Het Luik

Het vreemde briefje.

Het was weer zo'n les als normaal. Meneer van Dam van wiskunde gaf weer een oersaaie preek over een of ander kwadraat, en Elvira was er niet bij met haar gedachten. Ze zat steeds maar te denken aan die vreemde dromen van haar en Sanne. Het was wel heel toevallig dat ze precies dezelfde droom hadden gehad.
Een stoel voor haar zat Daniël. Wat is hij toch knap dacht Elvira. Sanne had haar wijs gemaakt dat hij haar ook leuk vond, maar dat wilde ze niet geloven. Ze schrok wakker uit haar dagdroom toen ze een vreemde stem haar naam hoorde fluisteren. Gespannen luisterde ze naar de stem. Ze hoorde iets met haar naam, Sannes naam en iets wat leek op 'kluis'. Ze kreeg een angstig gevoel. Nee, nee, dit had ze zich vast ingebeeld. En ze wachtte zwijgend tot de bel klonk.

Sanne liep naar haar kluis. De afgelopen les was echt bizar. Het leek wel alsof er een onbekende stem fluisterde 'Sanne, kluis, Elvira... kluis...' Maar ze dacht ze het zich alleen maar inbeelde.
Ze pakte haar Geschiedenisboek, toen ze opeens een briefje uit haar kluis naar beneden zag dwarrelen. Huh, dacht Sanne, er stond niks op. Ze stopte haar boek en het briefje in haar tas, en ging naar het vaste plekje in de aula waar zij en Elvira elke dag hun pauzes en tussenuren doorbrachten. Misschien was het briefje een flauwe grap van een klasgenoot. Elvira wist er vast wel raad mee.

'Heey' riep Sanne naar Elvira die er al was.
'Ik heb je hulp nodig.'
'Oh, ehh, oke...' Zei Elvira afwezig.
'Is er wat, je ziet zo bleek? Vroeg Sanne bezorgd.
'Oh, eh, nou, het klinkt misschien raar, maar het leek wel alsof, ik stemmen hoorde tijdens mijn les, het riep jouw naam, mijn naam, en iets wat leek op "kluis" ofzoiets.' Vertelde Elvira.
Sanne kreeg een raar gevoel in haar buik, dit kon toch niet waar zijn?
'Oh nee, Elvira, kom snel mee!' En ze trok Elvira snel mee naar de Wc's.

'Kijk.' En Sanne liet het briefje aan Elvira zien, 'Dit vond ik in m'n kluisje.'