CHAPTER 3

527 9 0
                                    

Habang pababa ng hagdan ay hindi niya alam kung bakit biglang nanayo ang mga balahibo niya sa batok.

Kasabihan ng matatanda sa pamilya nila na kapag bigla ka na lang pinanayuan ng balahibo ng walang kadahilan ay may nagmamasid sayo na hindi mo nakikita. Ayaw niyang takutin ang sarili pero nawala lang ang pananayo ng balahibo niya ng tuluyan na siyang makalabas ng bahay.

Don't tell her there is some entity together with that mirror?

She shrieked internally.

Ilang taon na siyang nakatira sa apartment at wala naman siyang nararamdamang kung ano. Although being alone does make your mind think crazy things at times. Inisip na lang niya na marahil dala nang panibagong kagamitan sa bahay, an antique for that matter, kaya marahil kung anu ano ang naiisip niya.

"Alesandra!" napukaw ang pag iisip niya ng marinig ang pagtawag sa kanya.

Yes, it's her.

Yes, it's not her name.

Pero sa hindi na mabilang na beses na pagtatama niya ay hindi talaga matawag ni Mrs.Willins ng tama ang pangalan niya.

Nakatira siya sa isang two-story apartment building at kapit bahay niya ang biyudang si Mrs. Willins.

Ang sabi sabi ng iba nilang kapit bahay ay ito daw ang pinakamatagal na residente doon kasama ang asawa nito bago sumakabilang buhay ang huli. Marahil dahil ito nga ang pinakamatagal sa lugar, kusa na nitong inatasan ang sarili para maging presidente ng non existent home owners association nila.

Minsan ay tolerable ang matanda pero madalas ay hindi.

Nakaplaster na ang isang pekeng ngiti sa labi niya ng lingunin niya ito.

"Yes, Mrs. Willins? Good morning to you too."

"Yes. It's supposed to be a very good and quiet morning before my neighbor starts screaming her lungs while making out with the sun all up and bright. Where are your decency young lady?" nakabusangot na saad nito sa kanya.

She felt her eyebrows twitch. Umagang umaga pero pinapasakit nito ang ulo niya. Huminga muna siya ng malalim at nag ipon ng pasensya bago sumagot at magpakumbaba na lang sa matanda.

"My apologies Mrs. Willins. Aside from my constant chatter that Dustin and I are not in that kind of relationship, I wouldn't dare scream till you hear me making out." The thought is unnerving. "I saw a snake in my bathroom and it scare the lights out of me. I promise to tone the noise down in the future." sabi niyang may plastic pa ding ngiti sa mga labi kung ngiti pa din nga iyong maituturing.

Kitang kita niya ang unti unting pamumutla ng mukha nito at pag alis ng katarayan sa katawan sa sinabi niya.

For all the old lady's grumpy and snarly attitude, surprisingly there is one thing she can't deal with.

She's afraid of snakes.

Nakatayo ang apartment nila sa isang developed hill land ngunit sa likod ng apartment ay may malawak na bushes area kung saan may mga overgrown na damo at mga puno. Although bibihira namang mangyari, pero last year ay may naligaw na ahas sa kusina ni Mrs. Willins at doon niya lang nakita kung paano mawala ang pagkamatapobre nito.

She know she's bad bad for telling a lie like that pero pikon na siya sa araw araw na pangingialam nito. Worst is siya lang ang nakikita at palagiang pinupuna nito because it so happens na sila lang ang magkatabing bahay. The rest of the folks lives at least a kilometer away habang sila ay garage lang ang pagitan.

"Did you manage to kill it?" tanong nito.

"Oh I wouldn't dare. I heard they are very intelligent creatures and would remember faces of people that would try to harm them." sagot niyang kunwariy may takot sa boses.

Hot Nights With An IncubusWhere stories live. Discover now