Yalnızlığın Notaları (Tamamlandı)

Uzak Ve Soğuk

Yoruldum insanlar ne siz ne de değer verdiklerim biliyor halimi.
Neden görmüyorsunuz ihtiyacım var..
Ama bana sürekli aynı şeyleri söylüyorsunuz..
"üzülme geçer" geçene kadarki süreçte beni canımdan geçiriyor..
Kendi dertleriniz olunca herkesi başınıza toplarsınız fakat o kişi ben olunca kaçışırsınız.
Artık istemiyorum şu zamana kadar kime anlattım?
Anlattım da ne oldu.
Verilen cevap açık.
Bu yüzden insanlar!
Sizden uzak durmak benim görevim..

Ruhum üşürken üstünü buzlarla örttü..
Peki sen neredesin?
Bir zamanlar aşık olduğun kız harap olurken neredesin?
Tek ilaç O
Tek ilaç Onun sevdiğini bilmek.
Yalanlara sarılmak zor..
Artık inandığım şeyler bir bir bana sırt çeviriyor..
Suç bendedir.
Ben hiç birşeyi beceremiyorum.
Ne sevmeyi ne sevilmeyi ne arkadaş olabilmeyi ne abla olabilmeyi, ne aşık olunabilmeyi ne aşık olabilmeyi.

Sahi ölsem arkamdan üzülecek insan yok.
Bu belki de güzel birşeydir.
Sahi ben neden yaşıyorum?
Uçurumun kenarına oturup aşağıya ayaklarımı sarkıtıp içime zor sığan canımı yakan hislerimle, bakışlarımdaki yoğun ruhsuzluk ve bitkinlikle aşağıya, en derinlere bakıyorum.
Çığlıklarımı bir ben bir de o uçsuz bucaksız uçurum kenarı biliyor..

Sahi ben uzak ve soğuk o uçurumda kendimle savaşırken sizler neredesiniz?
Hep yanındayız diyenler hiç yoksunuz..
Doğru ya ben kimim ki değerim olsun.
Hiçliğin çıkmaz sokağında yaşayan bir gereksizlikten fazlası olamam..