Έρχεται όλο και πιο κοντά μου και η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά που νομίζω πως θα σκάσει.. Φτάνει ακριβώς μπροστά μου και κοιτώντας με στα μάτια, απομακρύνει τα μαλλιά μου πίσω με τα δάχτυλα του να ακουμπάνε ίσα ίσα το δέρμα μου. Νομίζω πως θα λιποθυμήσω!
Το βλέμμα του πάει προς τα κάτω, κοιτώντας για λίγα δευτερόλεπτα τα χείλη μου και ύστερα κατεβαίνει το βλέμμα του ακόμα περισσότερο και μου χαμογελάει πονηρά ρίχνοντας κλεφτά βλέμματα στα μάτια μου.
"Ποιος είναι ο τυχερός...??" μου λέει με βραχνή φωνή και τον κοιτάζω με απορία. Τι εννοεί? Ξέρει για τον Νίκο? Μα πως?
"Τι θες να πεις??" καταφέρνω να αρθρώσω με δυσκολία.
"Για την πιπιλιά που έχεις εδώ λέω.." και αμέσως ξεροκαταπίνω. Γαμώτο! Το είχα ξεχάσει τελείως αυτό να το καλύψω. Και όχι τίποτα, αλλά είναι και μεγάλη γαμώτο του.
"Εε.. δεν είναι τίποτα σημαντικό." χαμογελάω παίζοντας την χαλαρή.
"Είσαι σίγουρη γι αυτό??" με κοιτάει εξεταστικά στα μάτια καθώς ξανά γλύφει τα χείλη του.
"Απόλυτα.." ξανά χαμογελάω και πάω να απομακρυνθώ απο κοντά του για να βάλω επιτέλους αυτό το καταραμένο τζιν. Πριν προλάβω όμως, με αρπάζει απ το μπράτσο ξανά βάζοντας με στην προηγούμενη θέση μου και πιάνοντας με απ το σβέρκο, με φέρνει κοντά του και με φιλάει. Τι στο διάολο γίνεται εδώ γαμώτο!! Τι έπαθαν όλοι και με φιλούν με το έτσι θέλω?? Εντάξει, τον Βασίλη τον συγχωρώ.. Παναγία μου. Με φιλάει ο Βασίλης!! Κλείνω τα μάτια μου για να το απολαύσω και τυλίγω τα χέρια μου γύρο απ το σβέρκο του. Νομίζω πως μου έφυγε και ένας μικρός αναστεναγμός αλλά πραγματικά δεν με νοιάζει τίποτα αυτή τη στιγμή. Μόνο εγώ και ο Βασίλης!
Ύστερα απομακρύνεται απο κοντά μου χωρίς να πάρει τα μάτια του απο πάνω μου. Τα δάχτυλα του ακουμπούσαν τις ραφές του πουκαμίσου μου και νόμιζα πως απο λεπτό σε λεπτό θα μου το έβγαζε. Ναι, το παραδέχομαι πως έχω πρόστυχο μυαλό αλλά τι να κάνω όταν έχω αυτόν τον άνθρωπο μπροστά μου κοιτώντας με έτσι..
Ξαναέρχεται προς το μέρος μου και αυτή τη φορά κατευθύνεται προς το αυτί μου. Λυγίζω το κεφάλι μου προς την αντίθετη κατεύθυνση, δίνοντας του πρόσβαση. Δαγκώνει αισθησιακά το λοβό του αυτιού μου και με βραχνή, αισθησιακή φωνή λέει σχεδόν ψιθυριστά "Θα σε περιμένω έξω.." και απλά φεύγει. Με δουλεύεις έτσι?? Μου κάνει πλάκα!
Βάζω γρήγορα το μαύρο τζιν μου, πιάνω ένα κότσο τα μαλλιά μου και καλύπτω πολύ καλά την πιπιλιά και ύστερα βγαίνω προς το σαλόνι. Ενώ χαιρετάω τους γονείς του Βασίλη και βοηθάω λίγο την μητέρα μου με το τραπέζι, καθόμαστε όλοι για να φάμε. Και επειδή δεν μπορούσε να τελειώσει έτσι απλά η υπόλοιπη βραδιά, ο Βασίλης έκατσε απέναντι μου.. Όλη την ώρα, τον έβλεπα να με κοιτάζει καθώς έτρωγε και εγώ απλά προσπαθούσα να μην δείχνω κομπλαρισμένη. Μόλις νιώθω το πόδι του να χαϊδεύει απαλά το δικό μου, γουρλώνω τα μάτια μου και πετάγομαι απότομα.
YOU ARE READING
Σε Μισώ
Teen Fiction"Μου σπας τα νεύρα αγοράκι μου, τι δεν καταλαβαίνεις??" του φωνάζω μπροστά σε όλο το σχολείο με το αίμα μου να έχει ανέβει στο κεφάλι. "Γιατί νομίζεις πως εγώ σε συμπαθώ? Είσαι το πιο κομπλεξικό κορίτσι που έχω γνωρίσει!" μου λέει εκείνος με ειρωνε...
