Masumiyet (Tamamlandı)

13.BÖLÜM~KURTULUŞ~

Multimedya Eklimya aras

•Batuhan•

Uyandığımda Erva hala kolarımda uyuyordu, onu incelediğimde gerçekten yıpranmış gözüküyordu.
Küçük bedeni nasıl dayanmıştı bu acılara? Bilmiyorum, gerçekten o güçlü bir kızdı. Bana iyice sokulmuştu, kendi kendime gülümsedim.

Onu bugün hayatımdan çıkaracaktım. Çünkü benim yanımda zarar görüyordu.
Kurtarıyım derken farklı bir duruma sokmuştum. Masum bedeni zarar görmüştü ayrıca o kadar şeyi öğrenmesine rağmen yanımdaydı. Hala korkmamıştı, başına gelenlerden sonra beni suçlamamıştı. O çok saf ve temiz. Benim kirli dünyama laik değil.
Ki bu satten sonra daha tehlikeli bir adam olacağım. Annem olan o lanet kadın hala yaşıyordu, onu tekrar öldüreceğim hala adımı lekeliyordu. Hastaneden sıkılmıştım. Bugün çıkacağım daha fazla kalamam o sırada kapı açıldı ve içeri Cengiz girdi.

"Ooo pardon ben bilmiyordum çıkıyorum hemen."Elerinle gözünü kapatmaya çalışıyordu. Sırtıyordu Piç!

"Saçmalama oğlum!" Dedim ve yataktan doğrulup kalktım.

"Sadece uyuyorduk. Koltuk rahat değildi. Kızda yaralı biliyorsun. Altında bir sey arama yani." 

"Tamam ya olabilir canım yani bu kadar açıklama yapmana gerek yok." Hala pis pis sırıtıyordu it herif sanki onu tanımıyordum. Aklından geçenleri az çok tahmin edebiliyordum.

"Siktirme beynini. Sanki seni tanımıyorum aklından neler geçtiğini biliyorum." Dedim.

"Kuru iftira vallah billah tövbe." Dedi suçlu edasıyla ellerini havaya kaldırarak.

"Çarpılacaksın şimdi yürü çık. Dışarı konuşmamız lazım artık." Dedim elimle arkasındaki kapıyı işaret ederek. Hastanenin bahçesine çıkıp banklardan birine oturduk. "Anlat bakalım dün gece neler oldu?" Dedim.
Olan biten herşeyi anlattı hayatımızı kurtarmıştı. Resmen bir kere daha şükür ettim. Allah'a aileden yüzümüz gülmemişti ama bana kardeşten öte bir varlık vermişti. "İyiki varsın lan değişik herif seni seviyorum." Dedim elimi yumruk yapıp hafifce omzuna çaktım.

"Biliyorum biliyorum herkes hayran bana mükemmel bir adamım." Dedi gülümseyerek mütevazi bir şekilde şakaya vurup alttan almaya çalışıyordu. Yaptığı büyük bir şeydi hayatımızı kurtarmıştı."Havalara girme hiç neyse o kadının yerini bulun bana, onu öldüreceğim daha fazla yaşamasını istemiyorum. O mikrop nefes aldıkça dünya kirleniyor." Sıkıntlı bir şekile bürünüp. "Emin misin? Ne olursa olsun annen boşver bırak senden uzakta yaşasın." Demişti ve bu beni sinirlendirmişti. Neler yaşadığımı bilen insanlardandı.
"Bunu birdaha duymus olmayayım, o lanet kadın yasamayi haketmiyor o kadar..!" Net ve sert bir şekilde düşüncemi dile getirmiştim.

"Peki hemen yerini buldurucağım senin her kararının arkasındayım." Demişti bu kez.
"Barış gelmedi bile hastaneye, tamam olaya katılma dedim ona ama buraya gelir sanıyordum. Gerçi gelmese daha iyi sinirlerimi zıplatıyor." Dedim.

"Ben telefonla konuştum onunla, gelmemesini ben istedim. Kavga etmeyin yine diye daha sonra konuşursunuz bu konuyu onunla çözersiniz umarım." Dedi onunda ikimizin yüzünden epeyi canı sıkılıyordu.

"Zaten konuşacağım onunla Erva'nın peşini bıraksın unutmuştur çoktan. Erva'yı evine geri yollayacağım. Benim yüzümden daha çok zarar görsun istemiyorum." Dedim bunları söylerken içimde hissettiğim burukluk neyin nesiydi bilmiyorum. Cengiz tekrar endişe dolu yüz ifadesine dönerek.
"Bende seninle bu konu hakkında konuşcaktım. Aslında olayların bitmesini bekledim. Erva'yı yanından ayırmazsan daha iyi çü-çünküü...." Zorlanıyordu söylemekte nasıl söylüceğini bilmiyormuş gibi bir hali vardı. Güçlükle yutkundu. "Çünkü?" Dedim konuşması için teşfik ederek. Onu iyi tanıyordum kötü birşey söylerken hep böyle zorlanırdı.