Οίνος Ευφραίνει Καρδίαν

Κεφάλαιο 38

"Πάλι φεύγεις Ερατώ;;" Η απογοήτευση μου είναι φανερή από τον τόνο της φωνής μου...Νόμιζα πως όλα θα τα αντιμετωπίζαμε μαζί από εδώ και μπρος αλλά για ακόμη μια φορά δεν υπολόγισε τίποτα...Όμως αυτή τη φορά δεν θα την σταματήσω...Κοιταζόμαστε για μερικά δευτερόλεπτα στα μάτια, τα βλέμματα μας μιλούν και λένε αυτά που δεν μπορούμε να πούμε με λέξεις...

Την βλέπω να κλείνει την πόρτα χωρίς να απομακρύνει τα μάτια της από τα δικά μου και να τρέχει κατά πάνω μου, πέφτει στην αγκαλιά μου και με κρατάει σφιχτά από το μπλουζάκι...

"Μαζί αγάπη μου, τώρα πια είμαστε μαζί σε όλα... Όμως αυτό είναι μεταξύ σας, πρέπει να μιλήσετε ήρεμα και η παρουσία μου εδώ δεν βοηθάει" μου ψιθυρίζει στο αυτί και βάζω τα χέρια μου γύρω από την μέση της, την τραβάω περισσότερο πάνω μου..."Σ' αγαπάω" μου λέει και νιώθω τα ζεστά της χείλη να ακουμπάνε τον λαιμό μου..

Απομακρύνεται από κοντά μου και πλησιάζει ξανά την πόρτα για να φύγει αλλά σταματάει και κοντοστέκεται..."Όταν τελειώσεις από εδώ σε περιμένω στο σπίτι μας μωρό μου" την ακούω να μου λέει και κλείνει το μάτι...Γελάω ευχαριστημένος και κουνάω το κεφάλι μου θετικά...

Η Ερατώ φεύγει και μένω μόνος με την Αθηνά και τον μικρό...Η ατμόσφαιρα είναι πολύ φορτισμένη. Ακουμπάω την πλάτη μου στην πόρτα και σταυρώνω τα χέρια μου, η Αθηνά στέκεται λίγο πιο πέρα και απλά με κοιτάζει και ο μικρός παίζει με τα διακοσμητικά στο τραπεζάκι...

"Κάθισε, έχουμε πολλά να πούμε..."της λέω και της κάνω νόημα με το χέρι μου να καθίσει, πλησιάζω και κάθομαι στην απέναντι πολυθρόνα..."Νομίζω οι ερωτήσεις είναι περιττές, άρχισε εσύ και όπου έχω απορίες θα σε διακόπτω..."της λέω και ακουμπάω την πλάτη μου πίσω στο μαξιλάρι...

"Μπαμπά θα πάμε βόλτα;;"Ρωτάει ο μικρός και με κοιτάζει με τα γαλανά του ματάκια... Του χαμογελάω και τότε επεμβαίνει η Αθηνά...

"Ορέστη μου θα πάμε μετά βόλτα οι δυο μας, παίξε λίγο ακόμα και έχω να πω κάτι με τον μπαμπά.." Του λέει γλυκά και ο μικρός της δίνει ένα φιλί στο μάγουλο...

"Σε ακούω.."της λέω

"Άγγελε, αυτά τα πέντε χρόνια που έφυγα ξέρεις πολύ καλά και που ήμουν και τη έκανα, τώρα τι εξηγήσεις ζητάς;;

"Μου κάνεις πλάκα;;" Την ρωτάω έντονα "Γυρνάς μετά από πέντε χρόνια με ένα παιδί και ισχυρίζεσαι ότι είναι γιος μου και μου λες τι ζητάω;;Το αυτονόητο ζητάω γι' αυτό ξεκίνα να μιλάς..."συνεχίζω το ίδιο έντονα αλλά χαμηλόφωνα για να μην με ακούσει ο μικρός...