Σε Μισώ

Part 26

Μόλις μου λέει κάτι τέτοιο, νιώθω κενή. Δεν μπορώ να κουνηθώ απ τη θέση μου και επαναλαμβάνονται συνεχώς μέσα στο κεφάλι μου τα λόγια της. Όχι. Όχι, δεν παίζει. Δεν υπάρχει περίπτωση να έκανε κάτι τέτοιο ο Νίκος μου. Ο Νίκος είναι καλός και ευαίσθητος. Τον έχω δει στην πιο όμορφες και την πιο άσχημες στιγμές του. Δεν μπορεί να με κορόιδευε τόσο καιρό.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και συνέρχομαι. Χαμογελάω λίγο και ύστερα της λέω "Εγώ νομίζω πως εσύ είσαι η καημενούλα εδώ μέσα που δεν έχει ζωή και ασχολείται με τις ζωές των άλλων. Πάντως μπράβο σου. Για μια στιγμή φαινόσουν τόσο πειστική.. Θέλεις όμως λίγη δουλίτσα ακόμα για να εξασκήσεις καλά το ταλέντο σου στην υποκριτική.. " την ειρωνεύομαι και κάνω μεταβολή για να φύγω.

"Πίστεψε ότι θες κοπέλα μου. Εγώ σε προειδοποίησα.." την άκουσα να φωνάζει απο πίσω μου αλλά εγώ δεν της έδωσα σημασία και βγήκα προς τα έξω.

Την ώρα που προχωρούσα για να πάω προς τον Νίκο, πέφτω πάνω σε κάποιον. Σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω μπροστά μου τον Κώστα να είναι περίεργος.

"Που ήσουν τόση ώρα ρε γαμώτο και σε έχω ψάξει σε όλο το σχολείο??" φωνάζει έξαλλος μπροστά μου και με πάει στην άκρη του διαδρόμου για να μην ενοχλούμε.

"Σιγά καλέ, πως κάνεις έτσι? Στην τουαλέτα ήμουν και μου έλεγε κάτι μαλακίες η Μαρία. Τι με ήθελες εσύ??" του λέω καθώς κοιτούσα γύρο μου και οι ψίθυροι συνέχιζαν.

"Τι σε ήθελα?? Πες μου πως αυτό που κυκλωφωρεί σε όλο το σχολείο δεν είναι αλήθεια!" συνεχίζει να φωνάζει κι έτσι γυρνάω απότομα το κεφάλι μου προς το μέρος του με γουρλωμένα μάτια.

"Τι-τι κυκλωφωρεί σε όλο το σχολείο..??" τραυλίζω γιατί αρχίζω και παίρνω βαθιές ανάσες. Δεν μπορεί να λένε για το ίδιο. Εκτός κι αν έχουν συνεννοηθεί όλοι τους για να μου κάνουν πλάκα.

"Πως ο Νίκος είχε βάλει στοίχημα να σε πηδήξει και το έκανε!" μου φωνάζει κι εγώ απλά τον κοιτάζω. Είναι αλήθεια λοιπόν... Νιώθω ένα σφίξιμο στην καρδιά μου σαν να σπάει και να γίνεται χίλια κομμάτια. Χωρίς να του πω το οτιδήποτε, τον προσπερνάω και συνεχίζω τον δρόμο μου προς το καπνιστήριο αγνοώντας τα παιδιά που ήταν μπροστά μου. Το βλέμμα μου ήταν κενό και θολό, έτοιμο να αφήσει τα πρώτα δάκρυα να κυλήσουν..

Όταν πάω κοντά του, μιλούσε με τους φίλους του σαν να μην συνέβη τίποτα. Γυρνάει προς το μέρος μου και πάει να με αγκαλιάσει λέγοντας μου "Μωρό μου, ήρθες??" αλλά τα κατεβάζει, μόλις βλέπει πως δεν ήμουν καλά. Πως να είμαι καλά δηλαδή?? Πως μπόρεσε να μου κάνει κάτι τέτοιο? Πως μπόρεσε να μου πουλήσει έρωτες και μαλακίες μόνο για ένα στοίχημα με τον κολλητό του.