Είμαστε μέσα στο αμάξι 20 λεπτά και ακόμα δεν μου έχει πει που θα πάμε...Δεν έπρεπε να του είχα πει ότι μου αρέσουν οι εκπλήξεις...
Κ : Που θα πάμε ; Ρωτάω για 10η φορά.
H : Θα δεις... Λέει με πονηρό χαμόγελο...δεν μου αρέσει.
Κ : Φτάνουμε ;
Αν δεν μου πει που πάμε θα τον πρήξω σαν καλό παιδί που είμαι 😊
H : Σε 10 λεπτά έχουμε φτάσει.
Το ηλιθιο χαμόγελο δεν λέει να φύγει από το πρόσωπο του και με εκνευρίζει αφάνταστα πολύ !
Το αμάξι σταματάει μετά από 10 λεπτά όπως μου είπε. Ο Harry βγαίνει έξω από το αμάξι και έρχεται να μου ανοίξει την πόρτα. Τι gentleman !!!
Όταν βγαίνω έξω παρατηρώ πως είμαστε έξω από ένα δάσος.
H : Κλείσε τα μάτια...! Λέει ανυπόμονος και μου δένει τα μάτια με την μπαντάνα που είχε στο κεφάλι του και με παίρνει από το χέρι.
Κ : Ρε Harry θα με σκοτώσεις ! Μην πηγαίνεις τόσο γρήγορα! Του φωνάζω αλλά με αγνοεί...
H : Μην ανησυχείς...Φτάσαμε !
Μου αφήνει το χέρι και έρχεται πίσω μου. Όταν μου βγάζει την μπαντάνα από το πρόσωπο καταλαβαίνω ότι βρισκόμαστε στο δάσος. Βλέπω πολλά κεράκια που σχηματίζουν μια μεγάλη καρδιά και στην μέση υπάρχει ένα καλάθι πικ νικ. Είναι ότι πιο τέλειο έχω δει !
Γυρνάω το σώμα μου προς αυτόν και τον αγκαλιάζω σφιχτά. Κάνει το ίδιο και μετά με κοιτάει στα μάτια.
Κ : ποτέ κανένας δεν έκανε κάτι τέτοιο για μένα... Του λέω και μάλλον έχω δακρύσει.
H : Χαίρομαι που σε βλέπω να χαμογελάς ! Με κάνει χαρούμενο...ξέρω ότι γνωριζόμαστε μόνο μια μέρα αλλά μου αρέσεις πολύ...
Λέει και βλέπω τα μάγουλα του να κοκκινίζουν. Τι γλυκούλης !
Ξαφνικά ένα δάκρυ ξεφεύγει από το μάτι του και το σκουπίσει γρήγορα. Μα τι στο καλό ;
Κ : Τι έπαθες ?
H : Τίποτα...
Κατεβάζει το κεφάλι του και δεν μιλάμε για λίγο.
H : Θα σου εξηγήσω απλά θέλω πρώτα να μου υποσχεθείς πως δεν θα με μισήσεις...
Κ : Harry τι λες ; Δεν πρόκειται ποτέ να σε μισήσω ! Σε γνωρίζω μόνο μία μέρα και ήδη σε έχω ερωτευτεί...
H : Α - αλήθεια ;
Κ : Ναι....
Παραδέχομαι και σε αυτόν και στον εαυτό μου.
Δεν λέει τίποτα απλά έρχεται προς το μέρος μου...απειλητικά και ξαφνικά ενώνει τα χείλη του με τα δικά μου. Αυτή η αίσθηση με τρελαίνει !
Όταν επιτέλους ξεκολλάμε τα χείλη μας αποφασίζουμε να καθησουμε στο γρασίδι.
H : Λοιπόν...πεινάς ;
Κ : Ναι !
H : Τέλεια και εγώ !
Σαν να μην έγινε τίποτα αρχίζουμε να τρώμε.
Όταν τελειώνουμε ο Harry ξαπλώνει κάτω και μου κάνει νόημα να ξαπλώσω δίπλα του.
Το κάνω και βάζω το κεφάλι μου πάνω στο στέρνο του. Ο ήχος της καρδιάς του με ηρεμεί...
10 λεπτά μετά ο Harry σηκώνει το κεφάλι του και μου δίνει ένα φιλί στα μαλλιά.
H : θέλεις να σου πω τι έγινε πριν ;
Κ : Ναι αν θες...
Θέλω να μου πει...δεν θέλω να τον βλέπω λυπημένο.
H : Ωραία...Αρχίζω...
Αναστενάζει και κάθεται στα γόνατα. Κάνω και εγώ το ίδιο για να τον βλέπω στα μάτια και αρχίζει.
H : Αυτό είναι το αγαπημένο μου μέρος για να χαλαρώνω. Όταν ήμουν μικρός ερχόμουν εδώ με την αδερφή μου. Ήταν 2 χρόνια μικρότερη από εμένα και την λάτρευα... Μια μέρα λοιπόν ήρθαμε εδώ και μου είπε πως ήθελε να φτιάξουμε μια κούνια...
Ένα δάκρυ φεύγει από το μάτι του και τον πλησιάζω παίρνοντας τον αγκαλιά. Εκείνος ξεσπάει σε λυγμούς και του λέω να ηρεμήσει.
Αφού σταματάει συνεχίζει την ιστορία του.
H : Δεν μπορούσα να της χαλάσω χατήρι,έτσι της έφτιαξα μία. Όταν την είχα πλέον τελειώσει μου είπε να την κουνήσω . Αυτό έκανα. Ήθελε όλο και πιο πάνω...όλο και πιο πάνω,αλλά ξαφνικά έπεσε. Απλά έπεσε... έτρεχε αίμα..πολύ και ημουν μόνος. Δεν ήξερα τι να κάνω, είχα φρικάρει. Όταν κατάφερα να την πάω σπίτι ήταν πλέον νεκρή. Έχασα τον μόνο άνθρωπο που αγάπησα τόσο πολύ. Σε μία στιγμή χάθηκε...
Κλαιει ξανά με λυγμούς και εγώ έχω μείνει άφωνη.
H : Εγώ την σκότωσα...Λέει μεσα από τους λυγμούς του.
Κ : Μην σκέφτεσαι έτσι....σε παρακαλώ!
