Ik, een draak?! 3: Verloren

H31: Verslagen

Even later stond Vakonov weer voor ons. Zijn handen vol bloed en 1 van zijn vleugels beschadigd zodat hij niet meer kon vliegen. Ik slikte en keek naar de jongens.'Zorg dat iedereen veilig is' zei Kronos.'Wij zullen doen wat we kunnen'. Ik knikte en keek naar de anderen.'Jullie hebben hem gehoord' zei ik.'We moeten hier weg'. Ik had het nog niet gezegd of hun ogen begonnen al te gloeien. Die van Kronos hemels licht blauw en die van Drake vurig rood. Ik deinsde achteruit toen de anderen wegrenden. Vakonovs duistere zwarte ogen gloeiden en ze leken elkaar wel dood te staren. Maar eigenlijk was het een mentale strijd. Ze waren aan het vechten in de witte ruimtes in hun hoofden. Elke seconde ging daar veel meer tijd voorbij. Na een minuutje vielen ze alle 3 bewusteloos op de grond. Ik liep meteen naar mijn broers en knielde naast hen neer. Ik liet mijn wijsvinger over Kronos zijn nek gaan en vond een hartslag. Daarna deed ik hetzelfde bij Drake, ook een hartslag. Drake opende langzaam zijn ogen.'We hebben gewonnen' lachte hij. Zijn schubben lichtten op en gaven nu rood licht af, net zoals bij Valko. Kronos opende ook zijn ogen en ook zijn schubben gaven de licht blauwe gloed van een ziener. 'Jullie zijn nu zieners' lachte ik en keek naar Vakonov.'Wordt hij nog wakker?'. 'Nee' zei Kronos.'Hij is dood'. Ik slikte. Hij was dan wel de vijand, hij was wel mijn nonkel.'Alles is orde?' vroeg Harred en kwam naast me zitten.'Ze moeten rusten' zei ik.'Dat gevecht heeft al hun energie gekost'. Harred keek naar het dode lichaam.'Is hij?'.'Ja' zei ik. 'Kom, dan gaan we weer naar Barks'

Ik stak de punt van de pijl in het vuur en richte hem daarna op het vlot. Daar lagen de 2 lijken van ma en Valko. Er ging een traan over mijn wang en Harred keek me troostend aan terwijl hij zijn pijl ook in brand stak. Ik zag dat er ook tranen over pa's wang ging toen hij de eerst pijl afvuurde. Een voltreffer. Daarna vuurden wij de pijlen af. Allemaal raak. Het vlot vatte vlam en brandde af in de oceaan.'Gaat het mama?' vroeg Lucas stil toen ik terug thuis aankwam. Ik keek hem aan en lachte.'Ik ben blij dat haar dood niet voor niets geweest is'. Lucas lachte en vloog me in de armen. Ik zou ma ontzettend missen, al was ik blij dat ik Lucas nog had en dat Vakonov dood was. Harred had steeds minder moeite met het beheersen van zijn nieuwe krachten. Hij kon al redelijk vliegen en had het huis maar 5 keer in brand gezet deze week. Hij zou het wel leren. Kronos en Drake waren weer volledig hersteld en waren nu de rode en blauwe ziener van de troep. Opa was nu een Alpha zonder zieners. Heel kwetsbaar voor andere Alpha's. Daarom hadden we een nieuwe deal gemaakt. Opa leefde nu op Drakeneiland met zijn troep. Eigenlijk waren we nu 1 troep met 2 Alpha's. Pa had het er wel wat moeilijk mee in het begin door wat er met zijn zusje gebeurt was. Ook ik moest wennen aan de gedachte dat de moordenaar van mijn kinderen op mijn eiland woonde. Op het einde van die week vertelden Harred en ik iedereen dat ik zwanger was, een meisje. Lucas was erg enthousiast over zijn nieuwe zusje, net zoals Kronos' kinderen over hun nichtje. Ik had besloten haar de naam Roos te geven, naar Rosalinda, mijn oma, die blijkbaar ook een mens geweest was en opa erg gekwetst had. Daarom had hij het niet zo voor mensen. Alles ging weer eens zijn normale gangetje, zoals het hoort.

----------------------------------------------------
Hopelijk vonden jullie het een leuk boek! :)
Ik denk niet dat ik nog een vierde boek van de ik, een draak?! reeks ga schrijven, tenzij jullie dat willen natuurlijk! :D
Vergeet zeker niet achter te laten wat je ervan vond!