ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ

Νεος ερωτας..

-όλα καλά μην φοβασε είπα φωναχτά μέσα απο το αμάξι για να την ηρεμισω λιγάκι.. και τοτε ηταν που συναντήθηκαν οι ματιές μας.. για πρωτη φορά τα σχεδόν μαύρα ματια μου αντίκρυσαν τα δικά της.. τόσο όμορφα , αθώα και ταυτόχρονα ταλεπωρημενα.. ξέρω απο τον Σωτήρη πως έχουν περάσει πολλά και οι δυο τους σαν παιδιά.. αλλά εκείνη κάτι κρύβει... και πρεπει να το μάθω! Θέλω να το μάθω.. τι στο καλό;; γιατί με νοιάζει εμένα έτσι; γιατί με ενδιαφέρει τόσο πολύ... οι σκέψεις μου διακόπηκαν απο την του αυτοκινητου πόρτα που άνοιξε.. ο Σωτήρης κάθησε δίπλα μου λαχανιασμενος απο όλες εκείνες της μπουνιές και τις σπρωξιες που εδιεινε στον πλέον νεκρό βιαστή και εκείνη.. αυτό το αγγελικό πλάσμα κάθησε στα πίσω καθησματα.. έβλεπα απόρροια και φόβο μέσα στα ματια της.. ένιωθα πως σκεφτόταν κάτι παράξενο..και σίγουρα φοβόταν που είχα όπλο μαζί μου..

-ποιος είναι αυτός; ρώτησε απότομα τον αδερφό της.. σαν να μην ήμουν μπροστά εγώ..
-ο κολλητός μου..είπε αδιάφορα ο Σωτήρης ενω έβαζε μπρος το αμάξι..
-και γιατί έχει όπλο;
-πολλά ρωτάς! Είπε ο Σωτήρης αυστηρα και εγώ τον διέκοψα..
-έχω χόμπι το κυνήγι και απλα έτυχε να το έχω μαζί μου.. για καλή σου τύχη βέβαια.. είπα κατά ξέρω πως η δικαιολογία μου δεν ηταν καθόλου πιστικη μα.. δεν ήθελα να πω την αλήθεια.. όχι τώρα τουλάχιστον ακόμη δεν με γνωρισε.. φάνηκε πως δεν με πίστεψε.. μα δεν είχα επιλογή.. εκείνη σωπασε και έριξε το κουρασμένο σωμα της στα πίσω καθίσματα και έκλεινε λίγο λίγο τα ματια της.. εγώ την κοίταζα απο τον καθρέπτη με τροπο για μα μην με δει ο Σωτήρης, δεν ήθελα! Ουτε και εγώ ο ίδιος δεν ήξερα αν ήμουν ερωτευμένος.. δεν θα το έλεγα και σε αυτον ! Όμως δεν είναι χαζός... τόσες πολλές φορες που κοίταξα τον καθρέπτη με είδε..

-είναι η δέκατη φορά που την κοιταζεις.. είπε και δεν πήρε τα ματια του απο τον δρόμο..
-τι λες μωρέ!
-εμ δεν σε βλέπω τόση ωρα..
-και τι βλέπεις;
-οτι σ' αρέσει..
-μπα και ίντα μας λες μωρέ Σωτήρη! Μεγάλη φαντασία εχεις!!
-δεν νωμιζω.. είπε με πονηρό ύφος..
-απλα ήθελα να δω αν είναι καλά.. και τίποτα παραπανω ένταξη;; είπα απότομα και αυστηρα για να αποφυγω την συνέχεια της συζήτησης..
-μάλιστα.. είπε ο Σωτήρης και δεν συνέχισε την κουβέντα..
Λίγη ωρα μετα ημασταν εξω απο το σπίτι του Σωτήρη και της αδερφής του..

-μικρή ξυπνά!είπε ο Σωτήρης αυστηρα μα εκείνη δεν άκουγε.. μάλλον είχε κουραστεί πολύ
-ΑΓΆΠΗ!!ξύπνα φτάσαμε σπίτι! Ειπε ο Σωτήρης με πιο δυνατή φωνη και εκείνη άρχιζε να ανοίγει τα ματια της σιγά σιγά.. και αν και είχε ελάχιστο φως που έμπαινε μέσα στο αμάξι απο τις λάμπες του δρόμου μπορουσα να διακρυνω οτι τα ματια της έλαμπαν μέσα στο σκοτάδι