I want her (VOLTOOID)

Weer terug bij het begin

Een paar jaar later woonde ik samen met een jongen. Hij heette Jonas. We waren gelukkig en hadden nog geen kinderen. Onze grootste hobby, reizen, was enorm belangrijk voor ons, omdat we zo de hele wereld vergaten en natuurlijk ook alles wat we hadden meegemaakt. Ja, ook hij had dingen meegemaakt. We reisden de hele wereld rond. Tot op een dag... op die ene dag... die vreselijke dag...  Ik kan het niet eens uitleggen. Jonas was naar zijn werk en ik zat thuis een boek te lezen. Het was zo lekker even zo'n vrije dag, in ons tuintje zitten met volop zon. En toen werd er aangebeld. 'Ik kom al, even de sleutel halen,' riep ik en ik liep naar het keukenkastje om de sleutels te pakken. De sleutels werden door mij in het gat gestoken en de deur ging open. 'Hallo, ehm ken ik u?' vroeg ik verbaasd en mijn ogen bestudeerde hem. Wat is er mis, herken je me niet meer?' giechelde de man en hij grijnste. 'Nee, u komt me niet bekent voor... maar u lijkt een beetje op Nicolas Cage,' antwoordde ik. Hij grinnikt. 'Nicolas Cage, hahaha. We waren vroeger beste maatjes.' Ik bekeek hem nog eens goed. 'Kom naar binnen, dan kunnen we wat koffie drinken. WACHT EENS EVEN... AUSTIN? BEN JIJ DIT!!!' Hij strompelde naar binnen en gaf me een knuffel. 'Ik had je bijna niet herkend man!' Toen ik de koffie had ingeschonken ging ik kletsen en kletsen, maar ik had niet door dat hij zelf niks zei. 'Luister. Ik ben AUSTIN niet.' Toen ging er bij mij toch een belletje rinkelen. Een pistool kwam tevoorschijn gericht op mijn hoofd. 'Gary, laat me toch eens een keer gaan.' Hij schudde zijn hoofd. 'Dit keer kom je niet meer vrij..!' En hij pakte me bij mijn haar en sleurde me mee. 'Laat me los! Ik bel de politie!' schreeuwde ik met tranen in mijn ogen. De pijn in mijn armen was niet normaal. Hij had me en sleepte me mee in een auto. 'Ik ben het, je verloofde, Gary. Ik mocht eerder uit de gevangenis vanwege goed gedrag,' zei Gary alsof ik het nog niet door had dat hij het was. 'Gary, als je echt van me houdt, laat me dan gaan. En ps dit kan ik nou niet echt goed gedrag noemen.' Toen ik vastgebonden achter in zijn auto van Gary lag, begon hij te praten en te praten: 'Jij bent door mij op papier al gescheiden van die nare Jonas, wat een viezerik! Met zijn eendenworst in jouw gaan zitten duwen, bah! Maar nu ben je tenminste veilig!' WAT VINDT HIJ NOU VEILIG!?! EN GESCHEIDEN??? HOE KON HIJ! 'Ik heb ook gezorgd dat wij morgen gaan trouwen over een jaartje. En dan die avond (onze huwelijksnacht) kunnen eindelijk mijn banaan en jouw kadetjes kennis maken MOEHAHAHAH!' 'Nee, TROUWEN, VERKRACHTING! We zijn volwassenen Gary, doe nou niet zo kinderachtig!' Brulde ik. Maar hij wilde niet luisteren...