Yalnızlığın Notaları (Tamamlandı)

Hayat Emici

Her gün yeni bir zehir gibi,
Her sabah yeni bir cehennem sabahı gibi,
Her gece ise cehennem..
İçim günden güne ateş alıyor,
Bu yangını söndürmek için daha fazla ateşle geliyorlar üstüme.

Kişiliğim ve ben birbirimize karşı kaçıncı kılıcı kuşandık bilemiyorum.
Sanki birbirimize zıt olduğumuz halde bir bedende tek parça halinde bulunuyoruz.

Her şey tamamen kötü giderken,
Gözpınarlarım kuruyana dek lanet olası yaşlar yanaklarıma hücum ederken,
Kalbimin en derinindeki çıkageliyor
Sana cennetten karlar getirdim içindeki yangını söndürmeliyiz diyor..
Bütün kötülükler bi an hafıza kaybıma misafir oluyorlar.

Bir mutlu oluyorsam beş mutsuz oluyorum.
Mutluluk bana uzak ol
Yoruyorsun..
Her gelişinde bir fazla hüzün aşılıyorsun.
Ve artık çarelerim çaresiz
Her gece geçirdiğim isimsiz krizler,
Ruhumu darbeliyor
Uçurumdaki o güçlü duran dalı baltalıyor..
Beni yaralıyor.

O balta etrafa körmüşçesine savrulurken,
Mutlu anıma denk geliyor
Beni darbeliyor.

Artık çıkışlarımın önünde koskoca kayalar var.
Bende o kayaları çekecek hal kalmıyor
Hergün mutlaka bir darbe sonucu takatim, yokmuşcasına diniyor.

Korkularım, hayatımı emiyor.
Yarınları düşünerek yaşamak anlarımı zehir ediyor.

Sevmek yoruyor mu bilmiyorum,
Fakat yoruyorsa da ben bu aşktan kör olduğumu görüyorum.
Bazı şeyleri dindirirken bazı şeyleri nüksettiriyor.
Onu sevmek, zararı ya da yararı ben herşeyiyle kabul ediyorum,
Onu çok seviyorum.
Kendimden daha çok diyemem,
Çünkü kendimin en büyük düşmanı benim,
Kendimi sevmiyorum hemde fazlasıyla.
Bundan dolayı şunu söyleyebilirim,
Onu kendimi sevmediğimden kat be kat çok daha fazla seviyorum.

Gururlu bi insan mıyım?
Gerektiği yerde gereğinden fazla bile olabiliyor.
Ama konu aşk olunca bütün herşey yerle yeksan oluyor.
Hayat, bir göz açıp kapamak kadar çabuk geçiyor.
Kafamda en çok dolanan şey ise,
Madem bu kadar kısa herşey, neden yoruyoruz birbirimizi?
Lanet olsun ki sevmekten başka herşeyi yapıyoruz.
Birbirimize en çok zarar verenler bizleriz.

Bazen hatta sıkça doğduğuma küfürler ediyorum.
Boş sözler belki ama insanları yıpratıyorum.
Onlara iyi hissettirebilmek bana huzur veriyor.
Bunu yapamamak yine benim suçum.
Ben faydalı olamıyorum.
Harbi ya neden varım?