Taken by a DEMON (PUBLISHED UNDER RISINGSTAR)

Chapter 22

'She choose heaven? Maybe she didn't love me that much.'

Yun ang mga unang katagang pumasok sa isip ko.

'Ganun lang ba ako kadalin kalimutan? Ang mga alaala?'

I was very disappointed and frustrated. Napahawak ako sa puso ko. Ang sakit. Ang sakit sakit. I can tolerate any pain but this one is just too much to bare. Ang sakit. Para akong kinakain ng buhay sa sakit.

Hindi ko na kailanman makikita pa si Yva. All was left are memories. Our treasured memories.

I wipe my tears and continue walking down to reach my destination. Kung ano man ang naghihintay sa akin sa baba ay hindi ko alam at wala na din akong pakialam.

Kung kanina ramdam ko pa ang mga naglalagablab na apoy ngayon purong sakit nalang sa dibdib ang naramdaman ko.

What did I do to deserve this faith?

I never did a bad deed.

Why should I suffer?

Why should she suffer?

Nagmahal lang ako. Wala ba akong karapatang magmahal? Bakit naging ganito? Nadamay pa sya.

Hindi ko alam kong saan ako maiinis o magagalit. Sa nangyari sa aming dalawa o sa pagpili nya na kalimutan ako.

******

Hindi ko alam kong gaano na katagal akong naglalakad. Wala akong pakialam. Diko rin alintana ang pagod sa paglalakad. Parang walang katapusan ang hagdan na ito. D ko na rin makita ang pinto kanina na pinasukan ko. Hindi ko na rin alam kong gaano na kalalim ang nababaan ko. Ang alam ko nalang ay magpatuloy sa paglalakad.

Ilang daan hakbang yata ang ginawa ko hanggang sa narating ko na ang parang dulo nang hagdan. Tumingin ako sa paligid. Parang dito na nagtatapos ang mga hakbang sa napakahaba at napakataas na hagdan.

Nilibot ko ang aking mga paningin. Wala nang apoy. Kadiliman lamang. Gayun paman nagpatuloy lamang ako sa paglakad.

"Looks like we have a new comer."

Nagulat ako nang may nagsalita. Ngunit wala akong makita. May mga narinig din akong mga nagsitawanan.

"Who's there?" matigas kong tanong.

"Relax." Maya maya ay unti unti ko na syang naaninag kong sino man sya. He's smiling.

"Who are you?" tanong ko.

"I'm just like you. Someone who can't give up my memories." Saad nito habang nakangiti.

Hindi ako umimik. Tinanong ko ulit sya. "Who are you?"

"I am Sihon. Come with me." Aya niya.

"Where to?" Agad kong tanong.

"To meet the others. Baka maligaw ka at makasalubong mo ang mga anghel na nakabantay sa lugar na ito at baka mabura kapa sa mundo ng mga patay." He said.

"Wait why?"

"If they will see you alone and won't pay respct to the, they'll kill you in just a blink and delete your existence in the world of the dead. F O R E V E R."

"So kahit patay na tayo, kaya pa din tayong patayin ulit?"

"Patayin uli? No. It's more like delete your whole existence and be forgotten by everyone."