Killing Me Softly

Hoofdstuk 1

KILLING ME SOFTLY

Hoofdstuk 1: Café Ciao Tutti

Met lichte tegenzin draait Veda de kraan van de douche dicht. Het water stopt abrupt met stromen en een warme bries van de ochtendlucht die door het open raam komt, zorgt voor lichte kippenvel op het naakte lijf van de vierentwintigjarige vrouw. Veda pakt haar geblondeerde haar vast en probeert het meeste water er vast uit te wringen. Met een ruwe handdoek droogt Veda haarzelf af, waarbij ze op sommige plekken voorzichtig langs wrijft. De meeste littekens zijn na vijf jaar prima genezen, maar de gevoeligheid - zowel fysiek als mentaal - is altijd gebleven. Wanneer Veda haar hele lichaam is afgegaan, draait ze de handdoek om haar natte haren heen. Met een tandenborstel in haar mond loopt ze vanuit haar kleine badkamertje richting haar kledingkast in haar slaapkamer. Tevens ook haar woonkamer en keuken. Deze 18m2 heeft ze de afgelopen drie jaar haar verblijf mogen noemen en daar is Veda erg dankbaar voor.

Toen ze in Cáva, een klein dorpje aan de Italiaanse kust, aankwam had ze nooit durven dromen van het ontvangst dat ze heeft gehad. Toevallig had Veda op een prikbord bij een afgelegen bushalte een advertentie zien hangen van een ouderlijk echtpaar, Rico en Nina. Zij waren op zoek naar een extra paar handen die hen konden helpen in hun café. Op goed geluk was Veda richting het rustiek uitziende cafeetje af gegaan, hopend op de baan zodat ze iets van inkomen zou hebben. Veda was zich bewust van haar twijfelachtige achtergrond en had niet verwacht dat ze haar zouden willen helpen. Zeker niet wanneer Veda amper iets over haarzelf had kunnen vertellen, na te gaan dat wat ze vertelde grotendeels verzonnen was, en het liefst zo vaag mogelijk was gebleven wanneer er gevraagd werd naar haar verleden. Maar het moment dat Veda was binnengestapt in de zaak, had ze het gevoel alsof het zeventigjarige vrouwtje recht door haar heen had kunnen kijken. Nina had na het sollicitatiegesprek Veda in een stevige knuffel getrokken en zacht gemompeld dat Veda hier zo lang kon blijven als nodig was.

Rico en Nina zijn al druk bezig als Veda komt aanlopen. 'Goeiemorgen,' begroet Veda hen en zet ondertussen de klapdeuren van de ingang vast waardoor ze open blijven staan. 'Morgen meissie,' antwoordt Rico terwijl hij de opgestapelde stoelen in de hoek van elkaar afhaalt. 'Laat mij dat nou doen.' Veda loopt naar Rico toe en pakt de stoelen over uit zijn handen. Nina staat achter de bar en is bezig met het opstarten van de kassa en het koffieapparaat. 'Jullie zouden uitslapen vandaag,' zegt Veda tegen de twee senioren met een knipoog. Ze plaatst de stoelen buiten voor het raam bij het tafeltje dat al klaar staat. 'Ik zou de zaak openen en alles klaarzetten voor vanmiddag.' Rico zucht en schudt zijn hoofd. 'Ik houd niet van dat stilzitten.' Nina haalt glimlachend haar schouders op en kijkt naar Veda. 'Goed geslapen?' Veda voelt haar kaken aanspannen en een bepaalde hardheid valt over haar gezicht heen. Ze heeft gemerkt dat Nina deze vraag stelt op de dagen dat Veda 's nachts amper een oog heeft dicht kunnen doen door de nachtmerries die haar blijven achtervolgen. 'Ja hoor, jullie?' Nina snapt de hint, glimlacht liefdevol naar Veda en gaat er verder niet diep op in. 'Prima, op het gesnurk van Rico na dan.' 'Hé hé,' roept Rico vanuit de keuken reagerend op het grapje van zijn vrouw. Veda gaat naast Nina achter de bar staan en haalt de iPod uit de oplader. 'Nog een voorkeur?' vraagt ze, gebarend naar de iPod en de keuzes aan afspeellijsten op Spotify. 'Kies jij maar wat leuks uit liefje,' zegt Nina terwijl ze twee kopjes onder het koffieapparaat zet. Veda sluit de iPod aan aan de muziekinstallatie en klikt de bovenste afspeellijst aan. Meteen klinkt er muziek door de boxen in de zaak en zacht neuriënd gaat Veda verder met haar taken. Rico en Nina verwachten dat het vanmiddag druk gaat worden door het warme weer en de start van de schoolvakantie. De afgelopen twee zomers was de start van de vakantie in de regio erg gezellig geweest. Veel ouders met jonge kinderen die Cáva gebruikten als tussenstop. Veda had zich door Rico en Nina laten vertellen dat het vaak dezelfde mensen waren die langs kwamen, omdat het dorp niet zo bekend was. Hierdoor kenden het echtpaar de meeste mensen persoonlijk en hebben deze dagen iets weg van een reünie-gevoel. De start van de schoolvakantie betekent ook dat Elisa, de dochter van Rico en Nina, met haar man en kind weer langs zou komen. Veda had hen nu al een aantal keer gezien en vond het erg fijne mensen. De sfeer die dan bij Rico en Nina in huis hing was dan nóg vrolijker en, terwijl Veda dacht dat het niet kon, bleef Nina dan haar eigen kookkunsten overtreffen.

Hoewel deze periode voor Rico en Nina voor veel gezelligheid en een goede omzet zorgt, zorgt het bij Veda voor wat extra waakzaamheid. Alle maatregelen die ze had kunnen nemen, heeft ze gedaan. Haar eigen bruine haren, blondeert ze en knipt ze op schouderlengte af. Op die manier hoopt ze enige uiterlijke kenmerken wat te veranderen zodat je niet na één keer kijken haar meteen herkent. Veda heeft geen bankrekening, mobiele telefoon of enig ander middel waarmee ze makkelijk getraceerd kan worden. Ze gebruikt niet haar echte naam, maar is de afgelopen jaren door het leven als Dorine Russi gegaan. Sinds het verlaten van haar ouderlijk huis heeft ze de naam "Veda Atlas" niet meer uitgesproken. En als het aan Veda lag, zou ze die naam dan ook niet meer gebruiken of willen horen. Die naam hoort bij een heel ander leven, een leven waar ze het liefst nooit meer aan wil denken. Een leven die ervoor heeft gezorgd dat ze altijd met een half oog open moet slapen, over haar schouder moet blijven kijken waar ze ook gaat en altijd op haar tellen moet passen.