπο θα σας έλεγα ότι με μπερδέψατε με άλλη. Η πρώτη κίνηση που κάνω είναι με πίσω βήματα να πάω να κολλήσω στον τοίχο που υπήρχε λίγα μέτρα πίσω μας. Κλαίω και κυλάω προς τα κάτω. Τα πόδια μου έρχονται στο στήθος μου και τα χέρια μου κλείνουν τα μάτια μου.

"Γιατί σε εμένα;" ψιθυρίζω ίσα ίσα να το ακούσω μόνο εγώ.

"Φύγε μπάσταρδε."

"Δεν θα με ξεφορτωθείτε εύκολα." λέει και μου κλείνει το μάτι από το άνοιγμα των χεριών μου, που καλύπτουν το πρόσωπό μου.

Ο Louis παραμένει σιωπηλός.

"Θα τα πούμε σύντομα. Γειά Lucy." λέει και μου χαμογελάει.