Sana (EndMira: Jasper)

Chapter Thirty Seven

Chapter Thirty Seven

AISCELLE.

Hay naku Stanley Ryan, bakit lahat nang mga advices mo ang hirap mawala sa isip ko?

Napabuntong hininga ako at tinignan ko ang sketch pad ko.

Naalala ko dati nung nag O-OJT ako sa States. Nakaka stress ang naranasan ko doon. Yung feeling na parang ang bobo bobo ko kasi hindi ako makasabay sa mga kasamahan ko.

Gusto kong mag release ng stress noon. Dati ang way ko ng pag r-release ng stress ay ang pag tugtog ng gitara. Kaya lang itinigil ko ang kahit anong may kinalaman sa musika noon dahil naalala ko si Jasper. Kaya naman ibinaling ko sa iba ang stress ko.

Nag sketch ako nang nag sketch ng kung anu-ano.

Minsan mukha ng tao. Minsan mga bagay. Minsan mga lugar.

Hanggang sa nauwi sa pag s-sketch ng mga designs ng damit. At nakasanayan ko na ito. Gabi gabi pag may idea ako, nag s-sketch ako. Lagi kong dala ang sketch pad na 'to.

And then Stan saw it accidentally yesterday.

He said na ang ganda ng mga gawa ko. Na pwede kong isama ito sa business namin. Pwede na kaming mag release ng clothing line. Sabi ko wala naman akong alam about dito. Now he's pushing me to take a course na may kinalaman dito.

Yung mere fact daw na nag eenjoy ako sa pag gawa ng ganito, dapat hindi ko na bitiwan. Baka raw ito na yung dapat gawin ko sa buhay.

And maybe he's right. I'm really enjoying those things. Kada ginagawa ko ang bagay na yun, para akong nagkakaroon ng peace of mind. Ito yung nagpapakalma sa isip ko.

Naisip ko na rin na sabihin it okay mommy dati kaya lang baka hindi niya gusto.

I heave a sigh kasi parang narinig ko na naman sa isip ko ang boses ni Stan.

"Take a risk. Paano mo malalaman kung hindi mo susubukan?"

Oo na Stan! Oo na! Ikaw na! You win! Grabe ka! Pinalitan mo na ba ang konsensya ko at kahit hindi tayo magkasama eh mga payo mo ang naririnig ko?

Minsan hindi ko alam kung nakabuti o nakagulo ang pagpasok ni Stan sa buhay ko.

Kinuha ko ang sketch pad ko at pumunta ako sa kwarto ni mommy. Narinig kong bukas ang TV at mukhang nanunuod siya ng news.

Huminga ako nang malalim. Ramdam na ramdam ko ang kaba ko. Yung feeling ko para akong mag p-present ng proposal sa boss ko.

Well... that's partly true.

She's my mom but she's my boss as well.

God, I'm so nervous. Magagalit siya sa akin. Pakiramdam ko sasabihin niyang walang kwenta itong sinasabi ko at itigil ko na ang kalokohan na 'to.

Wrong idea ito. I know my mom. She wouldn't like this. I'll just save my self from disappointment...

"Aiscelle?"

Halos mapatalon ako sa gulat nang biglang magbukas ang pintuan sa kwarto ni mommy.

"M-mom..."

"What are you doing here? Do you need anything?"

"Uhmmm..."

"Take a risk Aiscelle. You can do it."