Het Kroonspel

Het Buffet

Toen ik naar binnen ging kwam de irritante stem van de presentator me tegenmoet: ik voelde de focus van de minicams op me en ik zag dat in de zaal een grote palsma stond : het toonde het gezicht van een kalme meisje: haar gouden ogen leken vastberaden en waren omhuld met zwarte oogpotlood. Ik besefte dat ik naar mezelf keek dus bekeeek ik de zaal maar rond terwijl uit luidspreker de presentators'stem vervolgde : ' En het laatste meisje van dit jaar Aya Rasbb, oudste dochter van de Rasbb Clan. Ze is al sinds haar 10de Clanleidster!"
Iedereen in de zaal staarde me aan. Ik voelde me misselijk. Maar ik stopte niet en ging naar de tafel dat vol met lekkers en weelde bezaaid was. Ik schonk een glasje appelsap.
'Aya!' Ik draaide me om en een warme glimlach ontmoete mij.
'Hey Thomas.' Ik was opgelucht om een vriendelijk gezicht te zien. Maar toch. Dit was niet de plaats waar ik hem graag had willen begroeten.
'Je ziet er prachtug uit. ' zei Thomas
Ik bloosde waarschijnlijk lichtjes want mijn wangen voelde warm.
'Bedankt. Jij ook.' Zei ik zachtjes.
Hij grinnikte. 'Man. Ik ben dit niet gewoon om op te letten op wat ik zeg.' zei hij, wijzend met zijn ogen naar de camera.
Ik knikte. ' Dat wordt inderdaad wennen.'
'Stoor ik? ' ik draaide me om.
'Leo. Nee tuurlijk niet.' Glimlachte ik.
'Oh ken jij hem?' vroeg Thomas.
'Thomas dit is Leo, een goede vriend van Noah en zijn beste klant. Leo dit is Thomas, onze gulste klant.'
Thomas en Leo schudde elkaar de hand. Ze keken elkaar pijnzend aan. Ze leken wel prima ok met wat ze zaggen.
'Jullie makelaars kennen iedereen , is het niet?' Grinnikte Thomas.
'Je zou verbaasd zijn wat wij niet allemaal aan iedereen verkopen.' glimlachte ik.
Leo glimlachte ook.
'Oja!' zei Thomas; 'Das waar, ik moest je de groeten van mijn nicht geven. Ze is je zeer dankbaar voor je zalf. Heeft direct gewerkt!'
Ik moest bijna lachen dat Thomas zoiest banaals in deze situatie zei.
Maar misschien was het beter zo. Het was in elk geval aangenamer.
"Graag gedaan."
We hoorde een kuchje en draaide ons om. Het was Megan, die in haar groene mini jurk naar ons nieiwsgierig keek.
'Hi!' Zei ze vrolijk.
Thomas trok een wenkbrouw op.
'Ik ben Megan. Maar dat wisten jullie wel.' Ze keek me aan.
' Jij bent Aya, toch? Leuk om met je kennis te maken.'
Ik glimlachte, maar dit keer niet zo op mijn gemak.
' Leuk je ook te leren kennen.'
'Gave look. Zeer chique.'
'Bedankt. Maar hij staat wat bleekjes bij vergeleken bij jou' zei ik wijzend naar haar glimmende minijurk en goude haken.
Ze glimlachte. ' Tja, wat voor entertainer ben je als je de aandacht niet kan trekken?'
Thomas grinnikte. ' Je lijkt me wel een pittige meid, Megan.'
Ze keek hem kokket aan. : ' In deze wereld moet je pit hebben. Of bevalt dit niet naar je smaak?'
Thomas hief zijn handen op : 'Vlug op je teentjes getrapt, is het niet?'
Leo kuchte: 'Nou ik weet niet voor jullie maar ik heb honger...'
Ik knikte: 'Nou eten is hier genoeg , lijkt me.'
Thomas lachte kort: 'Genoeg is nou niet wat ik zou zeggen. Het is schandalig overvol!'
Megan trok een gezicht.
Waarschijnlijk dachten we bijden aan onze clan.

Magan en ik vulde de glazen terwijl de jongens borden namen.
Ik merkte op dat we een van de weinge waren die niet alleen stonden. De Elite Laura en Louis waren samen op twee elegante hoge stoelen gaan zitten rond een kleine ronde tafel. Ze hadden beiden een glas, en van tijd tot tijd spraken ze. Ze keken vooral rond. Het leken roofdieren die hun prooien wilden waarnemen.
De andere elite jongen Eduard stond in een hoek van de zaal, zijn armen gekruisd. Hij staarde verveeld om zich heen.
Jerry en Vicky zaten ook aan een tafel maar ze keken niet zo op hun gemak. Ze keken elk voor zich uit en meden elkaars blik.
En het slavenmeisje was helemaal alleen aan een ander tafel.
Ik zuchte.
'Wat wilde Leo nog?' vroeg Megan me.
'Limo. Zo mogelijk citroen smaak.'
Megan vulde een elegante kristallen glas met een kan . Ik zocht naar grenadine voor Thomas. En vulde dan mijn glas met een agrum limonade.'
Met de glazen in handen gingen ik en Megan naar de tafel waar de jongens al zaten.
Thomas glimlachte : ' Aya kijk eens wat ik gevonden heb!'
Ik keek naar het dessert dat voor me lag en glimlachte verukt.
'Waar heb je dit gevonden?'
'Verbazend, hé?' lachte Thomas.
Megan boog naar voren om mijn bord beter te bekijken.
'Wat is dat?' vroeg ze nieuwsgierig
'Speculoostaart. Het is iets wat we typisch aten met feestdagen.'
Megan fronste. Ze had het duidelijk nooit speculoos gezien of geproefd.
'Wil je proeven?' vroeg ik
Haar gezicht klaarde op.
'Mag ik?'. Ik verbeet een glimlach.
'Tuurlijk. Ik denk niet dat we bepaald een tekort hebben aan voedsel."
Ik gaf haar een stuk en keek hoe ze een hap naar haar mind bracht.
Haar ogen werden groter terwijl ze verukt kirde: 'Omg! Dit is zo lekker!'
Ze nam meteen een andere hap, en bleef lang met har vork in de mond , alsof ze iedere druppeltje smaak veroberde.
Ik glimlachte, blij dat ze het lekker vond. Ik dacht aan Sarha.
Ze zou een moord hebben gepleegd voor een speculoostaart.
Ik miste haar ontzettend.
Ik keek op en zag dat Leo ook naar mijn bord staarde.
'Leo, wil je ook proeven?'
Leo glimkachte schaapachtig en knikte verlegen. Ik gaf hem een portie en nam dan zelfs een flinke hap van mijn bord.
'Ik begrijp een ding niet.' zei Megan.
'Je zei dat het typisch iets was wat julie in jullie clan aten, toch?'
Ik fronste en besete dat ze over de speculoostaart bezig was. Ik knikte niet begrijpend waar ze heeb wilde gaan.
'Nou, hoe kan het dan dat hij', zei ze wijzend met haar vork naar Thomas, 'het dan herkende? Kennen jullie elkaar?'
Ik was zo verbaasd van haar vraag dat ik even stil was. Ik had niet verwacht dat ze zo opmerkzaam kon zijn.. Ik zou mijn mening moeten herzien over haar.
'Tuurlijk kenne we elkaar.' zei Thomas, ' Ik ben de beste handelaar van mijn clan. En de enige die het aandurfde om prijzen te betwisten met de clanleidster van de Rasbbs!'
Ik gaf hem een harde tik op de schouders. Thomas lachte.
' Zie je?' grapte hij, ' Je bent pas een echte man als je haar aankunt!'
Ik wilde hem weer een klap verkopen maar hij ontweek hem. Zijn ogen daagde me uit om het nog eens te proberen.
Megan lachte: ' Kennen jullie elkaar al lang?'
'Aangezien ik nog levend ben, nee.'
Ditmaal lukte het me wel om hem te slaan. Ik draaide me om naar Megan.
'Maar 2 jaar. Ietske minder dan Leo.' zei ik.
Leo glimlachte. 'Tijd gaat snel. Maar Noah kende ik wel langer.'
Ik knikte. Leo kende Noah voor het ongeluk. Ik vroeg me af of wanneer hij zijn handen weer zou kunnen gebruiken.
'Noah?' vroeg Megan.
'Mijn broer.' antwoorde ik kort. Ik zag dat Thomas meer wilde zeggen maar ik legde hem met mijn blik het zwijgen op.
Ineens luide er een sirene. Het was ene harde geluid die mijn oren verdoofde. We keken elkaar aan , keken de zaal rond , lichtjes in paniek. Zoals iedereen in de zaal stonden we op. De lichten gingen uit. We hoorden de muzikanten niet meer. Ik hoorde een gil , een schreeuw maar ik wist niet vanwaar het kwam. Megan pakte mijn arm. Ik hoorde Thomas zachtjes vloeken. Ik onderdrukte met alle macht de paniek die ik in me kwam opvoelen.
En ineens loeide de sirene niet meer.
De zaal was gehuld in donker en stilte.

_____________________________________

Eindelijk, derde hoofdstuk af!
Ik weet het zijn geen lange hoofdstukken maar ik zal weekelijks 2 keer een hoofdstuk posten (als ik tijd heb meer)
Als jullie constructieve commentaar hebben over mijn schrijfstijl of personages mag je het me zeker laten weten. Ideëen zijn ook van harte welkom! Ik ben een beginner maar ik zal mijn best doen iets deftigs ervan te maken ;)
Liefs, Snowgirl