Chapter 2

54 3 1
                                    

Binabawi ko na. Oo, binabawi ko na ang sinabi ko.

Hindi ko pala siya mahal, I despise this lamebrain!

"Anong tinitingin-tingin mo dyan? Tapusin mo yang trabaho mo." He barked. Nakakaasar.

Utos dito, utos doon, utos dyan!

Ginawa ko nalang ang utos niya, pero hindi ko maiwasan ang magparinig sakanya; na masyado siyang bossy, napakadominant niya, talo pa niya ang mga CEO. Hindi niya naman ako kinibo, but I know na natatamaan yan sa mga sinasabi ko.

Nasa loob kami ngayon ng isang coffee shop, nakaupo sa isang booth. Hindi naman masyadong puno yung nasa loob kay hindi naman maingay. Maganda ang shop, amoy kape, comportable naman ako. Kaso, nakakagigil lang kasi ang kasama ko ngayon eh, ang pangalan niya ay France De Leon. Ang lalaking kinaiinisan ko ngayon. Ang kapak ng mukha niya na utusan ako? Ayos lang naman sana saakin, eh paano ba naman, halos lahat nalang ata ng ilalagay sa research plan namin ako ang gagawa. Ako ang hahanap sa net. Dangina naman! Dangina!

Oo! Kasalanan ko na medyo na delay, kasalanan ko na. Tss. I glared at him, sobrang sama ng tingin ko ay pwede ko nang sunugin ang magulo niyang buhok. He's merciless!

"Tandaan mo ang araw na 'to, De Leon." I mumbled. Mukhang hindi niya narinig kaya pinagpatuloy ko na ang aking 'trabaho'. Peste siya.

"Ten-thirty na."

"So?" I asked, sarcastic. Ano kung ten-thirty na? Wala akong pakielam sa kung anong oras na, ang gusto ko lang ay matapos na 'to ngayon, -and I doubt that we can finish this project in just one day- I need to unpack some things in my condo. Gee, dapat kasi wala ako dito ngayon eh. I was supposed to be inside my condo; sleeping, eating, study and cleaning. Damn this life. No- Damn him!

"Bilisan mo dyan kung gusto mong makapaglunch mamaya," He nonchalantly said.

"I can eat my lunch whenever I want, lamebrain," I retorted

"Who're you calling lamebrain?"

I rolled my eyes, "Sino ba ang kinakausap ko ngayon? Di'ba, ikaw?"

He suddenly stood up. Napatayo na rin ako. Siya pa ang may ganang magalit ngayon? He started this! Wala kaming pakielam kung nakatingin na saamin ang mga tao, galit kaming dalawa, walang pakielamanan.

We gazed intently into each others eyes. His eyes were like flaming, he's mad alright. So? If he's on fire, well I'm frigid. As if I'll lose this staring contest, this is my specialty by the way.

"Stop being so stubborn, Alice. " he's brows were now crumpled together. Forming a line on his forehead.

"I'm not being stubborn."

"Then stop acting like one!" He shouted at me. That's it!

"Knock it off, airhead."

"You knock it off, schlub!"

"Half-wit!"

"Goof!"

"Jackass!"

"Ignoramus!"

"Moron!"

"Dim-wit!"

I was about to utter another insult when someone hollered at the both of us.

"SHUT UP! IF YOU GUYS WILL KEEP SHOUTING IN MY SHOP, I'LL HAVE TO KICK BOTH OF YOU OUT! " The man in his 40's yelled, I think he's the manager of this coffee shop. We nodded. That shut the both of us.

Courting HimTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon