Οίνος Ευφραίνει Καρδίαν

Κεφάλαιο 26

"Θέλεις να τον σπάσω στο ξύλο, να τα τινάξω όλα στον αέρα και να φύγει από τα πόδια μας, πες μου θές;;"

"Μωρό μου τι λες;;"

"Αυτό που άκουσες, δεν με νοιάζει τίποτα, ούτε ηλίθιες συμφωνίες, ούτε η εταιρία, ούτε ο Φίλιππος, ούτε τίποτα, με νοιάζεις μόνο εσύ, και δεν το έχω σε τίποτα να τα κάνω πράξη όλα αυτά για να είσαι εσύ καλά"

"Όχι μωρό μου τίποτα δεν θα κάνεις, ας τα αφήσουμε έτσι, ας συνεργαστούμε μαζί του δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσω να τα παίξεις όλα για όλα, ξέρω πόσο σημαντική είναι για την εταιρία αυτή η συνεργασία...σε παρακαλώ μην κάνεις καμιά παρορμητική κίνηση"

"Εντάξει, αλλά αν νιώσω και την παραμικρή ανασφάλεια να ξέρεις πως εμείς οι δυο έχουμε τελειώσει το ίδιο δευτερόλεπτο και αυτή τη φορά το εννοώ"

"Άγγελε τι είναι αυτά που λες;;" Ρώτησε έντρομη..

"Στο ξεκαθαρίζω από τώρα...θα γίνει αυτό που εσύ θέλεις όμως αν μου δώσεις το δικαίωμα να νιώσω την παραμικρή ανασφάλεια εμείς έχουμε τελειώσει" είπα και είδη στα μάγουλα της έτρεχαν δάκρυα, τα σκούπισα με το χέρι μου..."Στο χέρι σου είναι μωρό μου, εγώ σε εμπιστεύομαι και δεν τον διώχνω με τος κλοτσιές αλλά και εσύ απόδειξε μου ότι δεν έχω να φοβάμαι τίποτα.."

"Δεν θέλω να σε χάσω...δεν μπορώ να σε χάσω.." Είπε και με έσφιξε περισσότερο πάνω της, η καρδιά της χτυπούσε γρήγορα και τα χέρια της ήταν μπλεγμένα γύρο από τον λαιμό μου...
Τράβιξα την καρέκλα και έκατσα, την βόλεψα πάνω μου και κούρνιασε στην αγκαλιά μου, το πρόσωπο της το έχωσε στον λαιμό μου και την χαΐδευα απαλά στην πλάτη..."Μην φύγεις ποτέ μακριά μου" είπε σιγανά.."Δεν θέλω να φύγω ποτέ μακριά σου" είπα και μείναμε για λίγο έτσι χωρίς να μιλάμε...σε κάποια στιγμή την ένιωσα να ανατριχιάζει από το κρύο..

Την σήκωσα στα χέρια μου και μπήκαμε μέσα, έκλεισα την τζαμαρία και την ακούμπισα στο κρεβάτι, της έδωσα ένα φιλί και ξάπλωσα δίπλα της...την τράβηξα κοντά μου, τα χέρια μου ήταν γύρω από την μέση της και την κρατούσαν δυνατά...Όλο το βράδυ δεν κατάφερα να κλείσω μάτι, το πρωί θα ερχόταν ο Αναγνώστου από το γραφείο και αυτό με αναστάτωνε περισσότερο. Η Ερατώ στριφογυρνούσε στο κρεβάτι, ξεφυσούσε συνέχεια, ούτε εκείνη δεν μπορούσε να κοιμηθεί, δεν μίλησε κανείς όμως, ο καθένας έμεινε στις σκέψεις του...

Το επόμενο πρωί ξεκίνησα να φιλάω την πλάτη της, την γύρισα σε εμένα και ξεκίνησα να την φιλάω από τα χείλη μέχρι το στήθος της, έπειτα μέχρι χαμηλά στην κοιλιά, επέστρεψα ξανά στα χείλη της και τα κάλυψα με τα δικά μου καθώς γλιστρούσα μέσα της αργά, τα χέρια της τραβούσαν τα μαλλιά μου δυνατά και αφηνόταν όλο και πιο πολύ σε εμένα...η κινήσεις μου σταθερές και αργές, ήθελα να μείνω για πάντα μέσα της, εκεί που ανήκω, ήθελα να την χορτάσω να την απολαύσω...