Ειναι μια ιστορια ενος κρητικου και μιας νεαρης κοπελας που γνωριζονται κατα τυχη... Εκεινος απο την πρωτη στιγμη την ερωτευεται και σαν ανδρας κανει την αρχη. Εκεινη φενεται αδιαφορη... Αλλα στην πραγματικοτητα Δεν!! Ειναι... Θα ειναι δυσκολο να τ...
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Η σιωπή έδειχνε την κυριαρχία της και κανεις μας δεν μιλούσε.. δεν ξέρω πως ένιωθα.. δεν ξέρω αν νιώθω για εναν άνθρωπο που βλέπω πρωτη φορά στην ζωή μου και λέγεται πατέρας.. δεν τον είχα γνωρίσει ποτε στην ζωή μου.. και πίστευα πως δεν θα τον έβλεπα ποτέ μου.. μα για αλλη μια φορά η ζωή με διέψευσε! Εκείνος ο άνδρας που είχε προκαλέσει τόσο μεγαλο κακό στην οικογένεια μου πριν από χρόνια επέστρεψε και στεκόταν μπροστά μου.. εκείνος ο άνδρας που προκάλεσε κακό ακόμη και σε εμένα.. ενα αγέννητο παιδι ηταν τώρα μπροστά μου και δεν με αναγνώριζε καν... βλέπω έντονα την ταραχή του αδερφού μου στα ματια του.. νιώθω έντονα το μίσος της ψυχής του.. ένας θόρυβος απο ποτήρι που σπάει τράβηξε την προσοχή όλων μας.. η Μαρία βρισκόταν λιγα μετρα πιο κει και κοιτούσε με τρόμο την ορθανοιχτη πόρτα.. το ποτήρι γλίστρησε απο τα χέρια της και έκανε τον χαρακτηριστικό ήχο...
-τι θέλεις εδώ εσύ;; είπε απότομα και φαινόταν να βγάζει όλο της το μίσος αναμεσα σε αυτές τις κουβέντες.. χρόνιο μίσος που τώρα έκανε την επίθεση του μονο με τα λογια.. - θα σου εξηγήσω σε παρακαλώ άφησε με να περάσω μέσα.. είπε σχεδόν σαν να παρακαλάει και εκείνος ο άνδρας έπαψε να μου φαίνεται επικίνδυνος μετα απο αυτές του τις κουβέντες.. το προσωπο του φαινόταν μετανιωμένο και η φωνη του έτρεμε.. -δεν έχεις να πας πουθενά! Εκεί που ήσουν γυρνά αυτό σου αξίζει! Είπε απότομα ο Σηφης με σχεδόν διαβολική φωνη.. και τοτε προσεξα ποσο σοκαρισμένη ηταν η έκφραση του πατερα μας καθώς είδε το αναπηρικό καροτσάκι.. -γιε μου.. είπε με τρεμαμενη φωνη και άπλωσε το χερι του μπροστά μου ώστε να μπορέσει να αγγίξει τον Σηφη στον ώμο.. αλλά δεν τα κατάφερε ο Σηφης αρνήθηκε κάθε επαφη μαζί του και με μια απότομη κινηση απομάκρυνε το χερι του πατέρα του απο τον ώμο του.. γιε μου..επανέλαβε εκείνος με σιγανι φωνη.. τι επαθες; είπε με τρόμο και αγωνία στα ματια του.. -να μην σε νοιάζει!! Ποτε δεν σε ένοιαξε! Τι έγινε τώρα τι άλλαξε; εε; θα σου πω εγώ τι άλλαξε! Δεν εχεις που να πας τώρα που αποφυλακιστικες και είσαι σαν αδέσποτο σκυλί στον δρόμο! Για αυτό θυμήθηκες πως εχεις οικογένεια.. μάθε λοιπόν πως εμείς σε ξεχασαμε! Για αυτό φύγε απο εδώ σταματά να μας καταστρεφεις την ζωή! Είπα και σε κάθε μου λεξη η φωνη μου δυνάμωνε όλο και περισσότερο.. ο θυμός μου συσορευοταν σε κάθε μια λεξη που ξεστομιζα.. το μίσος ολων αυτών των χρονων άρχιζε να κανει ξανά την εμφάνησή του..
