"Μου σπας τα νεύρα αγοράκι μου, τι δεν καταλαβαίνεις??" του φωνάζω μπροστά σε όλο το σχολείο με το αίμα μου να έχει ανέβει στο κεφάλι.
"Γιατί νομίζεις πως εγώ σε συμπαθώ? Είσαι το πιο κομπλεξικό κορίτσι που έχω γνωρίσει!" μου λέει εκείνος με ειρωνε...
"Αγάπη μου, τι έπαθες?" ρωτάει ανήξερος και βγάζοντας όλα μου τα νεύρα, του ρίχνω δυο δυνατά χαστούκια και τότε απελευθερώνονται τα δάκρυα μου.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ο Νίκος παρέμενε ψύχραιμος. Ε βέβαια! Σιγά μην νοιαστεί τώρα ο κύριος! Τώρα που κέρδισε το στοίχημα, ποιος ο λόγος να νοιάζεται για μένα.. Τα δάκρυα μου συνέχιζαν να τρέχουν και μόνο δυο τρεις μαζεύτηκαν απο πάνω μου για να με ηρεμήσουν. Πως να ηρεμήσω όμως εγώ??
"Πως το έμαθες..?" ακούω να μου λέει σιγανά και να με κοιτάζει με ψυχρό βλέμμα.
"Αυτό έχει σημασία πλέον?? Όλο το σχολείο το ήξερε και εγώ ήμουν η ηλίθια που δεν ήθελε να το πιστέψει!" άρχισα τώρα να φωνάζω. Δεν με νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι. Ότι είχαν να πουν πίσω απ την πλάτη μου, το είπαν.
"Μπορώ να σου εξηγήσω..??" μου λέει πάει να έρθει ξανά κοντά μου και να με αγκαλιάσει.
"Όχι! Όχι δεν μπορείς να μου εξηγήσεις!" τον έσπρωξα όμως εκείνος επέμενε να ερχόταν ξανά.
"Ηρέμησε λίγο και κάτσε να σου εξηγήσω.. Δεν είναι αυτό που νομίζεις." ξεκίνησε τις δικαιολογίες τώρα.
"Πόσα??! Πόσα ρε παπάρα!? Πόσα κέρδισες που με πήδηξες??" πήγα κοντά του και τον χτυπούσα στο στέρνο του καθώς φώναζα.
"Τίποτα, σου λέω! Δεν ισχύει τίποτα!!"
"Δεν τα πήρες ακόμα??! Πόσα στοιχηματίσατε? Πες μου απλά ένα ποσό!"
"10 ευρώ.." λέει απο πίσω του ο Παύλος και νοιώθω να σπάω ολόκληρη. Το αίμα μου παγώνει όμως βράζω απο θυμό. Τόσα αξίζω τελικά για εκείνον??
"Τι??" λέω σιγανά, μη θέλοντας να το πιστέψω.
"Μωρό μου.." λέει ο Νίκος και ξανά έρχεται. Σηκώνω το χέρι μου μπροστά του και κλείνω τα μάτια μου για λίγο, προσπαθώντας ν'αναπνεύσω.
"Σε μισώ! Δεν θέλω να ακούσω ούτε μια λέξη παραπάνω απο εσένα. Σε σιχαίνομαι πλέον.." του λέω όσο πιο ήρεμα μπορώ και έπειτα μπαίνω στο κτήριο του σχολείου. Όλοι με κοιτάζανε που έκλαιγα και σίγουρα είχαν ακούσει ή είχαν δει τι είχε γίνει πριν λίγο.
