Σε Μισώ

Part 17

  Αφού πήραμε άδεια απ τον διευθυντή, πήγαμε σπίτι μου που ήταν άδειο.

"Όλο ευθεία είναι το δωμάτιο μου. Πήγαινε και έρχομαι να σου καθαρίσω τις πληγές." του λέω δείχνοντας του τον διάδρομο κι εκείνος δίνοντας μου ένα πεταχτό φιλί, πηγαίνει.

  Ένα λεπτό μετά, μπαίνω μέσα στο δωμάτιο μου και τον βλέπω να χαζεύει κάτι παλιές φωτογραφίες που είχα κρεμασμένες στον τοίχο. Γυρνάει να με δει για λίγο και ξαναγυρνάει το βλέμμα του στις φωτογραφίες. Πάω κοντά του και τον παίρνω απο πίσω αγκαλιά βλέποντας κι εγώ τις φωτογραφίες.

"Εδώ είσαι κούκλα.." μου λέει με ένα γλυκό χαμόγελο και μου δείχνει μια φωτογραφία απο το καλοκαίρι και είμαι με την Έλλη. Πρέπει να ήταν πέρσι το καλοκαίρι όπου είχαμε πάει μαζί στην Λευκάδα. Τι ωραία που είχαμε περάσει!

 Τον γυρνάω αργά προ το μέρος μου και συνεχίζοντας να τον αγκαλιάζω, του δίνω ένα απαλό και γλυκό φιλί. Σαν να τον χτύπησε ρεύμα, κάνει μια έκφραση πόνου και πιάνει λίγο πιο πάνω απ το χείλος του. Είχε αλλάξει χρώμα και είχε πρηστεί.

"Έλα να σε περιποιηθώ.." αστειεύομαι και κρατώντας του το χέρι, τον βάζω να καθίσει μαζί μου στο κρεβάτι. Γελάει λίγο και ύστερα βάζω σε ένα βαμβάκι λίγο betadine ή όπως λέγετε! Κάνει ένα μορφασμό πόνου και τινάζεται ελαφρώς. Φυσάω σιγανά την πληγή κοιτώντας τον στα μάτια. Πιάνοντας μου το χέρι, μου το απομακρύνει και με φιλάει.

"Κάτσε παιδάκι μου να στο καθαρίσω. Θα μολυνθεί.." τον μαλώνω σαν να είμαι η μάνα του.

"Άστο αυτό τώρα.." λέει πετώντας μου κάτω το βαμβάκι και ρίχνοντας με απαλά προς τα πίσω, ανεβαίνει απο πάνω μου και συνεχίζει να με φιλάει στο λαιμό. Τον σταματάω σιγά σιγά και κρατάω το πρόσωπο του κοιτώντας τον στα μάτια σοβαρή.

"Θες να μιλήσουμε..?" λέω σοβαρή. Μετά απ ότι έγινε, νομίζω πως έχουμε να πούμε κάποια πράγματα. Δεν μπορώ ακόμα το πιστέψω πως του συμβαίνει κάτι τέτοιο κι εγώ δεν ξέω τίποτα.

"Τι να πούμε μωρό μου? Τώρα το θυμήθηκες?" μου λέει ασυγκράτητος συνεχίζοντας να με φιλάει. Τον ξανά σταματάω και τον κοιτάζω με αυστηρό ύφος.

"Ανδριάνα.. Μπορούμε να μην το συζητήσουμε τώρα?" μου λέει σοβαρός. Λογικό να μην θέλει να το συζητήσουμε..

"Νίκο.." του λέω κι εκείνος πετάγεται απο πάνω μου και κάθετε κανονικά στο κρεβάτι φανερά ενοχλημένος. Σηκώνομαι κι εγώ και τον αγκαλιάζω απ το μπράτσο του.