Ze heeft me horen zingen en zei dat mijn stem prachtig is. Heel even was ik blij. Het leek alsof alle pijn weg pas, ik had geen stom gevoel in mijn lichaam. Ik was alles vergeten. Alle pijn in mijn leven werd als regen weggespoeld. Als zij de enige...
Als ik thuis aan kom is niemand thuis. Ik zucht opgelucht nu kunnen mijn ouder teminste niet zien dat ik in elkaar geslagen ben. ik hang mijn jas op en trek mijn schoenen uit. Ik ga gelijk naar de keuken om voor mezelf eten te maken. Ik maak hele pan vol pasta zodat mijn moeder niet hoeft te koken. Ik pak een bord en een vork. Ik schep op en ga voor de tv eten. Na het eten leg ik mijn bord op het aanrecht en ga gelijk naar boven en maak mijn huiswerk voor morgen. Het is niet zoveel dus heb ik het snel af. Ik ruim alles op en pak mijn tas alvast voor morgen in. Ik doe mijn avond routine en ga dan in mijn bed liggen. Na lang gewoel heb ik eindelijk mijn perfecte positie gevonden en sluit mijn ogen. Dan hoor ik de deur dichtslaan. Mijn ouders zijn thuis. Ik trek mijn dekens zo hoog mogelijk en doe alsof ik slaap. Ik hoor iemand de trap op lopen, en mijn kamerdeur gaat open. Mijn moeder aait mijn hoofd en verlaat dan mijn kamer.
Pov Camilla
Ik stap uit bed en kleed me om. Ik heb totaal geen zin in school. Volgens mensen, ben ik 'populair' maar school is gewoon zoals altijd saai. Ik trek een zwart broek aan met een wit v-hals shirt en daar over heen een groen bomber jasje. Mijn haar laat ik gewoon los.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik loop naar beneden en maak een broodje. Ik eet het op, en pak wat te eten voor in de pauze. Ik trek mijn jas en schoenen aan, en pak mijn tas, telefoon en mijn sleutels.
"Doei mam" roep ik nog voordat ik de deur dicht trek.
"Doei lieverd, veel plezier" zegt mijn moeder en ik sluit de deur. Ik loop naar de schuur en pak mijn fiets vervolgens doe ik mijn oordoppen in en fiets naar school. Het is gelukkig niet ver fietsen. Ik kom aan op het schoolplein, en sluit mijn fiets. Ik loop direct naar mijn kluisje, daar zie ik David en zijn groep een jongen pesten ze drukken hem hardhandig tegen de kluisjes aan. Ik kijk, hij wordt al langer gepest. Super zielig, als je het mij vraagt. Ik stop mijn jas in mijn kluis en loop naar de les.
-
De bel gaat, eindelijk. Ik loop gelijk naar de kantine en zie dat David weer bij die jongen staan. Nu vindt ik het wel genoeg, ik loop er op af.
"Hey, Laat hem met rust!" zeg ik.
"Aha, mevrouw Cabello neemt het op voor de homo" zegt David.
"Ja, problemen?" zeg ik ongeïteresseerd en steek mijn hand uit naar de jongen. Hij kijkt me bang aan. Ik knik en geef hem een geruststellende glimlach. Hij pakt mijn hand en ik help hem met op staan. David en zijn groepje lopen weg.
"Dankje" zegt de jongen zacht.
"Geen probleem, en geloof niet wat ze zeggen" zeg ik. Hij knikt en loopt gauw weg. Ik kijk op mijn horloge en zie dat de pauze over 2 minuten klaar is. Ik pak mijn tas en loop naar het biologie lokaal. Ik pak mijn spullen erbij en ga op mijn plaats zitten. De docent komt het lokaal binnen gelopen en begint gelijk met zijn les.
"Iedereen pak bladzijde 69 van je handboek erbij" zegt de leraar ik sla mijn boek op de goeie bladzijde open en de leraar begint gelijk te vertellen.
"Vandaag gaan we het hebben over de evolutie theorie die Charles Darwin ontdekt heeft" zegt de docent en zo gaat de docent verder met zijn les.
We hebben nog 5 minten tot de les afloopt.
"Jullie hebben geen huiswerk in verband met de toets die slecht is gemaakt. Morgen gaan we het klasikaal bespreken. Jullie mogen gaan" zegt de leraar. Ik pak mijn spullen en loop naar mijn kluisje. Ik pak mijn jas en trek hem aan. Ik baan me tussen alle mensen naar buiten opweg naar mijn fiets. Dan trekt David met zijn groepje mijn aandacht. Ze staan om iemand heen. Ik zie dat de jongen op de grond licht. Ik ren naar hem toe.
"Je blijft van Camilla af" sist iemand van het groepje.
"Ik zei dat jullie hem met rust moesten laten!" roep ik en kniel bij de jongen neer. Hij heeft wat wonden op zijn gezicht.
"Wat the fack denken jullie wel niet?!" roep ik en sta op.
"Als jullie hem nog 1 keer aan raken maak ik jullie kapot!" roep ik boos en duw ze aan de kant. En dan lopen ze lachend weg. De jongen huilt.
"Doe me geen pijn" snikt hij.
"Rustig ik doe je niks" zeg ik en wrijf over zijn rug.
"Gaat het?" vraag ik zacht.
"Gaat wel" fluistert hij. Ik kijk naar hem gezicht zijn rechter oog is paars, zijn neus en lip bloedt en is dik geworden onder zijn linker oog heeft hij een schram en ook een boven zijn wenkbrouw.
"Dit ziet er slecht uit" zeg ik en raak lichtjes de kneuzing rond zijn oog aan. Hij vertrekt van de pijn en ik trek snel terug.
"Ik ben oke" zegt hij en probeert weg te lopen.
"Nee, dat ben je niet, we moeten snel je wonden verschonen om onstekingen te voorkomen" zeg ik en trek hem mee.
"Waar is je huis?" vraag ik en pak mijn fiets.
"Hier 10 minuten vandaan," zegt hij zacht.
"Jij komt achterop bij mij en wijst de weg" zeg ik en dan springt de jongen achter me op. Samen fietsen we naar zijn huis. Hij maakt met zijn sleutels de deur open en laat me binnen. Ik loop achter hem aan naar boven. Hij loopt een kamer binnen, wat volgensmij zijn kamer is. Hij gaat zitten op zijn bed.
"Waar is de EHBO-doos?" vraag ik en hij wijst naar een kastje in zijn kamer. Als snel vind ik de benodigde spullen. Ik ga op hem bed zitten. Ik veeg eerst alle bloed weg.
"Dit kan wat prikken" zeg ik en dep vervolgens de jodium op zijn wond. Hij trekt gelijk terug en hij trekt een pijnlijke uitdrukking op zijn gezicht. Nu ga ik verder met zijn lip ik dep voorzichtig op zijn wond en concentreer me er goed op zodat ik hem niet al te veel pijn doe. Ik zie dat hij naar me kijkt en ik kijk hem voor 1 seconde aan en ga dan verder om zijn wonden te verschonen. Als ik klaar ben plak ik nog een klein pleister boven zijn wenkbrouw.
Ik ruim alles op en leg alles terug op zijn plek.
"Verzorg je wonden goed anders kan het gaan ontsteken" zeg ik.
"Dankje" zegt hij zacht.
"Waarom help je me eigenlijk?" vraagt hij zacht na een tijdje.
"Ik zag dat je al een tijdje gepest werd en nu vond ik het te ver gaan" beantwoord ik zijn vraag.
"Wat is je naam?" vraag ik.
"Shawn Mendes, en jouw naam weet ik al" zegt hij. Ik knik.
"Ik ga maar eens naar huis" zeg ik en sta op. Ik loop de trap af en trek de deur open. Ik haal mijn fiets van het slot.
"Niet vergeten wat ik je gezegd heb he!" roep ik hem nog voordat ik weg fiets.
~•~
Weer een nieuw hoofdstuk! Wat vinden jullie ervan?
