I fell in love with Mr. Styles.

12

Ik wil hem terug trekken maar de greep is te sterk. "Vanessa." Ik kijk op, het is Mr Styles. "Wat?", snauw ik hem toe. "Ik heb je gemist."

Mijn mond gaat een beetje open, ik weet niet wat te zeggen. Ik ben blij en opgelucht maar wacht wat? Waarom zou ik blij zijn met een nerd en irritante gozer als Styles? "Ooh wat lief, wat jammer dat het niet wederzijds is." Ik lach, ik hou van grof zijn hij moet zijn lesje leren. Hij kan toch niet zomaar in mijn leven komen en alles overhoop halen? Ik snak mijn arm los en ren het lokaal uit. Op weg naar de volgende les, ik open de klasdeur en wordt door tientallen ogen bekeken. De les is al begonnen. Ik doe alsof het mij niet kan schelen en loop naar achter. Ik voel mijn hoofd rood worden, lekker word ik nog een tomaat ook.

De lessen in de voormiddag zijn ten einde gekomen, ik fiets naar huis en schuif mijn voeten onder tafel. Ik neem wat brood en smeer er een kwak nutella overheen.Ik hoor Louis van de trap af wandelen, hij heeft een grote zwarte zak bij. " Wat zit daarin broertje?" Hij kijkt geschrokken en draait de zak achter zijn rug. "Niks dat jou aangaat." Snauwt hij terug. Hij loopt naar de deur toe en smijt hem hard dicht.
Louis smijt de deur hard achter hem dicht, hij laat mij verbaasd achter. Ik loop naar zijn kamer toe, zoekend naar iets maar ik weet niet wat ik moet zoeken.

Wat zat er in die zwarte zak? Waarom doet hij er zo mysterieus over? Louis doet dit nooit. Ik maak mij zorgen, was mam hier maar meer thuis. Ik doorzoek zijn ladekast, zijn nachtkast en zijn bureau. Niks gevonden. Ik besluit het te laten rusten en vannacht wanneer mijn broer slaapt zijn zak te onderzoeken.

Ik wandel naar beneden en plof neer in de zetel. Het is al bijna acht uur, ik moet nog eten besef ik. Ik trek me zelf omhoog uit de zetel en huppel naar de keuken. Hmm wat ga ik maken? Ik besluit om gewoon een pizza te bestellen en naar hier te laten brengen. Lekker lui. Ik bestel een pizza pepperoni en ga terug in de zetel zitten, binnen een twintig-tal minuten zal die hier wel zijn.

Ik wacht geduldig op de pizza, net wanneer ik naar de wc wil gaan, wordt er aangebeld. Mijn pizza!! Ik neem een sprintje naar de voordeur en doe hem iets te wild open. De bezorger kijkt nogal raar naar mij. Ik zie bruine, wilde krullen uit de bezorger zijn petje steken. " Dat is dan 9,50 euro alstublieft. " Ik geef hem een tientje: " je mag de rest houden hoor. " Wat ben ik vriendelijk vandaag. "Wow de eerste keer dat je vriendelijk bent." De bezorger grinnikt, nu herken ik hem. Bruine, wilde krullen, felgroene ogen en een gemeen maar zo een prachtige glimlach. Het is Styles. "Bedankt voor de uitnodiging." Zegt hij me en loopt langs mij naar binnen.