My FOREVER nga ba? (M2M)

Chapter 2

Pauwi na ako. Nakasakay na ako ng van pauwi ng Tanay na available sa baba ng LRT Santolan Station. Hassle kasi at naabutan ako ng rush hour. Tinext ko si Karina.

Steven: Hey greedy bitch. I'm on my why home. Where the hell are you now?

Karina: Fvck you! Nasa bahay ako! Kakauwi ko lang!

Steven: Ah sige. Ano? You made babies na? HAHAHA (pabiro ko)

Karina: Ewwwww! Wag mo kong itulad sayo no!

Steven: Ikaw ang SENSEI (in English, Teacher) sa pagiging malandi no!

Di na siya nagreply. Nakatulog na siguro ang gaga. Sa harap ako ng van nakasakay. As usual, Traffic sa Marcos Highway. 7:00PM na pala and Friday. RUSH HOUR.

Naisipan kong kunin ang earphones ko sa bag ko at inopen ang Music section ng Iphone ko and nagpatugtog ako. Nag play yung song na "Pain in my Heart" at pumikit ako. Iidlip sana ako ng marinig ko ang chorus.

"I don't want to remember, The things we used to do..."

"I don't want to remember, The songs we used to sing."

"Coz I don't wanna feel the PAIN IN MY HEART"

Then namulat ako. Suddenly, May naalala ako. Mapait na nakaraan na ayoko nang balikan. Naramdaman kong luluha na ako kaya nilipat ko ang song at ang sumunod na nag-play is "Maybe This Time" ni Sarah Geronimo. Next ko ulit, Naghahanap ako ng masayang song. Parang nang aasar ang phone ko at ang sumunod na song is "Starting Over Again". Then nainis na ako at binuksan ko phone ko at ako na namili ng kanta.

This time, I played "Happy" by Pharell Williams. Nakatulog na ako.

Nagising ako nung biglang sinabi ng driver na malapit na akong bumaba. Kilala na ako ni Manong Driver na halos siya ang naabutan kong van pag sumasakay ako sa terminal. Siya si Kuya Ed.

"Gising na. Dito ka na." tapik sakin ni Kuya Ed.

"Salamat Kuya Ed." Nakita ko nasa kanto na pala ako. Bumaba ako at nagpaalam kay Kuya Ed. Busina ang tinugon sakin ni Kuya.

Malamig ang hangin. Halos wala ng tao sa kanto maliban nalang sa tindera ng hamburger na 24 hours bukas at mga tricycle driver na mangilan-ilan.

"Sakay ba." Alok sakin nung driver.

Nag nod lang ako. Hindi ako sumasakay ng tricycle dahil 5 minutes lang naman ang bahay naming from kanto. Naglakad ako ng may nakasabit na overcoat sa likod ko. That's my #OOTD. Puro formal kahit informal events ang pupuntahan ko. May classmate akong si Paulo Garcia na ang #OOTD ay puro modern. Which is different from my style. Since I'm a certified Potterhead, My style is more focused on the books. Vintage na vintage? Hahaha. Sa sobrang pagiging Potterhead ko, I own four house robes (Gryffindor, Hufflepuff, Ravenclaw & Slytherin). Well, I was sorted in Gryffindor so I always wear that robe and tie. Basta! I know at least every thing in Harry Potter books and movies.

Sinalubong ang mukha ko ng malamig na hangin. Humihinga ako at may lumalabas na usok sa ilong ko. Which is feeling ko nasa Korea or USA ako. Hahaha. Hindi naman nakakatakot maglakad samin, Pero madami ang natatakot. After 4 minutes nakarating ako sa bahay. Kumatok ako sa gate namin.

"Ma. I'm home." Tawag ko mula sa labas. Naka tatlong katok ako. Hanggang may naaninag akong nagbukas na ilaw.

"Ikaw talaga. Late ka na naman umuwi." Sabi ni Mama Corazon. Lola ko.

"Yeah." Simpleng sagot ko at nagpatuloy akong pumasok sa kwarto ko. At naabutan kong tulog na mga kapatid ko. Sa mga lola nga pala ako nakatira since laging nasa business trip si Mum at si daddy naman is OFW sa Canada. May tatlo akong kapatid. Ako ang panganay then my sister Elshia and my little brother John. One room kame but different beds. And guess what, I own the biggest bed. Haha! Open ang family ko na homosexual ako and they are so happy for me naman.