3. Η συνάντηση.

398 32 0
                                    

Ακούω το ξυπνητήρι και θέλω τόσοοο πολύ να το σπάσω !
S : Ξυπνά ρεεε !!! Λέει ο αδερφός μου και μου πετάει το μαξιλάρι στο κεφάλι
Κ : Μόλις ανοίξω τα μάτια μου και σε πιάσω θα σου πω εγώ ! Του λέω νευριασμένα αλλά γελαει σαν το βλαμμένο. Σαν, γιατί δεν είναι καθόλου....
S : Σήκω έχεις 30 λεπτά να ετοιμαστείς για να φύγουμε. Μην ξεχνάς πως πρέπει να πηγαίνουμε με τα πόδια στο σχολείο.  Μου υπενθυμίζει το γλυκό μου και ανοίγω τα μάτια μου διάπλατα.
Κ : Το είχα ξεχάσει αυτό ! Του λέω γρήγορα καθώς βγάζω τα σκεπάσματα από πάνω μου και τρέχω στο μπάνιο.

Αφού ετοιμάστηκα και έφαγα πρωινό -ευτυχώς χωρίς να χρειαστεί να δω κανέναν- πήρα την τσάντα μου και φύγαμε.

                        ------------

Καθώς πλησιάζουμε στο σχολείο ο Sam γυρνάει και με κοιτάει
S : Πραγματικά θα ήθελα να είμαστε στο ίδιο κτήριο... Λέει με λυπημένη φατσούλα
Κ : Και εγώ το ίδιο...Του λέω συμπονετικα. Αλλά θα συναντιομαστε σε κάθε διάλειμμα ! Προσπαθώ να το παίξω χαρούμενη αλλά δεν μπορώ...
S :  Με περνάς 3 χρόνια αλλά ήμασταν πάντα μαζί...
Κ : Το ξέρω αλλά θα κάνεις καινούργιους φίλους...είναι ώρα να χωριστούμε..Δεν νομίζεις ;

Αισθάνομαι άσχημα γιατί ήμασταν πάντα μαζί. Πάντα. Στην Ελλάδα πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο αλλά σε διαφορετική τάξη. Εδώ ούτε αυτό δεν θα μπορούμε να κάνουμε. Δεν είχαμε πολλούς φίλους αλλά είχαμε ο ένας τον άλλον άρα ήμασταν εντάξει.
S :  Ναι... φτάσαμε...
Κοιτάω ψηλά και βλέπω πως όντως είμαστε έξω από το σχολείο.
Κ : Ναι...
Αγκαλιαζόμαστε (ναι μελό αλλά τι να κάνουμε αχώριστοι ειμαστε) Και λέμε πως θα συναντηθούμε στο 2ο διάλειμμα εδώ στην αυλή.

                 -------------
Καθώς πηγαίνω προς τα ντουλαπάκια χτυπάω πάνω σε κάποιον και πέφτω με δύναμη στο πάτωμα.
? : Συγνώμη δεν σε είδα...
Κ : Δεν πειράζει...Εγώ φταίω. Λέω και μου δίνει το χέρι του για να σηκωθώ.
Κ : Ευχαριστώ. Λέω καθώς σηκώνομαι.
Όταν κοιτάω πάνω βλέπω δύο σμαραγδένια μάτια να με κοιτάνε. Σίγουρα έχω κοκκινίσει.
? : Εμ....είμαι ο Harry... Harry Styles. Μου δίνει το χέρι του για χειραψία.
Κ : Είμαι η Κριστιάνα. Χαίρομαι που σε γνωρίζω. Του χαμογελάω και κάνει το ίδιο.
H : Δεν σε έχω ξαναδεί. Είσαι καινούργια ;  Με ρωτάει με βαριά προφορά. Σίγουρος Άγγλος.
Κ : Ναι μετακόμισα χθες και δεν ξέρω κανέναν...
H : Εκτός από εμένα. Μου κλείνει το μάτι.
Μάλιστα...Καλή αρχή...
Κ : Ναι μάλλον.... λέω ντροπαλά.
H : Μην ανησυχείς θα γνωρίσεις και άλλους. Λέει χαρίζοντας μου ένα χαμόγελο.
Τον έχω ήδη συμπαθήσει !
H : Λοιπόν σε ποια τάξη πας ;
Κ : Τρίτη.
H : Και εγώ το ίδιο ! λέει χαρούμενα και του χαμογελάω. Οπότε θα έχω την χαρά να σε βλέπω συνέχεια ! Χαμογελά πλατιά. Αχ...Αυτό το χαμόγελο είναι μαγευτικό.... Ξυπνά Κρις δεν είναι ώρα για τέτοια !

Το κουδούνι χτυπάει πριν προλάβουμε να πούμε κάτι αλλο, ο Harry με πηγαίνει στο πρώτο μάθημα που είναι...καλλιτεχνικά!  Τα λατρεύω !
H :  Θες να κάτσουμε μαζί μιας και δεν γνωρίζεις κάποιον άλλο ;
Με ρωτάει και κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου.
Κ : Φυσικά !

                       -------------
Οι υπόλοιπες ώρες παίρνανε με εμένα και τον Harry να μιλάμε. Έχει πολύ πλάκα ! Ο αδερφός μου τελικά δεν ήρθε στο 2ο όπως είχαμε πει αλλά δεν πειράζει.

Όταν το σχολείο τελειώνει χαιρετώ τον Harry και ξεκινάω να περπατάω προς το σπίτι. Ο Sam έφυγε πιο νωρίς γιατί έλειπε μία καθηγήτρια...τυχερός.

Στον δρόμο χτυπάει το κινητό μου και τι βγάζω από την τσέπη. Κοιτάω να δω ποιος είναι αλλά ο αριθμός είναι άγνωστος.....

Ποιος λέτε να είναι ;;;
Hello my bears !!! Άλλο ένα κεφάλαιο έτοιμο !
Αποφάσισα να ανεβάζω περίπου 3 με 4 φορές την εβδομάδα. Μπορεί και παραπάνω αν έχω χρόνο ☺
Ελπίζω να σας αρέσει !
Likes &Comments please...

All the love. Xx ❤

In danger Where stories live. Discover now