Οίνος Ευφραίνει Καρδίαν

Κεφάλαιο 27

Ερατώ

Στη δήλωση του Άγγελου η καρδιά μου δέθηκε κόμπος, δεν είναι δυνατόν να ζήσω μακριά του, δεν μπορώ...δεν θέλω να είμαι μακριά του...

"Αν νιώσω και την παραμικρή ανασφάλεια να ξέρεις πως εμείς οι δυο έχουμε τελειώσει το ίδιο δευτερόλεπτο και αυτή τη φορά το εννοώ" το κεφάλι μου συνέχεια επαναλάμβαναι αυτά τα λόγια του Άγγελου...

"Άγγελε τι είναι αυτά που λες;;" Ρώτησα

"Στο ξεκαθαρίζω από τώρα...θα γίνει αυτό που εσύ θέλεις όμως αν μου δώσεις το δικαίωμα να νιώσω την παραμικρή ανασφάλεια εμείς έχουμε τελειώσει" είπε και τα μάτια μου έτρεχαν δάκρυα,..."Στο χέρι σου είναι μωρό μου, εγώ σε εμπιστεύομαι και δεν τον διώχνω με τος κλοτσιές αλλά και εσύ απόδειξε μου ότι δεν έχω να φοβάμαι τίποτα.." Και αυτό θα κάνω, δεν θα αφήσω κανένα να μπει ανάμεσα μας, εμείς οι δυο θα είμαστε μαζί ο κόσμος να χαλάσει...

"Δεν θέλω να σε χάσω...δεν μπορώ να σε χάσω.." Είπα και τον κραλτησα δυνατά από τον λαιμό,
Τράβιξε την καρέκλα και έκατσε, με έβαλε πάνω του και έβαλα το προλσο μου στο λαιμό του και έπαιρνα μεγάλες δόσεις από τη μυρωδιά του... ..."Μην φύγεις ποτέ μακριά μου" είπα σχεδόν ψυθιρίτα..."Δεν θέλω να φύγω ποτέ μακριά σου" είπε και τιν αγκάλιασα περισσότερο..

Όλο το βράδυ δεν κατάφερα να κλείσω μάτι, το πρωί θα ερχόταν ο Αναγνώστου από το γραφείο και αυτό σε συνδιασμό με αυτά που μου είπε ο Άγγελςο με τρομομρατούσε...Στροφογυρνούσα συνέχεια μέσα στην αγκαλία του Άγγελου, ούτε και αυτός έκλεισε μάτι..έτσι όπως είχα ξαπλώσει πάνω του, άκουγα τους χτύπους της καρδιάς του που ήταν γρήγοροι, νόμιζα πως θα έβγαινε από μέσα του, ηλταν αναστατομένος και το καταλάβαινα...

"Σ'αγαπάω" του είπα σιγανά στο αυτί όταν ήταν μέσα μου και μουεκσνε έρωτα....  έβαλε τα χέρια της στη πλάτη μου και έβαλα το στόμα μου στο αυτί της..." Το σ'αγαπάω είναι πολύ μικρή λέξη για να περιγράψω όλα αυτά που νιώθω για εσένα.." Είπε και αυτός το ίδιο σιγανά στο αυτό μου, έπιασα το πρόσωπο του στα χέρια μου και τον φίλησα όπως ποτέ ξανά...

Όταν φτάσαμε στο γραφείο ο Φίλιππος μας ενημέρωσε ότι ο Αναγνώστου θα ερχόταν σε λίγο στο οινοποιείο, ο Φίλιππος μας έστειλε εκεί και θα ερχόταν μετά μαζί του για να μας συνατήσουν εκεί.

Φτάσαμε εκεί και πήγαμε στην αίθουσα με τα πιο παλιά κρασιά, με κρατούσε συνέχεια κοντά του ..."Μωρό μου όλα καλά θα πάνε" είπε περισσότερο για να με καθησυχάσει...  "Αλήθεια το πιστεύεις;;" Ρώτησα...."Δεν ξέρω μωρό μου, θέλω να το πιστεύω" είπε και πριν προλάβω να απαντήσω η  πόρτα άνοιξε και μπήκε ο Φίλιππος μαζί με τον Σταύρο..