Μόνο εξ Επαφής

κεφάλαιο 3

"Δεν πειράζει. Η καινούργια...σωστά?" Αα τέλεια...και αισθησιακή φωνή...

Ποιος άλλος έχει σειρά??

"Εεμμ ναι." Απάντησα νευρικά, αφού είχα θαμπωθεί από την λάμψη των ματιών του.

"Είμαι ο Paul." Μου χαμογέλασε πλατιά.

"Candice." Είπα και του έδωσα το χέρι μου. "Χάρηκα. Λοιπόν, φεύγω γιατί έχω δουλειά αλλά, θα τα ξαναπούμε σύντομα." Έγνεψα καταφατικά προσπαθώντας να του χαρίσω ένα χαμόγελο το οποίο φάνηκε εντελώς ψεύτικο αλλά ευτυχώς δεν το πρόσεξε και έφυγε.

Μπήκα στο ασανσέρ και επέστρεψα στο ρετιρέ. Για καλή μου τύχη ο Jason δεν ήταν στο γραφείο του οπότε το προσπέρασα και μπήκα στο δικό μου.

Συνέχισα την δουλειά πίνοντας τον καφέ μου και ελπίζοντας πως δεν θα ξαναδώ τον Jason για το υπόλοιπο της μέρας.

Συμπλήρωσα διάφορα χαρτιά και έκλεισα αρκετά ραντεβού και επιτέλους ήρθε η ώρα για το μεσημεριανό διάλειμμα για φαγητό.

Πήρα το κινητό μου και πληκτρολόγησα τον αριθμό της Nina καθώς κατευθυνόμουν προς το ασανσέρ. Πάτησα το κουμπί για το ισόγειο ακριβώς την στιγμή που η Nina απάντησε.

"Έλα κορίτσι μου πως πάει?" Με ρώτησε.

"Άσε, άσε. Έχω πολλά να σου πω." Της απάντησα καθώς το ασανσέρ κόντευε να φτάσει στο ισόγειο.

"Μμ για πες. Πρόκειται για τον...κ.Morgan ?" Είπε αλλάζοντας την φωνή της στην τελευταία λέξη. Κούνησα αγανακτισμένη το κεφάλι μου όταν το ασανσέρ έφτασε στον προορισμό μου. Οι πόρτες άνοιξαν διάπλατα και την στιγμή που ετοιμαζόμουν να της απαντήσω, μπροστά μου πρόβαλε ο Jason. Γαμώτο. Και ήλπιζα να μην τον ξαναδώ για σήμερα...

Οι ματιές μας συναντήθηκαν καθώς αυτός έμπαινε στο ασανσέρ και εγώ έβγαινα. Ξεροκατάπια και επέστρεψα την προσοχή μου στο τηλέφωνο.

"Έλα που χάθηκες?" Άκουσα την φωνή της κολλητής μου. Όμως το μυαλό μου βρισκόταν ακόμη εκεί. Στα σκληρά, μπλε μάτια.

"Εεμμ πρέπει να κλείσω. Θα τα πούμε μετά." Της είπα και το έκλεισα.

Έψαχνα αρκετή ώρα να βρω την καφετέρια της εταιρείας. Έχει τόσες πόρτες, τόσες αίθουσες, τόσους διαδρόμους, είναι πολύ εύκολο να χαθεί κανείς εδώ μέσα.

Τα μάτια μου διέκριναν τον Paul, τον τύπο που γνώρισα πριν. Φαινόταν καλό παιδί οπότε...γιατί να μην ρωτήσω αυτόν?