Ik, een draak?! 3: Verloren

H19: Dorsum stroom

Het licht sijpelde mijn kamer binnen. Ik zette me recht en keek naar Eiks. Hij rekte zich uit en sprong op het bed. 'Goeiemorgen Eiks' lachte ik en aaide hem. Ik stond op en keek uit het raam. Barks zat al vol leven. Overal waren er mensen en draken druk in de weer. Ik deed mijn groene pull weer aan en huppelde de trap af.'Jij bent vrolijk' lachte papa en propte een boterham in zijn mond.'Moet je ergens heen?' vroeg ik verward.'Ik ga even naar Drakeneiland' zei hij.'Om de hoofdacademie af te sluiten, dat ben ik gisteren vergeten te doen'. Hij had alles al op tafel gezet voor me.'Als je iets nodig hebt ga je naar mama' zei hij en trok zijn jas aan.'Ik ben terug voor je het weet'.'Oké' lachte ik en ging aan tafel zitten.'Tot straks'.'Tot straks' lachte papa en sloot de deur achter zich. Het duurde niet lang of mama kwam binnen.'Hey Lucas' lachte ze en kuste me op mijn voorhoofd.'Is papa al weg?'.'Net vertrokken' zei ik. Eiks kwam op mijn schouder zitten en keek naar het eten.'Wil jij ook wat kleine jongen?' lachte mama en gooide een kleine vis in zijn mond. Ik lachte en pakte een boterham. Ik was het niet gewend om samen met anderen te eten. En al zeker niet om er ook nog eens mee te praten.'Dus, wat wil je doen vandaag?' vroeg mama.'Wat ik wil doen?' vroeg ik verbaasd.'Ja, je vader en ik hebben de hele week vrij dus we kunnen nu allerlei leuke dingen met je doen'. Ze lachte.'Als een echt gezin'. Ik keek naar mijn moedervlek en lachte.'Jullie hebben hier toch wel ergens een rivier in de buurt, ja toch?'

Pov Krusha
'Dit is het' lachte ik en liet Lucas de grootste rivier van de archipel zien. We waren helemaal naar Bor gevlogen voor deze rivier, de Dorsum stroom, vernoemt naar Dorsum, de eerste die de rivier bevaren heeft.'Is hij geschikt voor je plan ofniet?' vroeg ik. Lucas lachte.'Hij is perfect!' riep hij en gooide zijn schoenen uit.'Komaan, we moeten opzoek naar een grote steen!'.'Wat ben je van plan?' vroeg ik lachend en liep achter hem aan.'Iets wat ik regelmatig met Lafterd deed bij de rivier naast ons dorp' zei hij en stond even stil.'Ik dacht dat je geen vrienden had in dat dorp' zei ik stil en ging voor Lucas zitten.'Je zult hem vast erg missen'.'Jij bent dat meer dan waart' zei hij en keek me in de ogen.'Je gaat me toch nooit meer achterlaten hé?'.'Wat, Lucas nee' zei ik en pakte zijn handen.'Vanaf nu af aan zullen we nooit meer alleen zijn'. Hij lachte.'Komop, laten we is gaan zoeken naar die grote steen'. Het duurde niet lang voordat we een mooie grote steen vonden. Ik liet hem zweven en legde hem midden in de rivier.'Nu gaan we erop zitten' lachte Lucas en wandelde het water in. Ik deed mijn schoenen uit en stropte al mijn mouwen op.'Hou je goed vast' lachte hij toen ik erop geklommen was en liet het water de steen omhoog duwen. Ik stond versteld van wat hij allemaal al kon voor zijn leeftijd. Hij was tenslotte nog maar 4 jaar oud, ook al leek hij 12. Daarna liet hij een spiraal van water naar boven komen en bevroor het in een handomdraai. Zodat er een soort ijsglijbaan ontstond.'Wow' zuchtte ik. 'Niet te geloven dat jij dit al kan'.'Is dat niet normaal dan?' vroeg hij verbaasd. 'Je bezit de kracht om grootse dingen te gaan doen later Lucas' lachte ik.'Je zult de beste Alpha worden die de wereld ooit gezien heeft'

De rest van de dag speelden we in het water in Bor. Harred en de kinderen van Udisé en Kronos waren er ook bij gekomen en het was echt leuk geweest. Alles was gewoonweg perfect. Al wist ik dat die rust waarschijnlijk niet zou blijven duren...