Vampire's Pet

CHAPTER 7

"Ate taylin tara na?" Tumango ako at bumangon na, inalalayan ako ni Daniel pero hindi ko ito tinanggap at nagpilit maglakad mag isa.

Ngayon susubukan ko munang makatagal at makapagplano ng paraan para makaalis dito, isa pa kailangan ko mabuo ang tiwala nila sa akin para mas malaya akong makapagmasid sa mansion na ito.

Tumingin ako kay Sir Darenn na hawak pa rin ang kamay ko.

Kung hindi dahil sa batang ito siguro susuko na lang ako, siguro baka mabaliw ako sa takot at kakaisip sa mga pangyayari.

Pero andito siya, andito siya at mahigpit na hawak-hawak ang kamay ko.

Parang sinasabing poprotektahan niya ko, kaya pangako ko sayo makakalabas tayo dito.

❦❦❦

Bumaba kami ng hagdan at iniupo ko si Sir Darenn sa upuan niya malayo sa mga kuya niya, patay malisya ako sa kanilang lahat.

Kahit nakadamit pantulog pa ko ay hindi ko sila pinansin at dumaretsyo ng kusina para maghilamos saglit at ipaghanda ng umagahan ang alaga ko.

Tatlong araw pala akong walang malay, medyo nahihilo pa ko at nilalambot, pero kailangan ko magtrabaho hindi para sa sweldo kundi para makaalis nasa mansion na ito.

Ipinikit-pikit ko ang mata ko dahil umiikot ang paningin ko, hinawakan ko ang butter at bigla na lang akong na walan ng balanse.

Nagulat na lang ako ng makita kong salo-salo na ko ni Sir Daryl, may seryosong tingin sa mukha niya at parang hindi ko rin gusto ang ibig sabihin nun.

"Humiga ka muna sa kwarto mo, ipapasunod ko doon ang pagkain mo isa pa ang kambal na ang bahala muna kay Darenn hanggang binabawi mo pa ang lakas mo," seryosong sabi niya at inalalayan ako paakyat ng hagdan, nakatingin ang tatlong magkakapatid at nginitian ko na lang si Sir Darenn.

Pumasok ako sa kwarto malapit sa kwarto ni Sir Darenn, mukhang inilipat na nila ang gamit ko dito. Malaki ito kumpara sa kwarto ko sa likod ng hagdan.

"Humiga ka muna magpapadala ako ng pagkain kay ate Mila," napasimangot ako, nung una akala ko siya ang tutulong sa'kin pero isa rin siya sa kumuha ng dugo ko, Sir Daryl bakit?

"Sorry Kaelynn." bigla niya na lang sinabi pero nakatalikod na siya sa'kin at palabas na ng pinto.

"Hindi kami mabubuhay kung wala ang dugo niyong mga mortal," at tuluyan na siyang lumabas, kumirot ang puso ko sa sinabi niya ramdam ko ang sinseredad sa mga salitang iyon at alam ko totoo ang paghingi niya ng tawad.

Napahawak ako sa dibdib ko, bakit ganito? Kahit na laman kong bampira siya hindi pa rin na wawala ang paghanga ko sa kaniya?

Humilata ako sa malambot at malaking kama, tumitig ako sa kisame at na alala ko na naman ang gabing 'yon, napahawak ako sa leeg ko hanggang ngayon pakiramdam ko nakabaon pa rin ang pangil ni Danrious sa laman ko.

*tok tok*

Nilingon ko ang pinto at niluwa ninto si Danrious, speaking of devil ito na siya dala ang bored n'yang expression.

"Kumain ka para mabawi mo ang lakas mo." umiwas ako ng tingin sa kaniya at mukhang na asar siya sa ginawa ko.

"Magmamatigas ka na naman ba?" Umiling ako, napag isip-isip ko na wala akong laban sa kanila kaya siguro susundin ko muna sa ngayon ang utos nila.

Pinilit kong bumangon pero nahihilo ako, na bigla na lang ako nang hawakan niya ko sa braso at likod saka iniupo.

Napatitig ako sa mukha n'yang sobrang lapit sa'kin, tumingin din siya sa'kin at hindi ko alam kung bakit ako napangiti.