Hayat herzaman güzel değildir. Yorucudur, insanı bazen o kadar yorar ki pes edersin bırakıp gitmek istersin ve bazen bırakırsında gözün o kadar döner ki intiharı göze alırsın ve canına kıyarsın. Fakat intihar bir çözüm değildir. İntihar korkak insanların güçsüzlüğünü gösterir bize . Herşeye rağmen ayakta durmalıdır insan. Bu hayatımın en kötü günü dediğiniz gün geçmedi mi? Geçti. O zaman herşey geçicidir.
Hevdem de güçsüzlüğünün kurbanı olmuştu. İntihar etmişti, ölmeyi göze almıştı. Fakat ne uğruna ölecekti. Onu sevmeyen bir insan için ölmek, ölmek için güzel bir neden midir. Bu aptallık değil midir. Doktor karşısındaki meraklı gözlere dikkatle baktı. Bu başına gelen ilk olay değildi. Daha öncede böyle intihar olayları yaşamıştı. Üzerine kuma gelen bütün gelinler çözümü ölmekte aramıştı. Doktor onların bu hallerine üzülüyordu. Doğunun töreleri insanlık dışıydı. Kadının yeri yoktu. Kadının konuşma söz söyleme hakkı yoktu onların gözünde. Oysa herşeyi kadın var etmemismiydi. Kadın olmasaydı dünya var olurmuydu?
Doktor derin bir nefes alıp kadının kocası olabilecek kişiyi tahmin ederek Berkene döndü. Berken in endişesi yüzünden okunuyordu. Ariya yokken Hevdem vardı. O Berken in ilk karısıydı. Zamanında herşeyi ona anlatmış onun yanında uyumuş onun yanında huzuru bulmuştu. Fakat zamanla anlamıştı ki Hevdem onun aşkı değildi. Hiç de olmamıştı. Bunu Ariya konağa gelince anlamıştı. Biraz geç olmuştu bunun o da farkındaydı. Çok can yakmıştı. Kalp kırmıştı fakat bir kalbi kırarken başka bir kalbi onarmıştı. Berken doktorun diyeceklerini sabırla beklerken sinirlenmeye başlamıştı da. Bu adam niye konuşmuyordu.
"Hastanın eşi burada mı?"
Doktor emin olmak istiyordu. Sonuçta herkese hasta ile ilgili bilgi vermek istemezdi. Berken söze atlayarak;
"Evet benim karımın durumu nasıl?"
"Eşiniz buraya gelmeden önce çok kan kaybetmiş. Jilet arter damarına denk geldiği için fazla şansı yoktu. Elimizden geleni yaptık fakat hastayı kaybettik."
Doktorun kurduğu herbir cümle Berkeni yıkmıştı. Böyle olmamalıydı. İki kadın arasında ki dengeyi sağlamalıydı. Ama elinden geleni o da yapmıştı. Hevdem için üzülüyordu. İntihar ederek hayatının en büyük yanlışını yapmıştı.( yazar burada intihar etmeyin diyor sjsj)
➿➿
Ve işte bir hayat daha böyle sona ermişti. Birçok kişi üzülmüş birçok kişi hatalarından ders almıştı. Ariya Hevdemin öldüğünü ilk duyduğunda bayılmış. Ayıldığında ise kendini suçlayarak saatlerce ağlamıştı. Oysa bu hikayede en suçsuz kişi Ariya değilmiydi. O kurban olarak seçilmişti. Sesini çıkarmaya bile hakkı yoktu. Aşık olmayı istememişti Berkene bağlanmayı istememişti. Fakat insanlar aşık olacağı kişiyi seçemezdi ki. Eğer secebilseydi bunun adı aşk olur muydu. Hevdemin naşı toprağa defnedildikten sonra konak oldukça sessizdi. Birçok kişiye göre o kötü kadındı. Her hikayede bir kötü kadın olurdu. Fakat insanlar kötü olmayı seçemezdi ki onları bu kötülüğe iten birşeyler olurdu.
➿➿
Aradan geçen 2 yıldan sonra herşey düzene girmişti. Arel ve Aras iki yaşına girmişti. Ariya bu iki yaramazla uğraşmaktan hiç sıkılmıyordu. Çünkü yaşama sebebi iki oğluydu. Berken ile daha samimi ve tam karı koca olmuşlardı. Mutlu aile tablosu oluşturmaya çalışıyorlardı. Konak sakinleri Arel ve Arası ayırt etmekte zorlansalar bile onların varlıkları herkese huzur veriyordu. Berken Hevdemin annesini güzel bir eve yerleştirip başına bir bakıcı koymuştu. Belkide vicdan azabını böyle kapatmaya çalışıyordu. O günden sonra Hevdem 1 hafta boyunca Berken in rüyalarına girmişti. Berken de vicdan azabı çekiyordu. Ama bir yandan oğulları ve Ariya ile mutluydu. Geçen ay Ecrin in hamile olduğu haberini aldıklarında Serhat ağa üçüncü kez dede olma sevinciyle davul zurna çıldırmış birsürü kurban kesmişti. Ferman ise ilk kez baba olacağı için mutluydu. Ecrin 19 yaşında anne olacaktı bunun hüznü de vardı fakat bebek daha mutlu olmasını sağlıyordu. Pusat ise markette gördüğü o kızı bir kaç konağın arka bahçesi yani ahırda görmüştü fakat o günden sonra bir daha karşılaşmak nasib olmamıştı. Oysa o kızı gördüğünde yaşadığı heyecanı unutamıyordu. Belki başka bir zamanda başka bir yerde karşılaşırlardı fakat şimdi bu olanaksız bir hayaldi.
