Midnight

3-Hoist your Burdens

No use to make any philosophies here: I see no god in the holly, hear no song from the snowbroken weeds: Hegel is not the winter yellow in the pines: the sunlight has never heard of trees: surrendered self among unwelcoming forms: stranger, hoist your burdens, get on down the road.

-Gravelly Run,A.R. Ammons

3-Hoist your Burdens

Το δέρμα της της φάνταζε άχρηστο,σαν να είχε γίνει στάχτες που είχαν καεί τελείως,οι άκρες των δαχτύλων της είχαν μουδιάσει,όλο της το σώμα ούρλιαζε από τον πόνο.Η Niveus έκανε μια προσπάθεια να ανοίξει τα μάτια της,αλλά δεν τα κατάφερε.

Ένιωθε την Magiline από πάνω της,να σπρώχνει τις υδρωμένες τούφες της μακριά από το μέτωπό της και να της μουρμουράει κάτι.Ή μπορεί να μιλούσε και κανονικά.Ήταν αδύνατο για την Niveus να καταλάβει,ένιωθε λες και βρισκόταν κάτω από 1.000 στρώσεις νερού.Ό,τι άκουγε ήταν πυκνό και λάθος.

Η μάγισσα είχε τελειώσει τα ξόρκια της μετά από αρκετές ώρες-ή τουλάχιστον έτσι φάνηκε στην Niveus-αφήνοντας το σώμα της αδύναμο και άχρηστο να πραγματοποιήσει έστω και την πιο μικρή κίνηση.Πονούσε τόσο πολύ.Ήταν τόσο άδεια.

Ένιωσε δύο χέρια να αγκαλιάζουν τα πόδια και την πλάτη της,σηκώνοντάς τη από το πάτωμα λες και ήταν κάποιο φύλλο.Το κεφάλι της,το οποίο ήταν έτοιμο να σπάσει,ακούμπησε σε ένα μαλακό ύφασμα.Ένιωθε κάτω από το αυτί της ένα μελωδικό και παρατεταμένο ήχο-ήταν καρδιά;-και ένιωθε ζεστασιά να επιστρέφει στο σώμα της,ζεστασιά που χρειαζόταν πολύ.

Μια πόρτα έκλεισε από πίσω της.Σκοτάδι εμφανίστηκε πάνω από τα κλειστά της βλέφαρα.Μπερδεμένοι και συρτοί ήχοι χτύπησαν τα αυτιά της.Μια ανάσα ανακάτεψε τα μαλλιά της.Μια πόρτα άνοιξε.Το κατεστραμμένο της σώμα αφέθηκε σε ένα μαλακό κάθισμα.Η πόρτα έκλεισε.Και ξανάνοιξε μια άλλη.Μια μηχανή αυτοκινήτου άναψε.Αναστεναγμός.

Και μετά τίποτα.

___________

"Aether;"ρώτησε δισταχτικά ξεδιπλώντας τα γυμνά της πόδια από τον καναπέ.Η Eos προχώρησε αργά προς την είσοδο,τα πέλματά της να ακουμπάνε το κρύο ξύλινο πάτωμα.Είχε ήδη αρχίσει να αποκοιμιέται-γι'αυτό και είχε ελάχιστα ρούχα πάνω της,μόνο ένα γκρι σορτσάκι και ένα λεπτό τυραντένιο μπλουζάκι-όταν είχε ακούσει την πόρτα της εισόδου να κλείνει.Όταν είχε πάει στο δωμάτιο του Aether,εκείνος δεν ήταν εκεί.Το μόνο που είχε να κάνει,ήταν να τον περιμένει.Κι αυτό έκανε,για ώρες.

"Δεν κοιμάσαι;"απάντησε ο Aether ενοχλημένος.Η Eos ανέπνευσε καλύτερα μόλις άκουσε τη φωνή του,ένιωσε πιο σίγουρη.