De Dobbelsteen

Hoofdstuk 10)

'' We zijn er bijna! '' roept Levi die inmiddels weer aan het rennen is met Noraly over de gekleurde becijferde tegels. '' Tegel vierhonderdzeventig, we schieten op! '' roept Noraly enthousiast. '' Levi je plan gaat lukken, je bent geweldig!'' vult ze zichzelf aan. Nadat ze deze woorden heeft uitgesproken geeft ze Levi een kus op zijn wang tijdens het rennen. Een traan rolt over haar wangen. Het licht van de finish is in zicht. De andere gekleurde pionnen staan al op de grote finishschijf. '' Schiet op! '' roepen ze.

Levi en Noraly hebben de finish bereikt en staan naast de andere gekleurde pionnen in een rijtje met de handen om elkaars schouders, kijkend naar boven. Een witte zwevende limousine komt aangevlogen. De deuren klappen open en iedereen rent de limousine binnen. '' Welkom aan bord! '' klinkt Soyers stem die voorin aan het stuur naast Emilia zit. 

Jeremy loopt door de donkere storage, hij kan niets zien want er is geen licht. Zachtjes huilt hij en schreeuwt hij luid. Hij kijkt naar de open poort van the storage. tien schaduwen verschijnen voor het licht. Levi, Noraly, Browl, Soyer, Emilia, Julia, Sander wiens schuilnaam Claford was, en de drie andere pionnen, - die inmiddels geen pionnen meer zijn -  staan voor hem. '' Toe maar, doe wat je wilt. Ik heb het verdiend '' zegt Jeremy slenterend over de grond. '' Game over jeremy '' zegt iedereen in koor, ieder op zijn eigen unieke manier. Levi pakt een wapen van zijn riem en richt het op Jeremy. '' Ik doe dit niet voor mezelf '' zegt Levi. '' Dit is wat Freya wilde. '' een traan rolt over zijn wang en een kogel schiet uit het pistool-achtige wapen wat op Jeremy gericht staat. De kogel doorboord Jeremy's schedel en hij valt  bloedend op de grond. 

Levi loopt naar het bedieningspanneel en klinkt op een paar knoppen. Op enkele schermen die nog overeind staan is te zien dat het Bordspel waar meer als dertig jaar lang in gespeeld werd word opgeblazen. Gigantische explosies klinken, en zijn te zien op het beeldscherm. Niet alleen het spelbord staat op het punt om opgeblazen te worden , the storage ook. Levi laat een klok lopen die over tien minuten het hele gebouw op gaat blazen. 

Een vrouwenstem begint af te tellen. Levi en de rest rennen naar buiten. Ze zien eindelijk weer echt daglicht. The storage heeft blijkbaar midden op een zee of oceaan gelegen. Overal om hun heen is zee. Er liggen nog een paar boten. De meeste zijn al weg doordat ze gebruikt werden door directieleden die de tieners vervoerden terug naar het vaste land. Levi zet zijn voet in een van de boten maar bedenkt zich nog iets heel belangrijks.. Freya.

Hij rent terug naar binnen. Soyer roept hem achterna maar hij luistert niet. Levi rent naar de lift en gaat naar de bioscoopzaal. Als hij daar is aangekomen opent hij het gordijn en klikt op de 'Next' knop. Levi's mond valt open, tranen rollen over zijn ogen. vier lijken staan er in de glazen kast, maar niet die van Freya. Levi weet zeker dat haar lichaam hier tussen stond. Uit wanhoop blijft hij op de knop klikken maar hij ziet haar niet. Levi valt op zijn kniën en barst in tranen uit. ''Dit kan niet waar zijn'' fluistert hij. Soyer komt naar hem toe gerend en grijpt hem bij zijn half gescheurde mouw. '' We hebben hier geen tijd voor, met twee minuten is dit gebouw opgeblazen. '' Levi rent achter Soyer aan terwijl hij zijn tranen wegveegt. 

Levi vertelt Soyer dat Freya's lichaam er niet meer is. '' Waarschijnlijk hebben ze dat weggehaald '' zegt hij tegen Levi. Levi rent de boot in samen met Soyer. '' Varen maar Browl. '' roept Soyer na een meter of vijftig klinkt er een gigantische explosie achter hun. Levi kijkt om en ziet hoe het gebouw waar hij meer als een jaar in heeft moeten zitten wordt opgeblazen. Gelijk met de explosie schiet er iets de lucht in, het is een lichaam. Levi herkend de rode kleding. Zijn handen slaan tegen het glas van het achterste raam van de boot.

'' Freya! ''  roept hij zo hard als hij kan. Levi voelt plots de hand van Noraly tegen die van hem klemmen. '' Geen zorgen levi, ze heeft het beter nu. '' stelt Noraly hem gerust. Levi draait zijn hoofd nog eens terug op de restanten van the storage. Noraly pakt Levi's kin vast  en staart in zijn ogen. '' Kijk nooit terug.. '' zegt ze. Haar lippen raken de zijne en ze kussen. De kus is als het ware een bevestiging op haar woorden.

Kijk nooit terug.

EINDE VAN BOEK 2