Don't walk away [5sos] จบ.

Chapter 18

ระหว่างที่ลุคปล่อยให้คริสกินมื้อกลางวัน แอชตันก็ขอคุยกับลุคข้างนอกห้องคริส

"มีอะไรรีบพูดแอชตัน ฉันจะได้ไปเอาใจคริสต่อ" ลุค
"แกกับคริสนี่ เป็นแฟนกันแล้วหรอ" แอชตัน
"ยังอ่ะ"
"ทั้งที่ได้กันแล้วเนี่ยนะ"
"แต่คริสก็ไม่ได้ยอมตั้งแต่แรกหนิ วันนั้นฉันขืนใจเธอนิดหน่อย แต่เธอติดใจเอง"
"โอ้ย.... ไอ้ลุค มึงนี่มัน.."

"ฉันก็ทำตามที่เคยทำเอง" ลุค
"คือ นายจริงจังคริสไหม" แอชตัน
"ทำไมถามอย่างงั้น"
"ก็เห็นนายแคร์เธอดีน่ะ"
"กับผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมา ฉันก็ทำอย่างนี้"
"นายจะบอกว่านายจะเล่นทิ้งๆขว้างๆกับเธอ เหมือผู้หญิงคนก่อนๆงั้นหรอ"

"จะทิ้งเลยได้ไงล่ะ เพิ่งได้มาไม่กี่วัน" ลุค
"นายพูดอย่างงี้ได้ไง ไอ้ไมเคิลยอมไม่เป็นคู่ต่อสู้กับนายเรื่องคริส ส่วนคริส เธอชอบนายจริงๆ นายจะทำแบบนั้นมันเกินไปนะเว่ย" แอชตัน
"..."
"แล้วฉันก็นึกว่านายรักเธอจริงๆซะอีก"
"ก็...มันก็รักแหละ แต่..."

"ไม่ว่านายจะมีข้อแม้อะไรก็ แต่ฉันขอให้นายรู้ไว้ด้วย ว่าคริสไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น" แอชตัน
"เอาน่าาา เดี๋ยวฉันจัดการเอง" ลุค

แล้วลุคก็เดินกลับเข้าไปในห้องคริส แอชตันก็ยืนส่ายหน้าก่อนจะเดินตามเขาไป

เมื่อลุคเข้าไป ก็เห็นคริสนั่งเล่นอยู่กับคาลัมและไมเคิล ข้างๆเธอมีกล่องมักกะโรนีเปล่า และขวดนมกับถุงขนมเปล่าอยู่ เขาจึงเดินไปเก็บให้ พร้อมพูดกับคริส
"กินเร็วนะเนี่ย" ลุค
"ก็หิวหนิ" คริส
"เดี๋ยวก็อ้วนเป็นหมูหรอก"
"เดี๋ยวค่อยไปออกกำลังกาย"
"ให้มันจริงเหอะ"

"คริสกินเท่าไหรก็ไม่อ้วนหรอกน่า" ไมเคิล
"ช่าย สวยอย่างงี้ ถ้าจะอ้วนก็อ้วนไปนานละ" คาลัม

คริสยิ้มรับคำชมของไมเคิลกับคาลัม ลุคก็ถอนหายใจให้กับความบ้ายอของคริส

"พวกนายกลับไปได้ละ ยิ่งพวกนายอยู่ชมคริสนานๆ เดี๋ยวเด็กดื้อจะเสียนิสัยเอา" ลุค
"5555 ก็ได้ๆ" คาลัมหัวเราะ