Είδα πως στα πρώτα κεφάλαια υπάρχουν αρκετά λάθη και ήθελα να ζητήσω συγνώμη. Δεν ξέρω γιατί αλλά είχα πολύ άγχος και γι' αυτό δε έγραφα καλά ( όχι πως γράφω τώρα...😋 )
Ήθελα επίσης να ευχαριστήσω όσες διαβάζουν την ιστορία μου !
Είστε υπέροχες !!!
Και τώρα πίσω στα δικά μας...
Enjoy <3
Ανοίγω την πόρτα και την βλεπω να κοιμάται.
H : Μωρό μου...Ξυπνά πρέπει να φύγουμε σε λίγο.
Την ψιθυρίζω αλλά δεν σηκώνεται.
H : Κρις ! Λέω πιο έντονα και ανοίγει το ένα της μάτι.
Κ : Τι θες ;
H : Σε λίγο πρέπει να πάμε στο αερ-
Δεν προλαβαίνω να πω άλλη λέξη και έχει ήδη σηκωθεί από το κρεβάτι.
Κατεβαίνω ξανά κάτω και κάθομαι στο σαλόνι μέχρι να έρθει.
15 λεπτά περίπου μετά την ακούω να κατεβαίνει τα σκαλιά.
Κ : Έτοιμη ! Λέει με ένα όμορφο χαμόγελο.
H : Ωραία πάμε. Παιδιά εμείς πηγαίνουμεστο αεροδρόμιο. Δεν θα αργήσουμε !
Φωνάζω στους άλλους για να το ξέρουν.
N : Ok...φέρε μου και αυτό που σου ζήτησα.
H : Οκ.
Βγαίνουμε από το σπίτι και μπαίνουμε μέσα στο αμάξι.
Κ : Τι σου ζήτησε ;
Ρωτάει η Κριστιάνα και βολεύεται καλύτερα στην θέση της.
H : Ρε..; Τίποτα...
Δε θέλω να της πω για τα όπλα...ναι δε κάνουμε ακριβώς την δουλειά που της είπα αλλά δεν θέλω να μάθει για τις βωμό δουλειές που μας αναγκάζει να κάνουμε ο Black.
Φοβάμαι πως αν της πω πως είμαι δολοφόνος θα φύγει....την θέλω κοντά μου και δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να την πάρει.
Κ : Καλά....Λοιπόν...πότε θα πάμε σπίτι ;
H : Μπορώ να σας πάω και σήμερα αφού θα είναι εδώ η Νεφέλη θα είσαι μια χαρά.
Κ : Για μισό. Δεν σου έχω μιλήσει ποτέ για αυτήν πως την ξέρεις ;
Μπράβο μαλάκα ! Αντε να τα καλύψεις τώρα.
H : Εμ...μου έχεις πει για αυτήν. Δεν το θυμάσαι ; Όταν ήμασταν στα καλλιτεχνικά...την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε.
Νομίζω κάτι έκανα.
Κ : Okay...Μάλλον δεν θα το θυμάμαι.
H : Ναι μάλλον.
Λέω και μου ξεφεύγει ένα γελάκι.
Λίγη ώρα μετά φτάνουμε στο αεροδρόμιο και η Κριστιάνα τρέχει μέσα να βρει την κολλητή της.
Την " άγνωστη " για εμένα Νεφέλη.
