Until the end

1.03

We lopen het sportveld op en de twee gym docenten staan te wachten tot iedereen zich verzamelt op de tribune. We gaan zitten op de voorste rij en wachten op de rest. Sara, de school tuttenbel komt aanlopen met verhoogde sportschoenen en een sportoutfit dat drie maten te klein is. Noah fluit naar haar en ze komt gelijk als een hondje op zijn schoot zitten. Ik snap dus totaal niet wat hij in Sara ziet of omgekeerd. 

Iedereen zit ondertussen op de tribune en de docenten beginnen aan hun uitleg. We gaan vandaag oefeningen uitvoeren die te maken hebben met vertrouwen, omdat we elkaar moeten leren kennen. "De groepjes zijn al verdeeld en je kunt niet meer wisselen. We willen geen geklaag horen. Noah en Olivia jullie beginnen binnen in de zaal.". Noah zet Sara af zijn schoot en gaat beneden de tribune staan, ik wandel naar hem toe en we gaan alvast naar binnen terwijl de docent de groepjes verder verdeelt. Ik weet dat zeuren en klagen over mijn partner niks gaat veranderen dus ik heb besloten om het gewoon te accepteren. 

Binnen ligt er een grote mat op de grond en ongeveer vier, vijf meter boven de mat hangt een springplank. Je moet per twee af de plank springen zodat je in het middelste cirkel van de mat belandt. We trekken onze sportschoenen uit en beginnen te klimmen naar boven. Het is zo ironisch dat ik met Noah moet terwijl we nog geen één woord tegen elkaar hebben gezegd sinds de brieven die we moesten halen. Ik had ook nooit contact met hem omdat we niet vaak met elkaar praatte ondanks hij de neef van Sophie is, is hij er dan ook bijna nooit aanwezig op de familiefeestjes. We hadden nooit een goede band en dat is allemaal zijn schuld. Ik zette mij nooit vijandig tegen hem op, hij besloot op één gegeven moment dat hij een stoere mannetje wilt uithangen en sinds dat moment kunnen we elkaar niet uitstaan. 

Vorig jaar was hij welgeteld zes keer aanwezig op de familiefeestjes. Je kan denken dat hij er veel was, maar dat is niet het geval. Er waren ongeveer vierentwintig familiefeestjes, twee elke maand. Dus hij was er bijna nooit, niet dat ik klaag. Er hangt altijd een leuke sfeer in de lucht als we iets samen doen met de familie van Noah, de Collins zijn super vriendelijke mensen. De mama van Noah is als een tante voor mij.

Inmiddels staan we met Noah helemaal van boven aan het begin van de springplank. Ik kijk naar beneden en word een beetje duizelig. "Gaat het? Je bent helemaal bleek geworden. We kunnen terug naar beneden." zegt Noah. "Het gaat wel, ik heb alleen de hoogte onderschat." fluister ik trillend. We gaan aan het einde van de plank staan en ik kijk nog eens naar beneden. Ik draai mij met mijn gezicht naar Noah en voordat ik iets kan zeggen duwt hij mij van de plank. Ik kan hem nog snel meetrekken aan zijn arm en hij valt met mij in het midden van de cirkel op de mat.

We staan op en ik hoor Noah gewoonweg huilen van het lachen. Hij is echt dood binnen twee seconden. Ik loop naar hem en geef hem een mooi knietje in zijn juwelen. Hij valt met een luide knal op de grond en houdt zijn kruis vast. "Als je nog één keer zoiets flikt, dan hak ik je deeltjes daar onder helemaal af in je slaap." zeg ik snel voordat ik de zaal buitenloop. Onze volgende opdracht is buiten dus ik wacht wel op de tribune tot hij komt. Voor een microseconde dacht ik dat hij op de springplank een menselijk kantje heeft laten zien maar ik was verkeerd. Noah heeft geen menselijk kant in zich, het is een onmenselijke, harteloze zwijn. 

Na een paar minuten komt Noah naar buiten en achter hem komt Sara, haar lippenstift is overal behalve op haar lippen. Wat mij het meest verrast is dat Noah geen lippenstift heeft rond zijn mond of nek. Ik wil niet weten waar het wel op staat. Noah komt bij mij staan en steekt zijn hand naar mij uit. "Ik raak jou niet meer aan, je hebt de Saratitis." zeg ik nonchalant. Hij kijkt mij raar aan alsof ik net een wiskundige formule in het Chinees heb voorgelezen. "Wat is de Saratitis?" vraagt hij lachend. "Nou, Sara haar bacteriën en lippenstift op je edele delen." knipoog ik naar hem voor ik opsta van de bovenste trap. Hij kijkt mij gechoqueerd aan en ik maak een kom mee gebaar met mijn wijsvinger. Hij loopt achter mij maar zegt niks.

De volgende opdracht bestaat uit twee delen, het eerste deel is makkelijk. Je moet de vertrouwens val doen terwijl je partner je vangt. Deel nummer twee is wat stommer, je partner moet je als een cheerleader opgooien en dan terug vangen in zijn armen. Laat dat nu het laatste zijn dat ik wil. Noah die mij aanraakt. Ik verwacht alles van hem. Hij gaat mij in de lucht gooien en dan wegschuiven dat ik op de mat ga vallen. We beginnen aan het eerste deel en als we merken dat het te makkelijk gaat, gaan we naar het tweede deel. Ik blijf even staan en kijk Noah aan. "Ga je handen en armen wassen." zeg ik. Hij kijkt mij verward aan en blijft staan. "Ben je serieus?" vraag hij. "Ik ben doodserieus, ga je handen snel wassen." zeg ik met een dodelijke blik. Hij sprint snel naar de jongenskleedkamer en komt binnen een paar minuten terug. "Ben je blij?" vraagt hij sarcastisch. Ik rol met mijn ogen en trek hem mee.

We doen de opdracht vijf keer en gaan door naar de laatste opdracht voor vandaag. Daarvoor moeten we naar het binnenzwembad van de school. De opdracht is echt wel leuk, er is een gigantisch grote opgeblazen ponton aan de ene kant van het zwembad en een iets kleiner ponton aan de andere kant van het zwembad. De bedoeling is dat Noah gaat liggen op de grotere ponton en dat ik van de springplank erop ga springen zodat Noah vliegt naar de andere ponton.

Dit is mijn tijd voor wraak. Noah gaat liggen op de ponton en ik ga naar de laagste springplank zodat hij in het water belandt. Ik neem een aanloop en spring naar beneden. Ik hoor een luide plons en even later komt Noah boven het water. "Olivia, serieus? Heel mijn kleren zijn nat." roept hij door heel het zwembad. Ik lach en spring zelf in het water. "Zo nu ben je niet alleen klein kindje toch." zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol. Hij zwemt naar mij toe en wilt mij een tik op mijn neus geven, als ik hem onder het water duw en snel weg zwem. "Niet zo romantisch doen meneer Collins."

Ik stap het water uit en ga naar de kleedkamers terwijl ik Noah helemaal alleen achterlaat. In de kleedkamer is er nog niemand dus ik pak mijn douchespullen en ga snel naar de beste douchecabine. Ik hang mijn handdoek over het deurtje en laat het water lopen terwijl ik mij uitkleed. Als het water warm is stap ik onder de douche en pak mijn frambozen douchegel om me te wassen. Terwijl ik mijn haar was, zing ik een stukje van mijn favoriete liedje.

Ik droog mij af en doe mijn ondergoed aan waarna ik uit de cabine stap. Ik schrik me dood als ik Noah zie staan in de deur opening. "Noah! Ga weg ik sta bijna naakt." roep ik terwijl ik mij probeer te bedekken met mijn handdoek. "Rustig ik kwam alleen je armbandje afgeven, ik heb die gevonden in het water." fluistert hij.

Noah loopt naar mij toe en geeft mij mijn armbandje hij loopt naar de deur en voordat hij naar buiten loopt draai hij zich nog om. "Ik ben veranderd van mening, je hebt geen blubber kont." Zegt hij knipogend. Ik pak mijn douchegel en gooi het naar zijn hoofd. Hij ontwijkt de fles en loopt snel naar buiten.