Het Kroonspel

Van vuur naar tijd...

De lichten gingen ineens aan. We stonden stil, bevroren als kleine muizen. Eduard trok een wenkbrouw op. "Nou, en dat is een. "
Vicky knikte. "Maar hoeveel zullen er nog zijn?"
Laura haalde haar schouders op.
"Nou de boodschap is nu in elk geval duidelijker." zei Thomas.
We treden van het podium af.
"Je speelt goed." zei Eduard toen hij langs me liep.
Ik knikte; " Bedankt, maar niet zo goed als jij." Hij haalde zijn schouders op.
Megan die onze conversatie hoorde vroeg me:
" Jij kan muziek spelen..Hoe?"
"Makelaar... We maken instrumenten. Mijn oom was er zeer goed in."

We kwamen aan de deur.
Het was een gang, donker met hier en daar een licht om de weg te tonen.
We keken elkaar aan. Laura zuchte en ik hoorde haar iest als "my God" mompelen voordat ze de gang instappte.
We volgden haar

De gang was lang en inze voetstappen klonken zeer luid. Ik concentreerde me op mijn ademhaling. Ik moest kalm zijn. Ik haatte het als ik de controle over mezelf verlies. Zelfs al was ik een beetje claustrofobisch, ik wilde geen paniek voelen.
Paniek...
Ik dacht aan de dag dat ik mijn moeder verloor..
Sloot mijn ogen en ademde in.
Opende mijn ogen en ademde uit.
Ik voelde een blik op me gericht en draaide me op. Eduard keek me met licht opgetrokken wenkbrouwen aan. Oh shit.
Ik draaide me om en bad dat hij mij dus niet had gezien. Ik was nochtans zeer discreet geweest.
Ik voelde nog steeds zijn grijze ogen op me gericht terwijl we verder de gang in trokken.

We kwamen aan in een rechthoekige zaal. Achteraan stonden er twee schijven. De zaal was leeg.
Op de twee geweren na die voor ons op de grond lagen. Er zaten er vijf kogels naast.
"Voor een keer begrijp ik het." zei Jerry sarcastisch.
"Het lijkt me iets te simpel.." zei Laura, maar ging toch naar voor om een geweer te pakken. Jerry gibg naar de tweede. Ze plaatsde de kogels keken elkaar aan.
"Op drie." zei ze. En ze richtte allebei hun geweer.
"1.. 2...3 !"
PANG
We hielden onze handen op onze oren en bekeken de schijven.
Beiden waren raak, perfect in het midden
De schijven lichte op.
Er kwam een andere schijf. Ditmaal was de schijf rechthoekig
En ineens lichte de muren op.
Het was een rood licht en het gloeide iets te hard naar mijn zin.

Het begon warm te worden. We keken elkaar aan : het rode licht.
De opdracht was nig niet gedaan.
Maar ditmaal was er wel een tijdslimiet.
Eduard liep snel naar de nieuwe schijf toe.
"Hey; kijk dit eens."
Hij bukte zich naast de schijf , terwijl wij naar hem toe liepen.
Het waren darts.
"Oke. Als iemand iets ervan begrijpt moet die het nu zeggen." zei Jerry
Ik kreeg het nog steeds warm.
Ik bekeek de zaal, maar hij was leeg en dicht bij de muren komen leek me een slechte idee.
Ik bekeek de muur vanwaar we gekomen waren.
"Hé!" zei ik wijzend naar wat mijn aandacht trok, "Kan dit ons helpen?"
Idereen keek naar de deur vanwaar we waren gekomen.
Nou ja, ze keken eerder ietske boven. Want daar stond een rechthoekige klok.

"Een klok?" vroeg Vicky niet begrijpend.
"Nou een klok zonder cijfers." verbeterde Leo haar.
Er stonden inderdaad geen cijfers. Maar symbolen.
Ik kneep mijn ogen dicht.
De kleine wijzer stond op een "α".
De grote op " Φ".
Er stond vreemd genoeg nog een middellange wijzer. Die stond op "313°".
Oke over chinees gesproken.
"Heeft iemandd een freaking idea over dit?" zei Jerry, "Want ik kan enkel op een gewone klok lezen. " zei hij sarcastisch.
"Kan iemand überhaupt deze symbolens begrijpen" zei Thomas.
"Dit is niet logisch" fronste Louis, "We gebruiken al decennium lang deze symbolens niet meer."
"Nou dat lijkt zeer gerustellend ." zei Thomas. Hij keek me aan.
"Wat denk jij?"
Ik zuchte, vermoeid door de hitte.
"Ik denk niks. Ik zie niet een verband tussen tijd, symbolens en cijfers. En als die bestaat dan mag de hemel dat wel weten."
Eduard fronste. "Wat zei je daar?"
Ik keek hem geïriteerd aan. "Dat ik het antwoord niet weet."
"Nee niet dat! Maar dat is het, de hemel!" zei Eduard glimlachend.
We keken hem allemaal onbegrijpelijk aan.
"Denk je dat de hitte hem aan het hoofd is gestegen?" vroeg Thomas me.
Eduard rolde met zijn ogen.
"De symbolens duiden niet de tijd maar een lokatie aan."
Hij pakte een van de darts op.
"Ze duiden de posities van de sterren aan. Ik denk dat de symbolens verwijzen naar de sterrenklasse.."
"Hoe weet je dat?" vroeg Leo
"Nooit een sterrenkaart gezien?" zei Eduard geïriteerd. En toen besefte hij tegen wie hij get had en draaide zich dan naar Laura en Louis.
Laura kuchte en Louis schudde zijn hoofd : "Sterrenkaarten zijn zeer raar."
Eduard trok een wenkbrouw verast op.
"Oh."
"Je denkt dat het naar een sterrenklasse verwijst?" vroeg ik
Eduard haalde zijn schouders op.
"Ik ken ongeveer de grades. De officiële classificatie heb ik nooit geleerd. Ik denkt dat Alfa naar de grootste ster verwijst van een sterren groep. De andere symbool zal waarschijnlijk naar de naam van de sterrengroep verwijzen."
"Nou ik ga hier dood van de hitte en ik begrijp nog steeds niet in wat de posities van de sterren ons eal helpen." zei Thomas.
"Sterren duiden richtingen aan, net zoals het uur." zei Eduard. Hij mikte de dart. "Deze coordinaten verwijzen waarschijnlijk naar Azrael. Een ster van het westen.."
Ik begon het te snappen. "En het westen is negen uur." zei ik.
"Precies." zei hij en hij gooide de dart naar de rechthoekige schijf; daar waar 9 uur zou staan.
De schijf lichte op.
We hoorden een klik.
Er gebeurde niks.
"Kijk daar." zei Asna die zich heel de tjd had stil gehouden. We draaiden ons om naar de klok.
De klok had gedraaid.
En ditmaal waren de symbolens verdwenen.

"What the h.." zei Jerry
Weer een klik.
Er verschenen woorden.
Op de kleine wijzer verscheen er One
Op de grote verscheen er Ownes
Er stond gelukkig geen derde wijzer
" Ik ben dit mysteriegedoe beu." kreunde Megan.
Leo grimaste. "Wat nu?"
"Er moet een verband zijn met de tijd of met tijd aanwijzing, eoals de vorige." zei ik
Laura zuchte en wreef met haar handen koelte naar zich toe. Het werd gewoon veel te warm.

Onze kelen waren droog en we wilde water. We zaten amprer overeind. Er was nog geen minuut verstreken en met elke seconde werd het erger.
Ik keek weer naar de woorden. En kreeg toen een vreemd idee. Misschien was het wanhoop, maar wie niet waagt, wie niet wint.
"Eduard, gooi naar het midden boven, waar de nul staat." zei ik.
Eduard keek me vragend aan.
"Probeer. Ik ben niet zeker van mijn idee."
We hadden het te warm om nog te denken of te overleggen.
En dus gooide Eduard de dart.
Ik wachte af.
Ik vervloekte mezelf dat ik ons hoop had gegeven. Ik moest denken.
En toen hoorde ik een biep.
Er verscheen een deur.
En eindelijk stopte de muren met gloeien.

We stappte (zo vermoeid waren we) zo vlug mogelijk naar de deur.
We bereikte weer, net als ervoor een donkere koele gang.
Maar nu waren dankbaar we dankbaar dat het donker en koel was.
Thomas ging zitten op de grond. Ik plofte naast hem neer.
En weldra zaten we daar, hijgend onze lichaam tegen de koele wanden geleund.
"Hoe?" vroeg Eduard nadat we op adem waren gekomen.
Ik zuchte: "Een woordspel."
"Een wat?" zei Megan
"De woorden. One ownes. Het was geen aanduiding maar een vraag. Wat bezit het woordje one ?"
"Huh?" zei Leo.
Laura fronste en toen begreep ze:
" De letters. Het bezit de o, de n en de e"
Ik knikte. " De O. Oftwel een 0. Dus middernacht"
"Dit is de domste raadsel ooit." kreunde Jery.
Ik haalde mijn schouders op.
Laura stond op.
"Ik heb dorst en ik ktijg zo het idee dat als ik drinken wil we eerst dit moeten afmaken."
Vicky trok een gezicht en Jerry mompelde een vloek.
We stonden met veel spijt op.

__________________________________
Eindelijk. Sorry dat ik dit niet vrijdag heb gepost maar ik werd ineens ziek. Ik heb tot nu geen commentaar gekregen ( Ik weet niet als ik het als een goed of slecht teken kan opvatten).
Anyway, ik hoop dat de uitdagingen genoeg spannend waren tot nu toe.

Lots of love

Snowgirl