Yalnızlığın Notaları (Tamamlandı)

Hayallerim.

Sorunlarım,
Baş edememelerim,
Artık anlatmaktan vazgeçtim.
Ne dostuma ne başkasına.
Çözümsüz, ve bir boka yaradığı yok.
Anlattıkça herşey aynı boklukta devam ediyor.
İçime biraz daha yük biniyor.

Büyük sınanıyorum
Onlarına başlarına gelenler benim içime en büyük dert bunlar.
Onlara bi faydamın dokunmaması,
Onların varlığımdan huzur duymamaları,
Fazla gereksiz hücreler topluluğuyum ben.

Unut onu diyen oluyor sök at kalbinden diyen,
Sana söylüyorum dostum,
Kalbimi söksen beynimi,
Beynimi söksen organlarımı,
Organlarımı söksen hücrelerimi tek tek yok etmen,
En son bedenimi yakıp,
Ruhumu parçalayıp bitirmen gerekiyor.

Benim sevmek dediğim senin kalbini ve o küflenmiş beyninin sınırlarını aşıyor.
O yüzden senin de canın cehenneme.
Bugüne kadar eskittiğin o listelik sevgililerini sevdiğini zannetmen gibi birşey değil bu.

Kimseye güven olmaz aslında,
Ama tecrübe etmek için de güvenip o güvene sıçılması gerek.
Her tecrübenin temelinde bir acı yatmaz mı zaten?

İsterdim bende o salıncakta yalnız değil de seninle yan yana sallanmayı,
Fakat sallanan tek şey hayallerim oluyor.
İsterdim utancımdan gözlerimi kaçırmayı,
Tekrar çenemden kaldırıp gözlerini gözlerime sabitlemeni,
Sen o yoğun ve anlam akan bakışlarınla bir baksan zaten o an dünya durur,
Dertler durulurdu..
Manasız ve çocuksu atışmalarımızdan sonra sarılıp barışmayı ne de çok isterdim,
Ben sana bir laf söylesem bir tartışmaya girsek ve birbirimizi kırma noktasına geldiğimizde öpüp sustursan, kırgınlıkları bir noktayla sonlandırsan ne de hoş olurdu..
Oysa şu an elimde olan tek şey 400 numaralı otobüsün buğulu penceresinde müzik dinlemek.
Hayallerim ise deniz kıyısındaki çocukların sektirdiği taşlarda asılı..