Midnight

14-Hostile Light

Oh,stars,and dreams,and gentle night;

Oh,night and stars return!

And hide me from the hostile light,

That does nit warm,but burn

-Emily Bronte,Stars.

14-Hostile Light

"Ας μην κάνουμε φασαρία,γιατί η Eos θα-"

Ο Aether άνοιξε την πόρτα,όμως η πρότασή του έμεινε μετέωρη.Η νύχτα πίσω τους είχε αρχίσει να υποχωρεί,μικρά σημάδια ημέρας-λίγα κόκκινα και ροζ χρώματα-είχαν αρχίσει να χαράζουν τον σκοτεινό ουρανό μετατρέποντάς τον σε κάτι παραπάνω,κάτι σαν καμβά.Η ίδια η νύχτα ισχώρησε στο σπίτι,τρυπώνοντας πονηρά από το άνοιγμα της πόρτας και στέλνοντας φως στο θυμωμένο πρόσωπο της Eos.Στεκόταν δίπλα στον καναπέ ντυμένη στα άσπρα,τα χέρια της σταυρομένα στο στήθος της.

"Θα σε σκοτώσω"είπε στον Aether κοιτώντας τον καλά-καλά.Τα πόδια της ήταν γυμνά από παπούτσια και τα μαλλιά της πιασμένα ψηλά σε μια μπερδεμένη κοτσίδα,δείγματα για το οτι είχε ξυπνήσει μόλις.

Ο Aether κοίταξε ερωτηματικά τον Eros που στηριζόταν στην πλάτη του καναπέ,οι αστράγαλοί του σταυρωμένοι,λίγα αμύγδαλα στην παλάμη του.Από το ελαφρώς φουσκωμένο του πρόσωπο,τα ανακατεμένα μαλλιά του και τον τσαλακωμένο καναπέ φαινόταν πως κι αυτός είχε μόλις ξυπνήσει.Ανασήκωσε τους ώμους του στον φίλο του βάζοντας έναν ξηρό καρπό στο στόμα του.

"Που στο καλό είχες πάει;"ρώτησε η Eos χωρίς να ξεκολλήσει το αναστατωμένο βλέμμα της από τον αδελφό της.Η Niveus την έβλεπε πρώτη φορά θυμωμένη,βέβαια έπρεπε να πει πως σε αντίθεση με την ίδια,η Eos δεν φαινόταν τσατισμένη.Τίποτα πάνω της παρά μόνο τα σουφρωμένα φρύδια της και η ένταση στα γαλάζια της μάτια δεν υποδήλωνε τα συναισθήματά της.

"Δεν φταίει ο Aether,εγώ-"προσπάθησε να πει όμως η Eos δεν της έδωσε καμία απολύτως σημασία.Τα είχε βάλει αποκλειστικά με τον αδελφό της.

Ο Eros την πλησίασε και πέρασε το χέρι του γύρω από τη μέση της κολλώντας την πάνω του.Άρχισε να την τραβά προς τη βεράντα.Εκείνη τον κοίταξε ερωτηματικά εννοώντας πως ήθελε να μείνει γιατί έπρεπε να εξηγήσει την κατάσταση στην Eos-ήταν άδικο να πάρει όλη την ευθύνη ο Aether.Όμως εκείνος απλώς είπε χαμηλόφωνα,"Πίστεψε με δεν θες να είσαι εδώ μέσα τώρα".

"Γιατί;"τον ρώτησε καθώς τον παρακολουθούσε να ανοίγει την εξώπορτα.Την άφησε να περάσει πρώτη.Ο μικρός χώρος υποδοχής ήταν ταυτόχρονα και η βεράντα της συγκεκριμένης μονοκατοικίας.Δεν είχε πολλά έπιπλα,μόνο μια σιδερένια κούνια δύο καθισμάτων στολισμένη με ένα λευκό μαξιλάρι.Ο Eros όμως προφανώς δεν ήθελε να καθίσει εκεί-πλησίασε τα ξύλινα κάγκελα και με ένα σάλτο τα σκαρφάλωσε.