Kapı

Ben o sayfayı kapattım.

Her yer karanlıktı.Ve düştüğüm yer sert bir zemindi.Bir kapıdan geçmiştim.Kendiliğinden kapanıyordu.İttirdim odama düştüm.Tekrar ittirdim ve o karanlık yere düştüm.Aslında korkuyordum ama yinede mum yakıp boşluğa girdim.Burası yan daireyle bizim dairenin arasındaki bir boşluktu.yaklaşık olarak bir oda büyüklüğündeydi.Aslında toz toprak yoktu,böcekler yoktu.Temizdi yani.Çok ilgimi çekmişti.Burası ne amaçla bırakılmıştı?Kimsenin bilmediği bana ait  bir yer.Kitaplarımı burda okuyabilirim.Ah Burcuu ne kadar basit düşünüyorsun burda her şeyi yapabilirsin dedi içsesim.Burda gerçekten her şey yapılırdı.Kendimi kötü hissettiğimde gelirdim.Tek sorun karanlık ve oturacak bir şey olmamasıydı.Odamdan bazı eşyalar taşıdım.Küçük bir sehpa üstünde kitaplar.Mp3 çalarım.Pufuduk koltuğum.Annemlerin gelmesine 2 saat vardı.Etrafa mumlarda yerleştirdikten sonra müzik dinleyerek kitap okuyamadım.İkisini birarada yapınca ne kitaptan bir şey anlıyorum ne de müzikten.O yüzden sadece kitap okudum.Müziği sonrada dinlerdim.Yaklaşık 2 saat sonra annemler gelmişti.

"Burcuu"

Annem odama girmeden hemen burdan çıkmalıydım.Tam kapıyı açacakken benim odamın

kapısı açıldı."Burcu?Nerdesin?"

İşte şimdi yanmıştım.Sonra gitti annem.Hemen çıktım ve içeriye gittim.

"Annecim."

"Nerdesin sen?"

"Dolabımın yanında müzik dinliyordum heralde duymadım."

"Demek ki o yüzden görmedim seni.Neyse hadi yardım et çok yorgunum."

Yine klasik akşamlarımızdandı.Anneme yemek yaparken yardım edecektim.Babam işten gelirken

Yiğit i alacaktı falan. 17 yaşındaki klasik bir gençkızın hayatı.Ama o kapı.O kapı hayatıma

resmen aksyon katacaktı.Off of kendime ait bir yer ve kimsenin haberi yok harika.

Yemek yedikten sonra odama çekildim ve Dilekle mesajlaştım.Ona da bahsetmeyecektim.

Burayı kimse bilmemeliydi.Burası benim sırrımdı.

Ertesi gün uyandığımda telefonuma bir mesaj gelmişti.

"KONUŞMALIYIZ."

                     0532 xxx xx xx

Numarısını silsem bile ezberimdeydi.Okan atmıştı bu mesajı.Sabah sabah nerden aklına gelmiştim.Zaten bugünlerdede her sabah onunla uyanıyorum.Hay allahım ya.Üniformamı giyindim ve kahvaltı yapmadan evden çıktım.Okan ın mesajına cevap verip vermemekte tereddütteydim aslında ama verecektim çünkü merak ediyordum.

"NE VAR?KONUŞULCAK BİR ŞEYİM KALMADI BENİM SENİNLE"

Hemen cevap verdi.

"BURCU LÜTFEN"

"HAYIR"

"ÇOK ÖNEMLİ YAA NOLUR"

"UFF PEKİ TAMAM NERDE"

"OKUL ÇIKIŞINDA GELİP ALIRIM SENİ"

"ALMA İSTEMEZ ... KAFEDE KONUŞALIM."

"PEKİ"

Okulun kapısından girdiğim anda Cansın koştu yanıma geldi.

"Müjdee!"

Mutlu olduğu her halinden belliydi.

"Noldu,seni bu kadar mutlu yapan ne?"

"Keremle çıkıyoruuz"

Oha ne hiç bahsetmemişti ona karşı ilgisi olduğundan.