Yalnızlığın Notaları (Tamamlandı)

Ben

Ben,
Bugün kendimi gözden geçirdim,
Manevi olarak.
Neler yapıyorum ben böyle?
Neden düştüğüm o çukura tekrar batıyorum.
Düşe kalka büyümek,
Çocukluğumuzun sözüydü
Büyüdük,
Henüz hala düşmeden yürümeyi öğrenemedik,
Aklımız birşeylere erse de,
Bu düşüp kalkma olayına bir türlü anlam veremedik.
Elimizden giden tek şey mutluluk.
Nerden çıkarıyorum gittiğini?
Biz küçük şeylerle mutlu olmasını bilemedik.

Ben,
Bugün kendimi yine ve yine gözden geçirdim,
Bunları neye dayanıp yapıyorum ben?
Tutunacak bi dal mı var ben mi göremiyorum?

İşte ben, ne kadar kusurluyum,
O kadar kusurun arasında,
Bazılarına kusura bakma diyecek yüzüm yok artık.

Ben,
Bu deniz kıyısında,
Yağmurun o hiçbir zaman sevemediğim damlalarının altında,
Sudaki yansımama bakıyorum,
Bu yabancı ben olamam öyle değil mi?
Yoksa o yansıma bana uzakken bi o kadar yakın mı ki?
İçinde boğuluyorum.

Ben,
Benim hayatım,
O kadar kısa ki saniyelerin bi önemi olmalı,
Kimsenin saniyeler sonra ölmeyeceğimin garantisini veremeyeceği bu hayatta herşeyi kafaya takarak devam etmeye çalışıyorum.
Mutluluğumu gelecekle paylaşıp duruyorum,
Kimse saniyeler sonra ölmeyeceğimin garantisini veremezken.
Üstelik bunlara rağmen zamanı değersiz kılan yine benim.
Vay be ne kadar umarsız, duyarsız bir benliğim!