เมื่อไหร่กัน
อาจเป็นเดือน หรือปี ผมไม่แน่ใจ รู้แต่เพียงว่ามันช่างยาวนาน
เป็นความยาวนาน ที่แสนทรมาน...
And once again I walk
That's right, because with your end in the background
I'll always remember that small wish,
I'll have a smile on my face,
So please reach on this starless night that connects the two of us
ผมยังคงก้าวต่อไป ผมพยายามแล้ว
พยายามทำให้ความปรารถนาครั้งสุดท้ายของเขาเป็นจริงขึ้นมา
พยายาม...มาโดยตลอด
ค่ำคืนนี้ไร้แสงดาว เช่นเดียวกับคืนนั้น ตอนที่เขายิ้มพร้อมกับพูดว่า 'ทุกอย่างจะต้องผ่านไปได้ด้วยดี' เป็นเพียงคำโกหกเลื่อนลอย ทว่าผมก็ยังเลือกที่จะเชื่อ
...ทุกอย่างจะต้องผ่านไปได้ด้วยดี...
แต่เขาคงลืมบอกต่อท้ายประโยคไปว่า 'โดยไม่มีฉัน'
The familiar happiness of those ordinary days seems to shine
But we can no longer go back, though it's something that can't be undone, so many times...
'หิวไหม'
เขาถาม ในขณะที่มือของเราจับกุมกัน สองเท้าของเราก้าวเหยียบไปบนถนนที่ถูกปูทับด้วยใบไม้สีแดง
ผมส่ายหัว
02 : Starless night [BOBYUN] [os]
Start from the beginning
