Het Luik

Op pad.

'Oke dames.' Zei de vrouw ineens op een kalme maar strenge stem.
'Jullie hebben je nachtrust nu gehad, en nu gaat het echte werk beginnen. Jullie gaan eerst opzoek naar een huisje. Daar zullen jullie een heks aan treffen die jullie meer informatie geeft, en waar jullie de nacht zullen doorbrengen. Pas goed op! De heks wilt graag nog wel eens het sprookje "hans en grietje" nadoen, dus doe goed wat ze zegt.'

'Eh... En hoe weten we waar dat huisje dan is?' Vraagt Sanne.

De stem antwoordt; ' Dit moeten jullie op eigen gevoel doen. Maar wees niet bang, er komen onderweg genoeg aanwijzingen. Maar jullie hebben één gevaarlijk probleem: de wezens in dit bos weten niet wie en wat jullie zijn, dus beschouwen ze jullie als een gevaar. Doe dus geen gekke dingen!'

Elvira en Sanne zijn even stil.
'Maar wat als we nou echt een keer in nood zitten? Wie helpt ons dan?'

'Oja, jullie hebben vanaf nu af aan 5 keer de kans om mijn hulp in te schakelen. Ik ben de baas hier, dus iedereen luistert naar mij. Zitten jullie dan echt in nood? Dan klappen jullie tergelijk 3 keer in jullie handen, en dan zal ik er zijn. Maar neem dus geen onnodige risico's want jullie hebben maar 5 keer de kans, en je weet nooit voor hoelange tijd jullie hier zullen zijn...'

En de stem was weg.
De meiden gingen op pad. Op het eerste gezicht leek alles als een normaal sprookjesbos. Dieren speelden met elkaar, de vogeltjes vloten, de vlinders dwarrelden om hen heen. Maar dat was het nou juist. Op het eerste gezicht ziet alles er volmaakt uit, maar als je de vlinder goed bekijkt, zie je al wat Vertomnia zo anders maakt. De vlinder had bijvoorbeeld klauwtjes met scherpe nagels, en scherpe hoektanden die waarschijnlijk gif spoten en rode ogen.

'Hoelang zijn we nu eigenlijk al onderweg? Ik sterf van de honger, kunnen we niets te eten zoeken?' Zei Elvira jammerend.

'Shit, nu je het zegt, we zijn helemaal vergeten te vragen hoe we daar kunnen komen...!'
Zei Sanne nu.

'Misschien kunnen we het voorzichtig aan een van de wezens vragen die er vriendelijk uit ziet.'

En de meiden gingen op zoek.