Kalemden Kalbe

Kalemden Kalbe -11 ''Hak İnsan''

İnsana insanlığıını hissettiren yine insandır.

Mesele insanca görünüp yaşamakta değil, insana bürünüp yaşamaktır. '' Ya göründüğün gibi ol ya da olduğun gibi görün'' bu cümleyi hayatımızın ortasına, yani merkezine yerleştirmemiz gerekiyor. Nereden yola çıkarsak çıkalım yolun sonu hep merkezimizde bulundurduğumuz o cümleye çıkmalı. Adeta bir çıkmaz sokak değeri kazanmalı bizim için.

Ne kafamız estiğinde çıkıp gidebilelim ne de canımız istediğinde terkedelim...

Bir yanda oyuncakları ile mutluluğun tadını çıkaran çocuk, diğer bir yanda ise savaşların ortasında kalmış ne olup bittiğini anlamaya çalışan yine bir çocuk. Kelimece ikiside aslında bir çocuk. Fakat anlam içeriği birbirinden o kadar uzak o kadar bağımsız bir kelime ki, düşünmeden ikiside çocuktur diyen kişi yanlışa düşmüş olacaktır.

Baharı yaşayamamak, müebbetlik bir kış mevsimi onlarınki...

O masumları savaş içinde büyütmek, belki de çocuk şehit yapmak kimlerin derdiydi?

''Kurşunlarla yazılmış bir kara yazı...''

Saygı denilince insan, insan denilince saygı gelmeli akla. Kısır döngünün bunda yaşanması, sanırım en güzel ve yararlı bir kısır döngü olacaktır.

Saygı ve sevgiyi hak gören ve hak eden önce ''insan''dır. Maalesef günümüzde bu böyle değil...

Bir köpeğin sahibinden gördüğü sevgiyi, ona gösterilen merhameti karşıdan görmeyen, göremeyen, göstermeyen insanlar vardır. Onları bu duruma iten köpeklerin sadık olmasımı yoksa insanların iyilik yap kötülük bul deyişini benimsemelerimidir?

Nedeni bir çok yoldan sorulabilir bir çok cevaba kavuşturulabilir. Fakat neyin nasıl haklı olup olmadığını bulup, görmekten önce bu konunun derinine inilmeli ve tek bir doğruda ''hepbir'' olunmalı.

Demokrasi, özgürlük , yaşama hakkı sadece bir hak. ondan ötesi görülmüyor ve değişmiyor.. Doğarken isimden önce bu kelimeler fısıldanmalı kulağa. Yaşam standardı haline gelinmesi gereken bu kelimeler şimdi sadece bir hak. Ne hikmetse bu hak hiç bizim hakkımız olmadı. bizlere hakkımız olduğu söylendi lakin hiç bizim olmadı...

İnsanlık hali dediğimiz unutulmaya yüz gören herşey unutulur en doğal bir eylemdir.

İnsana, insanlığını unutturanlar... Ya bunlar ?

İşte tamda sormak istediğim bu!

Muhtemelen bu soru karşısında beddular, asılsınlar, kesilsinler bir cevap veyahut bir çözüm olarak görülmekte. Bu başlı başına ''yanlışı yanlışla kapatmak''tır.

Bunlardan başka çözüm üretemiyor isek buda insanlığımızın ayıbı olsun..!

Düşünebilen bir varlık olan insan her zaman ki gibi kolaya yönelmeyi kendine şart görmekte.