Ik, een draak?! 3: Verloren

H6: De waarheid

'Willen jullie de waarheid?' vroeg hij grijnzend.'Dan krijgen jullie die toch'. Hij stond op en liet zijn Alpha scepter verschijnen.'Hun moeder, jullie tante, pakte mijn dochter af, jullie oma' zei hij.'En daarvoor moest ze boeten'.'Je hebt ze vermoord?!' riep Clarissa.'Ik wist hoeveel die kleine onderkruipsels voor haar betekenen en als ze erachter komt dat ze dood zijn...'. Hij lachte. 'Gaat ze kapot'.'Jij bent een monster' snauwde ik.'Bedankt jongen' zei hij en keek me al grijnzend aan.'Ga nu maar naar huis en vertel jullie geliefde tante wat ik jullie verteld heb'.'Waarom vermoord je ons niet gewoon?' vroeg Jake.'Dan zou je haar nog harder treffen'.'Weet ik' zei hij en keek ons aan. 'Maar ik heb jullie nodig om de boodschap over te brengen'. Ik zuchtte. 'Je hebt ze echt alle 7 vermoord en je bent er nog eens trots op ook'.'Zeven?' vroeg hij verbaasd.'Zes, de zevende is nooit onder mijn hoedde terecht gekomen'.'Laten we maar gewoon vertrekken uit dit gekkenhuis' zuchtte Maxim.'Pa en ma zijn vast ongerust'. Ik bleef de oude man nog even nastaren en ging toen achter de anderen aan. Hij had 6 van de 7 vermoord. Dat betekende dat er nog 1 ergens rondliep en die zou ik vinden, koste wat kost.

Pov Krusha
Ik vloog terug naar Barks samen met de jongens. Kronos was niet gefocust op zijn lessen en dus had ik iedereen een dag vrij gegeven. Udisé kwam op ons af rennen toen ze ons zag staan. 'Zijn ze terecht?' vroeg ze bezorgd. Kronos schudde zijn hoofd en knuffelde haar.'We vinden ze wel'.'Als je over de duivel spreekt' zuchtte Drake.'Daar zul je ze hebben'. De 4 landden op het dak van hun huis en kropen via het raam hun kamer binnen.'Die gaan een flinke preek krijgen' zei Kronos en vloog naar zijn huis.'Dat willen we niet missen, nee toch?' lachte Drake en vloog achter hem aan. Ik rolde met mijn ogen en wandelde samen met Udisé in de richting van het huis. Toen we aankwamen, zaten ze alle 4 triest op de bank naar de grond te staren.'Wat is er?' vroeg ik verbaasd.'We hebben nog niet eens iets gezegd' zei Drake. Felix keek me met een trieste blik aan en ondertussen sloten de anderen de ramen en deuren.'Het gaat over wat je ons gisteren verteld hebt' zei Felix stil. 'We wouden ze zo graag een keer ontmoeten....'. Hij keek triest naar de grond en de anderen kwamen weer naast hem op de bank zitten.'Jullie zijn naar het andere nest geweest?' vroeg ik met grote ogen en hurkte voor hen neer.'Het spijt ons' zei Felix stil.'Gaat het wel goed met jullie?' vroeg ik bezorgd.'Hij heeft jullie toch niets aangedaan?'.'Ons niet' snikte Felix. 'Maar hij heeft jou jongen een paar weken geleden....vermoord'. Ik deinsde geschrokken achteruit.'H-hij heeft ze...' stotterde ik en kreeg tranen in mijn ogen.'Het was je verdiende loon omdat je zijn dochter van hem afnam' zei Felix stil en begon te huilen. Ik barste in tranen uit en zakte in elkaar op de grond. Drake kwam troostend naast me zitten en legde zijn armen om me heen. Ze waren dood...Ze waren echt dood...