Don't walk away [5sos] จบ.

Chapter 2.

"เธอเพิ่งมาใหม่ แล้วก็ตัวเล็ก เดี๋ยวจะถูกรังแกเอา ใครจะอาสาเป็นผู้ช่วยเธอบ้าง" พอเขาพูดจบผู้ชายส่วนใหญ่ก็ยกมือกันพรึบพรับ แล้วฟรานซิสก็เล็งเห็นบางคนที่เขาจะเลือก

"ที่นั่ง F28 ลุกขึ้น" ฟรานซิสเรียกนักเรียนคนหนึ่ง

"เฮ้ย! ลุค ได้ไงวะ" แอชตันพูดกับพวกเพื่อนตัวเอง แต่ลุคยังคงนั่งเหมือนเดิม

"เธอไม่ได้ฟังที่ฉันพูดรึไง ลุกขึ้น!" ฟรานซิสเรียกให้เขาลุกขึ้นอีกครั้ง แล้วเขาก็ยอมลุกขึ้นตามที่ถูกสั่ง

"คนอื่นเขายกมือกันหมด มีนายคนเดียวที่ไม่ยก บอกเหตุผลซิ" ฟรานซิสพูดเชิงดุกับเขา

คริสที่ยืนอยู่ข้างก็ถอนหายใจแล้วนึกอยู่ในใจ
'ไร้สาระชะมัด'

"ผมขี้เกียจรับผิดชอบ" ลุคตอบ

"ดี งั้นฉันจะให้นายเป็นผู้ช่วยคริส"

"แต่ผมบอกแล้วว่-" ขณะที่ลุคกำลังจะพูดฟรานซิสก็ยกนิ้วขึ้นเหมือนกับบอกว่าห้ามขัดคำสั่ง ลุคเลยหยุดพูดทันที

"เอาล่ะ วันนี้ฉันไม่มีอะไรจะสอนพวกเธอ ทุกคนแยกย้ายได้ ยกเว้น ลุค มาพบฉันที่ห้อง" ฟรานซิสพูด

หลังจากที่ทุกคนแยกย้าย ลุคก็มาพบฟรานซิสที่ห้องตามคำสั่ง เมื่อเขาเข้าไปก็พอกับคริส เขาจึงถอนหายใจแบบเบื่อหน่าย

"ไม่ต้องถอนหายใจ ฉันแค่ให้นายดูแลคริส หาห้องให้เธอ แล้วก็อย่าให้ฉันเห็นว่าเธอไปไหนคนเดียว" ฟรานซิสออกคำสั่งอีกครั้ง

"พาเธอไป"

"ครับ"

เมื่อคริสเห็นท่าทางของฟรานซิสเธอก็คิดในใจ 'นิสัยเหมือนมาคัสไม่มีผิด'

"มาสิ" ลุคพูดแล้วเดินออกหน้าคริสไป

ระหว่างทางเดินที่จะไปหอพักของสายลับ
"ทำไมฉันต้องมาทำหน้าที่นี้ด้วยเนี่ย น่าเบื่อชะมัด" ลุคบ่น

'ก็ไม่ได้ขอ' คริสคิดในใจ

"ชื่อคริสใช่ไหม" ลุคถาม
"..."
"มาจากredroomใช่ไหม" เขาถามอีกครั้ง
"..."
"เป็นใบ้รึไงวะ" ลุคเริ่มอารมณ์เสียที่คริสไม่ตอบ เขาไม่ชอบให้ใครกวนโมโห แต่ถึงเขาจะว่าคริสไปเธอก็แค่หันมามอง ไม่ยอมพูดด้วยอีกตามเคย จริงๆที่เธอไม่คุย เพราะไม่เชื่อใจใครต่างหาก