Until the end

1.01

Hier sta ik dan in mijn roze eendjes pyjama voor de zoveelste keer deze week. Het is midden in de nacht en ik heb het ijskoud, wat logisch is aangezien het maar een paar graden is en ik in een korte pyjama ijsbeer door mijn straat. Voor de tachtigste keer deze week ben ik op zoek naar Snowy, mijn oh zo geliefde kat. Op momenten als deze vervloek ik mijn moeder voor het kopen van deze witte sneeuwbal. Blijkbaar heeft hij een hoger IQ dan ik aangezien hij helemaal ongezien ervandoor ging langs de voordeur. Zo direct moet ik opstaan naar school en ik sta hier halfnaakt te zoeken naar een witte haarbal. Ik pak mijn telefoon en doe mijn zaklamp aan om onder onze auto te kijken. Voordat ik zelfs kan kijken hoor ik vanonder de auto een duidelijk signaal van Snowy. "Mrrr" twee schijnende ogen kijken mij aan terwijl er een geluid uit zijn snuitje komt. Hij is letterlijk in het midden onder de auto en er is geen enkele mogelijkheid dat ik met mijn korte armen hem kan rijken.

"Kom Snowy ik geef je een snoepje." Ik probeer hem te grijpen maar hij beweegt niet. Het is ook duidelijk dat hij niet dom is en mij niet geloof dat hij echt een snoepje zal krijgen. Gelijk heeft hij ook want ik zou er geen geven aan hem. "Ik geef het op blijf maar zitten in de koud.". Ik loop weg van de auto en algauw hoor ik het belletje aan Snowy zijn graag rinkelen. Ik doe de voordeur open en Snowy rent voor zijn leven naar binnen zodat ik hem alsnog niet kan pakken.

Eindelijk is het tijd om nog een beetje slaap te krijgen voor ik naar school moet. Ik stuur nog snel een berichtje naar Mia - mijn favoriete nicht - en zet mijn wekker aan. Veel slaap krijg ik niet maar alle beetjes helpen.

-

"Ollie! Je komt dadelijk te laat op school!" hoor ik Mia roepen van beneden. Ik sta met tegenzin op en wandel naar de keuken. "Oh tante Rosie, wat leuk om je te zien!" begroet ik mijn tante met een verbaasde blik. Begrijp me niet verkeerd, tante Rosie is mijn lievelings tante maar het is maandagochtend en dit is wel de laatste persoon dat ik hier had verwacht. "Dag lieverd, ik kwam Mia even brengen zodat ze met jou kan meerijden, ik heb vandaag een belangerijke zaak en kan vanavond niet bij jullie komen eten.". Het verbaasd me niet dat ze heeft afgezegd. Tante Rosie is een hele drukke maar succesvolle vrouw. Ze loopt naar Mia en mij toe, geeft ons een kus en spurt snel door de deur.

"Dus Olijfje, wat is het plan van vandaag?" zegt Mia terwijl ze gek met haar wenkbrouwen wiebelt. "Ik dacht eraan om langs Sophie te gaan zodat we samen naar de starbucks kunnen gaan.". Mia knikt tevreden en pakt haar schoenen en tas. Ik loop snel naar boven, kleed mij aan en doe snel nog wat make up op. Ik haat één september. Elk jaar veranderen ze de klas indeling voor diversiteit. Maar dat is nou het laatste dat ik wil, het is mijn laatste jaar en ik zat al elk jaar met Mia en Sophie - onze beste vriendin - in de klas. Elk jaar ben ik bang dat we uit elkaar gaan worden gedreven door de klasindeling.

Ik loop naar beneden en neem Mia mee naar de garage. We stappen de auto binnen en zoals gewoonlijk verbind Mia haar telefoon met mijn auto. Ze denkt dus altijd dat ze de dj is op een feestje. Met haar haar in één auto zitten is nooit normaal. Hoe knettergek ze ook is, is ze het beste dat mij ooit is overkomen. Altijd kon ik op haar rekenen, zelfs midden in de nacht komt ze wanneer ik haar nodig heb. Zij heeft mij uit de diepste putten gekregen. Ik ben haar eeuwig dankbaar voor alles dat ze ooit voor mij deed.

Niet later dan een kwartier komen we aan op school. Een paar van de laatstejaars zijn nog hun parkingplekken aan het verven. Onze school heeft een traditie waar elk jaar de laatstejaars een eigen parkeerplek krijgen met een naam bordje. Je mag dan je plekje verven en er een tekening op maken. Meestal gebeurt dit een paar dagen voor de school begint maar zo te zien waren er een paar niet komen opdagen waardoor ze het nu doen. Gelukkig is mijn parkeerplek niet ver van de ingang en moet ik geen kilometers wandelen in de ochtend. Net wanneer ik goed geparkeerd sta, rijdt Sophie op haar plekje dat links van mij is. We hebben dit jaar echt geluk gehad omdat heel ons vriendinnen groepje parkeerplekjes naast elkaar heeft.

Mia en ik stappen uit en wachten op Sophie. "Dag Soofje!" schreeuwt Mia half in mijn oor. Sophie stapt uit en geeft ons beide een knuffel. We missen nog enkel Molly en dan zijn we compleet. Molly heeft geen eigen auto, haar ouders komen haar altijd brengen en ophalen van school. Ze heeft strikte ouders en mag bijna nooit uitgaan met ons. Het is erg jammer want onze ouders kennen elkaar al super lang en vaak hebben onze families samen een barbecue bij een mooi weertje, maar vaak komen de ouders van Molly gewoonweg niet. Ze zijn zo streng dat ze vorig jaar niet mee op schoolreis mocht.

We wandelen met ons drieën naar de sportzaal waar ze elk jaar de klassenindeling afroepen. We pakken een plekje ergens van achter en wachten tot de leerlingen compleet zijn. Molly komt op het laatste seconde binnenlopen voordat de deuren sloten. Ze loopt snel naar boven en komt naast mij zitten. "Hi Mols, hoe was je vakantie?" vraag ik fluisterend in haar oor. Ze draait met haar ogen een zucht heel luid. Dit betekent niks goeds. De directeur komt binnen en een rij leerkrachten volgt hem. De gaan allemaal op één rij staan en de klas verdeling begint. "Goed, dit jaar beginnen we met onze laatstejaars studenten. Aangezien er niet zoveel jongeren slaagde, is er dit jaar maar één klas laatstejaars. Dit jaar is de klasdocent Meneer Dewitt. Wanneer ik je naam opnoem, sta je op en ga je naar meneer DeWitt. Sam Green, Jonathan White, Alice Mckenna, Olivia James, Brian Jones, Mia Adams, Mike Cole, Sophie Baker, Molly Burton, Noah Collins, Skye Smith, Christian Peterson en Tyler Peterson. Jullie klas is klein dus zorg ervoor dat jullie niet luider zijn dan de grotere klassen." We staan op en wandelen naar meneer DeWitt. Tot mijn grootste verbazing is Noah geslaagd. De domste, grootste idioot op het hele planeet is geslaagd en zit nu met mij in de klas. Alsof dat iets is dat ik wil. Ik voel dat dit nog een hele lange jaar gaat worden.

*

[A/N]

Momenteel ben ik bezig met het herschrijven van mijn boek. Dit kan een aantal weken misschien maanden duren. Deze keer wil ik het zo perfect mogelijk maken zodat niet alleen ik maar ook jullie verliefd worden op het verhaal en de personages. Nadat ik de bestaande hoofdstukken heb herschreven, begin ik aan de nieuwe hoofdstukken en het einde van boek 1.
Voor de personen dat al sinds het begin Until the end hebben mee gevolgd, hartelijk bedankt voor het geduld. Binnenkort krijgen jullie het hele boek en zoals eerder vermeld, het gaat nu perfect worden.